Kochani pomóżcie, nie wiem już co myśleć. Ponad 1,5 roku temu odkryłam, że mąż zdradzał mnie z panienkami z internetu. Z kilkoma naraz smsował i mailował. Bywalec czatów. Wypierał się w żywe oczy. Ze do niczego nie doszło, że skończy, że to tylko niewinne spotkania były bo był kryzys. Znikał wtedy z domu, godzinami codziennie "grywał w tenisa" lub odwiedzał kumpli. Nagle zastałam puste szafy. Odwiedzał nas codziennie (mieszkał u teściów), z czasem zaczął zostawać na noc... Wrócił. Jednak od czasu do czasu sie wymykał. Nagle przestał i wtedy zadzwoniła ONA. Powiedziała, że jest w ciąży i wciąż się widują. On płakał, błagał o litość. ONA kłamała. Przez ponad rok było idealnie. Mąż wciąż jest w domu, Rzadko wychodzi na tenisa i na krótko. Parę razy go sprawdziłam, wysyłał mi też fotki. Starał się. Od jakiegoś czasu zrobił się opryskliwy. Stałam się czujna. Pewnego dnia wyszedł nagle niby do sklepu. Nie było go ponad godzinę, ale odbierał komórkę. Potem zajrzałam w jego tel i znalazłam sms do kogoś o treści "czekam przed galerią". Wybrałam ten nr, odebrała kobieta. On zaprzeczał, kłamał że to nr kolegi. wreszcie powiedział, że to dawna kochanka i szantażowała go że mi powie, że chciała kasę wyłudzić. Spotkał się na 3 minuty i ją opieprzył. Przy mnie zadzwonił jeszcze do niej, że ma się odczepić i postraszył policją. A ona" ja pana nie znam". Potem był tydzień w domu i musiał zrobić badania okresowe. W piątek zajrzałam w komórkę - były 2 połączenia z tym jej numerem. On nie wie skąd, zaprzecza. Dziś był na tenisie, przysłał mi zdjęcie. Potem wyszedł po uszczelki do kranu i wrócił po 45 min. Nie odbierał tel bo ponoć nie słyszał. Wiecie co czuję? Co podejrzewam? Co wy o tym sądzicie? Dodam, że on się niby stara, jest czuły, planuje przyszłość, wyjazdy. Zarzuca mi brak zaufania, że mu tym życie zatruwam, że wykończę go. Poradźcie!

Witam. Otóż mój problem jest taki: jestem z dziewczyną od roku. Na początku świetnie nam się układało, ale po około pół roku ją zdradziłem. Od tego czasu zaczely sie moje klamstwa. Wiele razy ja zawiodlem i wiele razy bylismy blisko tego aby sie rozstac. 2 razy rozstalismy sie na okolo tydzien... Tym razem oszukałem ja poraz kolejny i powiedziala mi ze to byl juz ostatni raz, ze dluzej nie wytrzyma tego i ze nie ma zamiaru ciagnac takiego zwiazku... Prosze powiedzcie mi co mam zrobic? Bardzo sie obydwoje kochamy i zalezy mi na niej i mam pewnosc ze teraz wszystko by sie zmienilo tylko nie wiem jak ja do tego przekonac... ona nie chce sie w ogole ze mna kontaktowac...ewentualnie czasem odbierze telefon ale nic wiecej. Pozdrawiam

Jesteśmy małżeństwem od 18 lat i nigdy nie mieliśmy skoków w bok. Kłóciliśmy się i ścierali jak to w życiu ale zawsze byliśmy zgodnym małżeństwem. Tam mi się wydawało. Właściwie całe życie przeżyliśmy razem wspólnie rozwiązując wszystkie życiowe problemy. Cieszyłem się z tego że potrafