Od jakiegoś czasu nie układało się między nami. Pracuję w delegacji i mało się widywaliśmy a jak już sie spotykaliśmy to bylo to raczej spotkanie z przymusu z mojej strony. Mi coraz mniej zależało i podczas jednej z naszych rozmów powiedziałem jej o tym, zreszta ona sama to wyczuwała. Akurat był to czas kiedy ona miała ciężki okres na uczelni a ja w pracy i jakoś nic się nie układało. Po kilku rozmowach stwierdziliśmy jednak że musimy przetrwac ten ciężki okres. Jednak pewnego dnia kiedy byłem u niej przeczytałem na facebooku rozmowę z chłopakiem którego poznała na praktykach (co najgorsze sam załatwiłem jej te praktyki w jednej z renomowanych firm). Pisała mu że, bardzo dobrze czuję się w jego towarzystwie, lubi z nim rozmawiac, spędzac czas, czuje że jest dla kogoś naprawę ważną osobą. Podczas naszego spotkania powiedziałem jej, że jeśli mnie nie kocha i nie jest ze mną szczęśliwa to lepiej jak się rozstaniemy, nie chce jej ranic i krzywdzic. Wtedy stwierdziła, że nie może życ beze mnie a znajomosc z tym chłopakiem tylko utwierdziła ją w przekonaniu, że tylko mnie kocha i tylko ze mną chce byc. Dlatego daliśmy sobie szanse a ona powiedziała mu, że miedzy nimi nic nie będzie, ale nie zerwała z nim znajomosci. 2 następne tyg były najszczęśliwszymi dniami w naszym życiu, wszystko się układało. Jednak ten koleś nie mógł odpuścic i poprosił ją o spotkanie żeby wszystko wyjaśnic. Moja dziewczyna nie wiedziła za bardzo co on chce bo wszystko wyjaśniła ale zdecydowała się z nim spotkac a ja sie zgodziłem. Podczas tego spotkania odczytał jej list który wcześniej napisał: powiedział jej ze bardzo mu na niej zależy, wciąż o niej myśli, tęskni i że z nim będzie dużo szczęśliwsza niż ze mną i zapomni szybko o mnie. Z tego co ona później mi opowiadała, po tym wszystkim co jej przeczytał miała mętlik w głowie i w pierwszej chwili uwierzyła w jego słowa i pocałowali sie. Jednak ostatecznie powiedziała mu, że nie mogą by razem. Po spotkaniu przyjechałem po nią i widziałem odrazu, że coś jest nie tak. Była smutna i pogubiona. Zapytałem się czy jest pewna tego co czuje do mnie, jednak ona nie odpowiedziała. Zapytałem sie czy zakochała się w nim, ale ona milczała. Dla mnie to była jasna odpowiedz. Przez 2 tyg karmiła mnie róznymi tekstami, ze tylko ja sie liczę tylko mnie kocha. Byłęm ****iście wkurzony i zakończyłem nasz związek. Byłem taki zły, że odrazu pokasowałem je nr telefon, zdjęcia i wszystko co mi się z nią kojarzyło, nie chciałem miec z nią żadnego kontaktu. Jednak na drugi dzień zadzwoniła do mnie i powiedziała, że nie chodziło o to że ona coś czuje do niego bo tak nie jest, ale o ten pocałunek. Jak przyjechałem do niej po tym spotkaniu zrozumiała że mnie zdradziła i nie mogła sobie tego wybaczyc. Powiedziała mi że nie wyobraża sobie życia beze mnie, ze teraz wszystko straciło dla niej sens i ze nie może sobie wybaczyc tego co zrobiła. Spotkała sie z tym chłopakiem znów i powiedziała mu że nie chce go znac, że przez niego straciła jedyną osobę na której tak naprawdę jej zależało, którą kochała. Słuchając tego wszystkiego plus jej strasznego płaczu, zacząłem powoli wymiekkac i jak przed ta rozmową nie chciałem jej znac to teraz zacząłem miec spore wątpliwości. Powiedziałem jej, że nie wiem jak będzie miedzy nami, że potrzebuje czasu aby poukładac sobie to wszystko i że może czas naprawi to co sie stało. Od tamtej pory kiedy się rozstaliśmy minął ponad tydzień. Przez ten czas ona prawie codziennie pisze do mnie smsy jak bardzo mnie kocha i zrobi wszystko aby to naprawic i że będzie czekac na mnie. Ja sam nie wiem co mam robic. Kocham ją ale nie mam wogóle zaufania do niej. Jak było źle między nami znalazła pocieszenie u kogoś innego, skąd mam wiedziec że kolejne nasze sprzeczki nie skończą sie podobnie. Z jednej strony tęsknie za nią i nie wyobrażam sobie abym mógł byc z kimś innym ale z drugiej nie mogę zapomniec o tym ich spotkaniu i pocałunku. Czas rzeczywiście pozwoli nam zapomniec o tym wszystkim???

Cześć, potrzebuję się wygadać oraz potrzebuje obiektywnych opinii.. Nie zostałam zdradzona i najprawdopodobniej nie zostanę ale... Mój chłopak jest bardzo dla mnie dobry...Widać, że mnie kocha i zależy mu na mnie. Nie daje mi żadnych powodów do tego abym mu nie ufała.. zostawia przy mnie telefon, zdradził hasło na pewien portal społecznościowy. Nigdy przenigdy nie dał mi podstaw do tego abym w niego zwątpiła... nigdy mnie nie oszukał... (dodam, że zostałam okrutnie zdradzona przez mojego byłego chłopaka) Jednak coś mnie ostatnio zmartwiło... Mianowicie przede mną spotkał się z taką dziewczyną która go strasznie zwodziła a w końcu odstawiła jak tylko znalazła sobie jakiegoś innego.. Mój chłopak mówi, że potraktowała go jak tampon. spotkali się ostatnio jakiś czas przed tym jak mu zaczeliśmy ze sobą być... a w zasadzie zaczeliśmy się ze sobą spotykać.. ona wtedy powiedziała, że chce aby on był jej przyjacielem itd że zawsze może na nią liczyć że i ona może mu się zwierzać i on jej też, ale że kogoś tam poznała. Nie odzywała się od początku stycznia... on do niej też... Przez ten czas wiele się zmieniło między innymi zmarła dla niego bardzo ważna osoba my od 7 miesięcy jesteśmy w związku.. spotykamy od 10.. Układa nam się dobrze wszyscy do koła mówią, że widać jak on bardzo mnie kocha.. a ja to czuje... On walczy o ten związek ja przez to co było z moim byłym trochę łatwo się poddaje a on jest siłą napędową, ale do tematu..Mój chłopak nie wierzy w przyjaźń damsko-męską uważa, że przyjaciółką jest jego dziewczyna... zostawił u mnie ten portal społecznościowy włączony nie wylogował się...a ja głupia zamiast wyłączyć tak z ciekawości zajrzałam do skrzynki odbiorczej... i tam zobaczyłam wiadomość z przed kilku dni. Ona po takiej przerwie napisała do niego wiadomość co słychać.. on za kilka dni odpisał krótko na tą wiadomość bez większych szczegółów... a ona rozpisała się napisała, że zmieniła się jej mentalność i zaproponowała spotkanie.... mój chłopak nie wie jeszcze że ona do niego napisała... ja nie chce już tam zaglądać ponieważ uważam że to nie w porządku z mojej strony ale muszę powiedzieć że bardzo bardzo się przestraszyłam...

Zapewne zaraz zostanę skarcona ale trudno ... Opiszę Wam swoją historię ... kilka miesięcy temu zdradziłam męża (tak mam męża i dwoje dorosłych już dzieci). mój kochanek także ma żonę i niestety małe dziecko (gdyby było dorosłe jak moje, zapewne sprawy potoczyłyby się inaczej) Z kochankiem znaliśmy się już 10 lat temu, byliśmy w związkach ale wiedzieliśmy że się sobie podobamy, on to okazywał szeptał mi do ucha a ja nie chciałam tego słuchać, myślałam sobie facet jak facet po prostu tak gada, flirtuje - nie brałam tego na poważnie. Wkrótce nasze drogi się rozeszły. Przez kilka lat nie mieliśmy ze sobą żadnego kontaktu, aż tu nagle tego roku on dowiedział się przez przypadek gdzie pracuję, podjął pracę w tej samej firmie. Mimo, że pracowaliśmy w różnych działach, codziennie ze sobą rozmawialiśmy, wróciły wspomnienia, on wyznał że nigdy o mnie nie zapomniał ja zgodnie z prawdą, że też o nim czasami myślałam, ba nawet czasami śniłam o nim o nas... i tak to się zaczęło. Nie trzeba było długo czekać, po kilku miesiącach niespodziewanie mnie pocałował nigdy nie czułam do nikogo takiego pożądania, od pocałunku przeszliśmy do "konkretów" pierwszy raz był nieciekawy, pożądanie przerodziło się w strach ... co będzie jeśli ją rozczaruję, co będzie jeśli ja go zawiodę ... skończyło się na szczerej rozmowie, przytulaniu, pieszczeniu i całowaniu ... drugim razem było znacznie lepiej. I tak trwa to już ponad dwa miesiące. Tylko raz poruszyliśmy temat naszych związków, zadaliśmy sobie pytanie czy mamy wyrzuty sumienia, że jesteśmy razem, że zdradzamy naszych partnerów, że jest nam ze sobą dobrze ... odpowiedź była jedna NIE NIE ŻAŁUJEMY, NIE MAMY WYRZUTÓW SUMIENIA !!! ale ze względu na to, że on mam małe dziecko, postanowiłam że nikt nigdy nie może się o nas dowiedzieć, moje dzieci są już odchowane i zapewne by zrozumiały ale on nie może stracić dziecka (bo żona na pewno zabroniłaby mu spotkań z dzieckiem a wówczas on by tęsknił i zapewne nie byłby ze mną szczęśliwy) Znam jego żonę, wiem jaka jest wyrachowana, wiem że chciałaby się na nim odegrać ... nie jednokrotnie słyszałam jak nastawia dziecko przeciwko niemu, a że dziecko jeszcze małe więc słucha mamusi i robi co mu mama każe, raz nawet się wtrąciłam i teraz jestem ta niedobra ta zła (dobrze, że nie wie wszystkiego) A my ja i mój kochanek, chcemy być razem, on nawet zmienił pracę, bo znajomi zaczęli już coś podejrzewać. Spotykamy się codziennie, czasami nawet w soboty, gdy jego żona lub mój mąż mają jakieś dodatkowe zajęcia (a może też maja kochanków, nie wiem nie zastanawiałam się nawet nad tym, powiem więcej chciałabym by też miał kogoś) jak nie możemy się spotkać, to ze sobą piszemy, jak możemy to dzwonimy. Zachowujemy się jak dzieci, gdy się nie widzimy, nie słyszymy to za sobą bardzo tęsknimy i gdy tylko się spotkamy, szybciutko ze sobą porozmawiamy i od razu zaczynamy się kochać ... Nie chodzi nam tylko o seks, my lubimy przebywać ze sobą, czasami są takie dni, że spotykamy się tylko po to żeby porozmawiać, zawsze się o mnie troszczy, gdy jestem chora, pyta jak się czuję, przypomina mi o lekach, wygania na badania, gdy gdzieś jadę, martwi się o mnie, karci gdy nie napiszę czy szczęśliwie dojechałam, wspiera mnie kiedy tego potrzebuję, a gdy płaczę to przytuli i otrze łzy... Dlaczego to piszę? liczę na to, że ktoś to przeczyta i pomoże odpowiedzieć mi na pytanie, które sobie sama zadaję, czy to miłość czy tylko pożądanie ... czy faktycznie jest on tą drugą połówką a los spłatał nam figla ... Wiem jedno, nigdy nie poproszę go żeby rozwiódł się dla mnie z żoną (ja się rozwiodę, bo zrozumiałam, że nic do męża nie czuję ... nie mamy względem siebie żadnych zobowiązań ... zresztą od miesiąca nie sypiamy już nawet razem, nie potrafię kochać się z kimś, kogo nie darzę uczuciem)

Luty 2010. Czas uspokojenia po tym, jak w moim życiu działo się wiele. Matura, studia, wielka miłość, która po wcześniejszych doświadczeniach miała być TYM CZYMŚ do końca. Od razu dodam, że to było coś wyjątkowego, my byliśmy wyjątkowi... jednak bardzo krusi. Dwoje alternatywnych ludzi, słuchających alternatywnej muzyki. Był starszy 8 lat, po rozwodzie, z dzieckiem. Najpierw byłam tylko koleżanką, pocieszałam go, później byliśmy tacy bliscy. Jakby nagle dwie połówki odnalazły się po podróży przez całe galaktyki. Jedno za drugie zabić by się dało, w ogień wskoczyło. Kochaliśmy się jak wariaci, kłóciliśmy równie ostro. I zaczął się oddalać. Był oschły. Im był gorzej tym bardziej ja "latałam" za nim, płaszczyłam się przed nim. Czułam, że jest coś nie tak. Kiedyś sobie ufaliśmy bezgranicznie, teraz był skryty. Właśnie przez to dawne zaufanie miałam hasło do jego maila, sam mi je podał. Wiem, że teraz odezwą się obrońcy prywatności, też bym się odezwała, ale martwiłam się o niego. Myślałam, że ma problemy. Szukałam czegoś, co pomoże mi 'otworzyć' mojego partnera. Trafiłam na wysłane maile. Były w nich zdjęcia naszej wspólnej znajomej, nic szczególnego. Robił jej zdjęcia, gdy była na próbie jego zespołu (to już było podejrzane). Nigdy za nią nie przepadał nawet. Serce waliło jak szalone, czułam jakby moja twarz płonęła, a jednocześnie dygotałam z zimna. Czułam się przegrana. Martwa. Dopiero później przekonałam się co tak naprawdę oznacza czuć się martwą i płonąć. Przy jednym ze zdjęć napisał "to mi się podoba ;]", łudziłam się, że to nie ona mu się podoba, ale zdjęcie. Wiem, głupie. Napisałam do przyjaciółki, wybiegłam z domu na pobliską polanę między szeregowcami. Ryczałam jak bóbr, krzyczałam, leżałam na śniegu patrząc w gwiazdy. Dzwoniłam do niego, pisałam smsy. Smsowo przepytałam go. Co u niego, czy ma problemy, czy ma kogoś. Pisał, że to jego sprawa co się z nim dzieje i czy musi od razu mieć kogoś. 2.02.2011 (albo 1.02.11 - średnio pamiętam, mój organizm chciał mnie ratować, wyrzucając najgorsze z pamięci) zmienił całe moje życie i do dziś się na mnie odbija. Przeżywałam traumę. Każdy oddech był bólem, ciężarem. Czułam się jak człowiek, który płonie na stosie. Spotkaliśmy się na drugi dzień, bo ja tego chciałam. Na początku była ogromna kłótnia, już nawet nie pamiętam o co. Wypytywałam o ten problem, ale od milczał, albo mnie zbywał. Później powiedział, że nie chce aby za parę lat odwaliło mu tak jak jego ojcu, że nie chce mnie skrzywdzić, myślę że to była wymówka. Nadal jednak nie ujawniałam moich podejrzeń nt. tej znajomej. Stwierdziłam, że poczekam na jakieś twarde dowody. Wracaliśmy do domu jednym autobusem, on wysiadał wcześniej. Wysiadł i wyjął od razu telefon, pisał chyba smsa. Myślałam, że do mnie. Później miałam już złe przeczucia, intuicja niszczyła mój spokój. W sumie trafnie. Mając hasło na maila, miałam hasło do jego gg. Nazajutrz rano, przed egzaminem (była sesja) weszłam na jego gg. Wiadomość od niej: "To dobrze, że tęsknisz, bo dopóki człowiek tęskni to mu zależy. Chciałabym się przytulić do Ciebie". Myślałam, że zginę. Egzamin oblany. Stos i drgawki po raz kolejny. 'Czyli miałam rację, czyli wczoraj po wyjściu z autobusu napisał do niej, tak bezczelnie, dopiero co całował moje usta na pożegnanie i napisał do niej'. Byłam w totalnym bagnie, przez kogoś, za kogo dałabym się zabić. Nagrałam mu na pocztę kilka wiadomości, napisałam dziesiątki smsów. To był chaos i bełkot o tym jak to mnie zdradza, jak mnie zranił, jak go nienawidzę. Zerwał ze mną. ON! Przecież powinien przepraszać, przecież mnie kochał! Jak zawsze włączyło się moje uzależnienie od niego, jak zawsze nagle zrobiłabym wszystko byle go nie stracić. Nawet takiego podłego, zdradzającego. Spotkaliśmy się tego samego dnia. Nie przyznałam się skąd wiem o niej, powiedziałam tylko, że w pewnym sensie od niej. Mówił, że nic między nimi nie było, że była tylko na próbie jego zespołu, bo nie mieli perkusisty, że to tylko koleżanka. Fakt, nasza wspólna znajoma. Zapytałam więc czy koleżanka pisze TAKIE rzeczy do kolegi jak to on mu na gg pisała. Jego odpowiedź: "to co, zabronisz jej?". Drwił ze mnie, że niedługo wszystkim znajomym zabronię kontaktowania się z nim. Wróciłam do domu, było ciężko, ale stabilnie. Nie odstępowały mnie na krok paranoje na temat tego co on teraz robi, czy jest z nią, czy ją całuje, trzyma za rękę, przytula. Napisałam do niej mało kulturalną wiadomość na Facebooku. Że ma się od niego odwalić i wszystko, co wściekła kobieta może napisać. Jednak długo milczała, a ja w miarę dochodziłam do siebie. Nadszedł weekend więc razem z NIM i znajomymi wyszliśmy do ulubionej knajpy. Ona też tam była. Myślałam, że zaraz wstanę i zmasakruję jej twarz butelką. Kiedy wychodziła na zewnątrz zapalić, mnie trzymali znajomi, żebym nie poszła za nią, bo zabiłabym ją chyba. Straszne wiem. Po czasie dowiedziałam się, że ona miała ochotę to samo mnie zrobić. W tym też dniu znieczulona alkoholem wyznałam mu, że 'przetrzepałam' jego maila, gg, nk i wszystko co się dało. Przyjął to ze spokojem. Powiedział tylko, że też ma moje hasła, ale nigdy nie zrobiłby czegoś takiego, że ta panna nie jest dla mnie żadną konkurencją. Dochodziłam do siebie. Pomimo braku jego przeprosin byłam gotowa mu wybaczyć, byle by był, byle nie odszedł. Byle było tak jak kiedyś. Pamiętam piękny wczesnowiosenny dzień. Poszliśmy po pracy na spacer. Powietrze pachniało nadzieją, nadchodzącą wiosną. Miałam nadzieję na zmiany. Wróciłam do domu, a tu jej odpowiedź, na moją wcześniejszą wiadomość. Kolejny cios, znowu wracam do punktu wyjścia. Napisała "Jestem tylko koleżanka? tak powiedział ? zabawne bo mi mówił tak o tobie a powód waszego rozstania to były twoje ciągłe cytuje "fochy" twierdził ze jesteś okropnie dziecinna i ze się nie widujecie" Masakra. Później druga wiadomość: "Przemyśłam co nie co i czuje sie okropnie z powodu tego co sie stalo . mozesz mi nie uwierzyć masz do tego prawo ale nie wiedzialam o tobie... wszyscy sie dziwili ze nie jestescie razem ale tak bylo mowione ... Oklamywal mnie i ciebie jesli chcesz moge to udowodnic bez problemow chodzby esami od niego a nawet mam na telefonie cos co napewno ci otworzy oczy ze cos jest nie tak. zrobisz wtedy z tym co bedziesz chciala ja sie juz nie mieszam... i wiem ze trafo by to jeszcze dluzej gdybys nie napisala ". Od razu o wszystkim mu powiedziałam. Uspokajał mnie, że mam się nie przejmować, że ona kłamie, że on ją chyba zabije za to co mi napisała. Obiecywał, że każe jej odczepić się od nas, że będzie jak kiedyś. Znowu udało mu się mnie uspokoić. Na parę dni... Znowu trafiłam na jej wiadomość na gg do niego. "Myślałam o Tobie całą noc". Twierdziła, że to pomyłka. Jemu zrobiłam awanturę. Zostawił mnie znowu. ZNOWU! Spotkaliśmy się, błagałam (!) go żeby wrócił. Pachniał wtedy perfumami, które mu kupiłam na gwiazdkę. Moje ulubione... Playboy New York. Męczyła mnie myśl "to nie dla mnie tak pachnie, nie dla mnie". Miałam rację, on miał się zastanowić do dalej. Tak minęły dwa dni. W walentynki napisał, że mam do niego przyjechać. Dziwne... nigdy mnie do siebie nie zapraszał gdy byli rodzice, a wiedział, że wpadnę w histerię gdy powie, że to koniec. Czułam więc, że będzie dobrze. Jechałam do niego autobusem, słuchałam O.S.T.Ra "Śpij spokojnie" i chciałam być taka silna. Stało się. Byliśmy razem. Nadal byłam zraniona, ale przynajmniej był. Ona się odczepiła i jakoś to się dalej kręciło. "Na szczęście brak pamięci, jakoś tam trzeba kręcić". Spokój był do Wielkanocy 2011. Znowu ten sam schemat. Oddalał się. Przejrzałam maila. Znowu to samo. Znowu wysyłał zdjęcia które zrobił naszej kolejnej wspólnej znajomej. Wtedy już czekałam na dowody. I długo czekać nie musiałam. Nurtowało mnie czemu w Wielkanocny Poniedziałek siedział bez przerwy 2 godziny na Facebooku, weszłam na jego konto w tym samym czasie gdy on był i oczom mym ukazało się okienko rozmowy z tą znajomą... Pomyślałam tylko "Bingo" i na bieżąco kopiowałam i wysyłałam tę rozmowę mojej przyjaciółce. Flirtowali na maksa. Postanowiłam się z nim spotkać jak najszybciej. Wydarłam się na niego, że pisze do niej i to co pisze, on twierdził, że to żarty tylko takie. Dobrze, że nie byłam już aż tak naiwna. To było nasze ostatnie spotkanie jako pary. Tragiczne, ale elementów tego nie będę ujawniać. W każdym razie trochę mi odbiło... Z tą pierwszą znajomą jestem dawno pogodzona. Z tą drugą podobno tworzą udany związek, chociaż niedawno pisała do mnie, przepraszała, bo też wyszło, że kręcił z nią jak ze mną i sama boi się powtórki. Z nim kumplujemy się. Ja jestem w nowym związku. Jakoś się kręci. Minął grubo ponad rok, a to dalej odbija się na moich relacjach, na zaufaniu do partnera...

Witam Was wszystkich.Znalazlam sie tutaj z potrzeby serca...Zostalam zdradzona przez swojego chlopaka ktory chcial zareczyc sie ze mna w grudniu.Jest mi bardzo ciezko poniewaz od 2 miesiecy jestem za granica,a on w Polsce bawi sie w najlepsze,najbardziej jest mi przykro ze nie jest ze mna szczery chodz obiecywal,za kazdym razem jak u niego bylam,jak mial problem tulilam go mowiac ze jestem i zawsze bede gdy bedziesz tego potrzebowal.Dawalam mu ogromne wsparcie..Wczoraj nie wytrzymalam juz napisalam do niego ze znam cala prawde a on wciaz idzie w zaparte ze jest wierny,boli mnie to bo bardzo go kocham...Moze poprostu nie nadaje sie do zwiazku,moze...Juz sama nie wiem.Prosze pomozcie mi przetrwac ten czas...Jest mi cholernie ciezko.. Prosze dajcie mi jakies wskazowki jak mam dalej zyc.Z gory dziekuje jesli ktos skomentuje moj problem ...Pozdrawiam..

Dwojka dzieci, wspolna firma, kredyty, stworzylam mu cieply dom, seks na zawolania jak chcial i kiedy chcial, jestem bardzo atrakcyjna, choc brzmi to nieskromnie, nie tylko fizycznie. Uprawiam sport, czytam, dbam o dom, siebie, prowadze firme, robie zaprawy, gotuje. CZuje sie upokorzona, oszukana, wszystko mnie boli a na sama mysl o tym co zrobil robi mi sie niedobrze. I nie pieprzcie mi Panowie, ze zdrada fizyczna zdrada nie jest w przypadku mezczyzny. Zostawiacie sobie furtke i wydaje Wam sie, ze kiedy dbacie o rodzine, to jest ok. Niestety Panowie, jestescie dorosli i musicie liczyc sie z konsekwencjami Waszych dzialan. Jesli dla zaspokojonie zwierzecej chuci stawiacie na szali rodzine, to cos jest z Wami nie tak. Gowno mnie obchodzi, ze sie nie angazowal emocjonalnie, fakt pozostaje faktem. Na razie nie wiem, co zrobie. Mysle, ze zaufanie po raz kolejny i kolejna szansa jest niemozliwe.

Pozwolcie ze opisze ogolnie moj zwiazek. Poznaliśmy sie ponad 5 lat temu, przez kilka miesięcy utrzymywaliśmy związek na odleglosc, bo ja konczylam studia w innym miescie. Odleglość zamiast wymęczyć nas spotkaniami -raz na trzy tygodnie- tylko wzmocnila nasz zwiazek.Po 8 miesiacach znajomosci postanowiliśmy zamieszkać wspolnie w miescie w ktorym on pracowal. Dostalam prace i tak sobie zylismy jak zwyczajna para młodych ludzi. Na tematy takie jak zdrady, zanik uczucia itp. mielismy takie samo zdanie: "wole ci powiedziec prawde niz chować sie jak tchórz z kochanka/kochankiem." Po 3 latach coś zaczęło się psuć. Z jego winy i sam nawet dzisiaj to zadeklaruje. Dostał lepszą pracę i zrobił sie arogancki. Probowałam naprawiać, rozmawiałam, aż w końcu sie wkurzyłam i wyprowadziłam. On przepraszał płakał, błagał, ale było za późno. Tutaj powodem mojego odejścia byly zbyt czeste konflikty przez niego zaczynane, a ja bardzo sobie cenię spokój. "Facet musi przede wszystkim szanować kobietę" - to wpoiła mi moja babcia, ciotki, starsze kolezanki i mama. Tego sie trzymam i tak juz mam, ze wole zniknac, cierpiec gdzies w ukryciu nic dawac soba pomiatac. Przez prawie rok zylam sama, chcialam sie z kims zwiazac ale nikomu nie potrafilam zaufac, wszyscy faceci wydawali mi się jacyś tacy przygłupawi. Po jakimś czasie zaakceptowałam jedno z jego zaproszeń na imprezę u wspólnych znajomych. Po kilku tygodniach takich spotkań na nowo lepiliśmy nowy lepszy związek. Zmienił sie pod tym względem. Może to była kwestia dojrzałości. Wtedy mielimsy po 20 kilka lat, pierwszy raz na wlasnym garnku, a teraz juz prawie 30tki. Inni ludzie. Zamieszkalismy razem. Ok. Ktoregos dnia mowi mi ze idzie z kolegami. Ok. Pisze wieczorem ze wroci jeszcze pozniej. Ok. Budze sie cholera 2 w nocy a jego jeszcze nie bylo. Sms o 2:30 ze juz wraca. Zagadali sie a byli autem kumpla, wiec musial na niego czekac. Kumpel potwierdza, zagadali sie. Dobra, sama nie raz wychodzilam z kumpelami i wracalam pozniej. Nie mowiac o innych imprezach. Tydzien pozniej: znowu kumple i na dodatek nie wie kiedy wroci, bo znowu autem znajomego jada. Ale uwaga, poniewaz sie wkurzylam, po poludniu wylatuje do mnie z takim tekstem "Przeciez ty nie chcesz dzis wychodzic..." Wciska mi kit ze rano mu powiedzialam ze nie chce wyjsc, zeby szedl sam. Tego bylo za duzo. Do tego jeszcze zauwazylam ze w jego telefonie wyrzucil moje zdjecie z pulpitu (zeby nie bylo: sam je sobie ustawil) Wczoraj w pracy dostaje od niego smsa, jak sie okazalo przez pomylke. "Czesc Kri, tu marcin, nie moge znalezc czasu zeby do ciebie wpasc, no i jeszcze bylem na urlopie (nie byl), teraz jakos wpadne na dniach. Chcialem zapytac czy ten masaz to robisz w domu czy w sklepie?" Mial go niby wyslac do kumpla w sprawie ziola, masaz to niby taki szyfr. Ale brak kumpla o ksywie KRI i zaden z jego kumpli nie pracuje w zadnym sklepie, a zazwyczaj na ziolo piszemy "przysluga". Plus to ze wraca dosc pozno. Nie mam sily o tym z nim rozmawiac. Znajdzie sobie jakies banalne wytlumaczenie i jeszcze wymysli dla mnie cos do zarzucenia. Ucieklabym tak jak kiedys. Nie moge na niego patrzec. Odechcialo mi sie wszystkiego. Mam dosyc wykretow, manipulacji, klamstw. Za nude w zwiazku odpowiedzialne sa obydwie strony. Nie moze byc tak ze z powodu byle rutyny w zwiazku facet znika w piatkowe wieczory i wraca tak pozno. Czy to bedzie kochanka czy kumple, niewazne, ja tego nie akceptuje. A teraz pogorszyla mi sie sytuacja finansowa i sama nie dam rady sie utrzymac. Dokad moge pojsc? Znajde sobie jakas klitke ale on mnie znajdzie wszedzie i znowu beda przeprosiny zaloty, kwiatki, prezenty i wspolne wyjazdy. Nie mam sily walczyc o ten zwiazek, nie widze sie w roli zdesperowanej zazdrosnicy. Nie mam pomyslow jak to rozwiazac.

Witajcie, jestem tu nowy, ale mam pewien kłopot. Zacznę od początku, od roku jestem z moją dziewczyną, mam z nią 3 miesięczną córkę. 2 dni temu nawiązałem kontakt czysto koleżeński z moją byłą dziewczyną i ona wpadła na genialny pomysł sprawdzenia wierności mojej obecnej partnerki, po 2 dniach, czyli dziś wyszło, że to moja była, a ja to ukryłem przed moją obecna. I teraz jest wojna o to, że niby sypiam z moją byłą od 2 miesięcy, ponieważ 2 miesiące temu moja obecna dziewczyna widziała rozmowę na GG, gdzie delikatnie mówiąc oczerniałem moją ex. Czy ten fakt to jest zdrada?? Dodam z ręką na sercu, że podczas bycia w związku z moją partnerką nawet się nie obejrzałem pożądliwie za inną dziewczyną.

Mam potężny mętlik w głowie w pewnym stopniu chyba jestem sam sobie winny , zakochałem się 10 lat temu w dziewczynie 13 lat młodszej. Od samego początku był raj i teoretycznie nawet jest i dziśr30;..słyszę kocham Cię, czułość, jestem Twoja, spędzamy razem czas , gotujemy, wspólne posiłki, wspólne wypady na rower itd. itd. Kilka lat temu wpadłem duże problemy finansowe które podkreślam nie wpłynęły w żadnym stopniu na nasze relacje codzienne egzystencjonalne ale niestety dotknęły moją psychikę a co za tym idzie możliwości seksualne. Oczywiście wspólnie do lekarza tak jak powinno być, niby poprawa jest ale marna. Podkreślam ze do dziś wszystko po za sexem jest na najwyższym poziomie. Dodam też, że nadal jestem jej pierwszym i jedynym facetem w łóżku skąd wiem że nadal jedynymr30;r30; wiem, mnie nie idzie oszukać taki już jestem. Dwa miesiące temu powiedziała mi iż podrywa ją kolega z pracy i że w sumie to taki flirt nie groźny on sam zresztą jest mało atrakcyjny żonaty dwoje dziecir30;r30;. Na wstępie zdanie to brzmi fałszywie nikt nie będzie flirtował z kimś nie atrakcyjnym na co jej zwróciłem uwagę. Do tematu nie wracała jakiś czas , dodam że sytuacja emocjonalna miedzy nami nadal była i niby jest nie zachwiana codzienna idealna. Pewnego popołudnia przyszło do niej niecodzienna ilość esemesów a jej skrępowanie zmieszanie mimo próby zatajenia było tak nie udolne iż urągało mi. Powiedziała, że to ten znajomy ile ona mu powiedziała że ma ją zostawić w spokoju. Moja reakcja była natychmiastowa poproszę numer telefonu załatwię to od reki lecz ona wyprosiła abym tego nie robił ponieważ da sobie z tym rade nie chce awantury. Powiedziałem że drugi raz mnie oszukała i igra. Jakiś czas później wziąłem do ręki jej telefon i znalazłem tamte właśnie esemesy ( data) które nadal nie były skasowane. Postanowiłem trzymając telefon w ręku naprawdę spokojnie porozmawiać. Było ciężko bo czytając w esemesie propozycje ostrych zabaw wiadomo jak się czułem . Doszło do rozmowy, w swoim płaczu łkaniu przyznała się do tego flirtu że brakuje jej łóżka tego co robiliśmy do tej pory, że bardzo mnie kocha ale brak współżycia, zabaw czy inne formy zaspakajnia się w żadnym wypadku nie powodują uspokojenia jej potrzeb. Dwa tygodnie temu zapytała czy moim zdaniem zdrada kontrolowana ( użyła innych słów) jest czymś do przyjęcia powiedziałem że jeżeli obie strony się dogadały to może tak ale nie byłem nigdy w takiej sytuacji i trudno się wypowiadać. Oczywiście wyciągnąłem w spokoju od niej wszystkie informacje zdając sobie sprawę iż tak bezkarnie w pracy na komunikatorach gg mogą flirtować to lepiej mieć nad tym kontrole. Może to mało mądre ale lepiej wiedzieć niż być naiwnym wszystko nabierało już zbyt dużego nasilenia, tempa. Kocham ją chcę z nią być przyznaje mam dziś opory ale kocham czuje ze ona też mnie kocha ale jest to aler30; W pewnym momencie jak i namową zacząłem się zastanawiać czy jej propozycja nie jest właściwą r30; naprawdę. Rozmawialiśmy o tym wspólnie w żadnym wypadku nie dawałem do zrozumienia ze jestem za tym mało tego podkreślałem że to nie jest proste, że emocje że konsekwencje mogą być potworne. Osobą na której to się najbardziej odbije jeżeli coś się nie uda będzie Ona ( słysząc to nie powiedziała nic że i ja ). W życiu dużo przeszedłem będę ubolewał jeżeli się rozstaniemy ale znam siebie dam radę ile chcę z nią być. Podkreślam nadal między nami wszystko gra za wyłączeniem tego tematu. W najbliższy weekend rowery, kawa u znajomych ,niedziela wspólne plany itd. Na dzień dzisiejszy czuje się mega oszukany w kwestii tego flirtu iż tak głupio kłamała ,powiedziałem jej o tym boję się że może kiedyś znow spróbować kłamać a ja będę dużo starszy mniej operatywny i nawet nie będę wtedy czujny tak jak dziś. Straciłem zaufanie właśnie przyłapując ją na tych drobnych kłamstwach( które po tylu latach jako jedyne a dotyczą zdrady są ciężkie) ale nadal wiem, że z nikim w łóżku nie była. Wiem, że jej wybór teoretycznego rprzyjaciela domur1; z życiowego pkt. widzenia jest fatalny. Wiadomo żona dziecir30; tego się nie robi ( nie mamy dzieci, ja mam z poprzedniego małżeństwa a ona jest negatywnie nastawiona do macierzyństwa jak i samych dzieci ale nie okazuje na szczęście tego im) Oczywiście jako ludzie jesteśmy większości samolubami więc mimo skrajnych emocji związanych z sytuacją jak i faktem iż facet jest żonaty co istotne określiłem jego jako mniejsze zło ( dla mnie) w sumie nawet nie wiem jak mogę o takiej sytuacji tak pisać. Zależy mi na kobiecier30; Pomyślałem że każdemu teoretycznemu facetowi może odbić gdy trafi do łóżka z moją kobietą (zadbana,idealna figura) ale żonaty z dwojgiem dzieci ma hamulec ( rodzinę) . Mam może szanse jeżeli do tego dojdzie że się jej nie spodoba ( wątpliwe) ale też, że ona zrozumie mój ból dostrzeże i zrezygnuje ( szkoda ze dziś go nie widzi) więc jest naprawdę zdecydowana ja nie ukrywam wątpliwości. Dodatkowo jako iż pracują w jednej firmie wraz z jego małżonką !! nie mogą sobie pozwolić na jawne flirty. Może się mylę ale te wszystkie ograniczenia wydają się logiczne ale czy ja myślę logicznie teraz? Nie wiem naprawdę. Boję się zabronić jejr30;..nie dziś nie jutro ale za rok może poznać kawalera wolnego i wtedy będę miał większa możliwość utraty jej. Oczywiście dziesiejsza opcja też nic nie gwarantuje ale chyba mniejsze dla mnie zło a może zrozumie wcześniej swój błąd. W pierwszym tygodniu pozwoliłem jej aby się zastanowiła i powiedziała czy chce tego na pewno ( chce wiedzieć na czym stoję) w miedzy czasie rozmowy o zagrożeniach. Wczoraj oświadczyła że jest zdecydowana ( w domu w innych kwestiach nic się nie zmienia do dziś jest ok) oczywiście ja nadal nie mogę uprawiać sexu. Został wyznaczony termin z końcem przyszłego tygodnia na zdradę. Inaczej tego nie można przecież nazwać. Nie wiem czy czynie dobrze, czy czynie źle nie ma złotych środków. Może znajdzie się osoba na portalu która miała podobny problem, jak sobie poradziła co zrobiła. Boję się tego dnia zresztą boję całości, ona zapewnia że skoro miedzy nami jest dziś tak samo jak kilka lat temu to nie widzi powodów aby to się miało zmienić za rok czy dwa. Jednak zmieni się , nie będzie już MOJĄ KRÓLEWNĄ TEŻ JEJ TO powiedziałem( bez odzewu- hormony wyciszyły chyba logikę) Dziś w nocy znów próbowała mnie rozkręcić stara się. Powiedziałem jej wyraźnie że dzień w którym to się stanie będzie balansem na linie kolejny również . Zapomniałem dodać ze wkleja mi swoje rozmowy z nim na gg i nie wnikam czy tylko wybrane czy nie ale też zabolało mnie gdy na jego pytanie na co miała byś ochotę ona odpowiedziała potraktuj mnie ostro jak dr30;kę. Nawet nie mam siły tego czytać aby sprawdzić czy przekazałem to co chciałem zapewne wiele spraw nie poruszyłem ale odwołam się do inteligencji czytającego. Osoby posługujące się brutalnymi epitetami dotyczącymi mnie lub jej osoby nie są mile widziane. Zostało sześć dnir30;r30;r30;..rozstać się można zawsze ale czy to będzie mniej bolało. Wybaczcie za chaotyczne słownictwo ale spokoju we mnie brak choć się staram.

Zdradziła Cię żona? Znam to - pół roku temu sam tutaj błagałem o pomoc! Dlatego czytaj dalej, pomogę Ci przetrwać ten trudny dla Ciebie czas.. ..Jeśli jednak zamierzasz jej wybaczyć, proszę nie czytaj - wróć tutaj, kiedy zaczniesz szanować siebie i przejrzysz na oczy.. Pół roku temu byłem na Twoim miejscu. Bez żadnego przygotowania - z dnia na dzień dowiedziałem się, że moja żona od pół roku romansuje z innym facetem. Z smsów w jej telefonie dowiedziałem się o szczegółach: z kim, kiedy, ile razy, w jakich pozycjach itd. Fakt, że mamy (wtedy 1,5 roczną) córkę nie ułatwiał podjęcia jedynej (dzisiaj to wiem) słusznej decyzji w tamtym czasie. Zanim przejrzałem na oczy, tak jak Ty szukałem odpowiedzi na pytanie "dlaczego", "co dalej" - próbowałem wybaczyć, ponieważ Kochałem ją i myślałem o dziecku. Nie potrafiłem przestać myśleć, wyobrażać sobie, wizualizować i szukać odpowiedzi na pytanie, "dlaczego ona to zrobiła? Przecież, mówiła że Kocha.." Pewnego dnia podczas porannej toalety spojrzałem w lustro i pomyślałem "kurw*.. co Ty robisz człowieku? Jaki przykład dajesz swojej córce? Jak chcesz nauczyć tego małego człowieka szacunku do siebie, skoro sam nie szanujesz siebie, tylko stoisz tutaj przed lustrem upodlony, zeszmacony i zrezygnowany, zamiast podnieść wysoko głowę i żyć" - wyprowadziłem się z domu. Początki były BARDZO ciężkie.. zaszyłem się w domu, zaprzyjaźniłem z kieliszkiem, pokłóciłem ze snem.. Płakałem, krzyczałem, tęskniłem.. ale z każdym dniem będąc konsekwentnym wyciszałem się i czułem coraz lepiej. Wziąłem się za siebie, odstawiłem wódkę, a sięgnąłem po książki i zacząłem uprawiać sport. Po jakimś czasie wyszedłem do ludzi, nie pozwoliłem zepchnąć się na drugi plan jako TATA. Łatwo nie było, szczególnie że niedługo po mojej wyprowadzce ONA poznała innego, do którego się wyprowadziła (250km ode mnie) Moje rady na dziś i jutro: 1) Wyprowadź się z domu. Wynajmij kawalerkę lub wynajmij motel - rodzina i przyjaciele Ci nie pomogą, potrzebujesz ciszy i spokoju 2) Praca, praca, jeszcze raz praca - nie będziesz tyle myśleć, a może dodatkowo zarobisz 3) Zacznij uprawiać sport i zmień dietę - poczujesz się zdrowo, atrakcyjnie i męsko 4) Spędzaj ze swoim dzieckiem każdą wolną chwilę na 100% możliwości - nie jest niczemu winne, a potrzebuje Cię bardziej niż kiedykolwiek wcześniej 5) Pamiętaj! Przyszłość zaczyna się dziś - nie jutro! 6) Bądz facetem z klasą, trzymając się 18 zasad, czyli bądź: dyskretny, lojalny, sprawiedliwy, odważny, wdzięczny, szarmancki, twardy, na poziomie, elegancki, hojny, słowny, uczynny, wierny... bądź perfekcjonistą, mężczyzną, ojcem, tradycjonalistą... SOBĄ! Niczego się nie bój - jesteś wyjątkowym, wspaniałem facetem. To co się stało nie jest Twoją winą, ale pamiętaj - życie to nie bajka, więc weź je w swoje ręce i głowa do góry! Nie jesteś pierwszy, ani ostatni. Na koniec może zmotywuję Cię zdjęciem, które idealnie obrazuje to jaką przeszedłem metamorfozę: [img]http://img268.imageshack.us/img268/8823/41156241957447808878944.jpg[/img] Powodzenia, L.

Ja i moj chlopak jestesmy ze soba ok 1,5 roku. To byla milosc od pierwszego wejrzenia i od razu było wiadomo, ze jestesmy dla siebie "stworzeni". Bylam jego pierwsza dziewczyna. Przez rok wszystko było jak w bajce. Przezylismy ze soba wiele pieknych chwil i nigdy nie mielismy siebie dosc. Poznej zaczely sie sprzeczki, glownie o to ze nie mial dla mnie czasu, wolal kolegow czy hobby. Od stycznia planowalismy wspolne wakacje a w lipcu dowiedzialam sie, ze jedzie wlasnie z kolegami. Oczywiscie ja tez zostalam zaproszona, ale niestety pracowalam i musialam zostac. Strasznie sie zdenewowalam, bo prace konczylam za tydzien a on wcale nie chcial czekac. Zrobilam okropna awanture, bo dobrze wiedzial ze strasznie wyczekiwalam tych wakacji. Kompletnie mnie olał. Troche poniosly mnie emocje i powiedzialam ze to koniec. Odpowiedzial ze wie ze zartuje, troche sie podroczylam, a i tak klotnia skonczyla sie "w lozku". Na drugi dzien wyjezdzal, pojechalam sie z nim pozegnac, ale w glebi serca nadal cierpialam ze wyjezdza wiedzac ze ja musze zostac. Dzwonil codziennie i opowiadal mi jak swietnie sie bawi. Bylam wsciekla i powiedzialam troche slow za duzo, ale po kilku dniach znowu byly czule smsy o tym jak bardzoe teskni itp. Z niecierpliwoscia czekalam na jego powrot. Mial przyjechac do mnie wieczorem. Wczesniej wpadlam na naszego wspolnego przyjaciela, ktory byl wraz z nim. Pogadalismy troche o wczasach i wspomnial cos o tym, ze moj byly bawil sie na calego. Lzy naplynely mi do oczu, wpadlam w szal. Od razu pobieglam do przyjaciolki, wylam i pytalam dlaczego mnei to sie zdarzylo. Ale chcialam jeszcze sie upewnic. Wieczorem przyjachal do mnie moj luby. Gorace powitanie po 2 tygodniach, bo naprawde za nim tesknilam. Opowiadal mi o wakacjach, a ja caly czas prowokowalam zeby powiedzial mi o zdradzie. W koncu zapytalam wprost a on odpowiedzial ze nikogo nie poznal. Powiedzialam mu, ze o wszystkim wiem. Przyznal sie. Plakalismy oboje. Przyrzekal ze to bylo raz, ze byl pijany, ze myslal ze z nami koniec (w co chyba nigdy nie uwierze), ze po wszystkim wymiotowal, ze to bylo okropne. Mowil ze doszlo tylko do calowania i trwalo 3 sec, a naszego przyjaciela przy tym nie bylo i powiedzial, co wiedzial. Moj chlopak to moj najlepszy przyjaciel. Rozmawialismy kilka dni i w koncu wybaczylam. Tylko, ze nie wiem czy na pewno. Minal miesiac, a ja dzien w dzien placze, caly czas o tym mysle. Nie wierze w to ze mnie kocha, ze kochal mnie kiedy dotykal jej ust. Zastanawiam sie co do niej poczul. (powiem dodatkowo, ze nie byla zbyt atrakcyjna i w dodatku starsza 6 lat) wiec nie chodzilo raczej o typowo fizyczny pociag. Sama nie wiem co o tym myslec, nia radze sobie z tym. Kochalam go ponad zycie, a on zrobil cos takiego. Czy dobrze zrobilam wybaczajac? Czy jesli wczesniej powiedzialam ze to koniec, to mogla byc w tym moja wina?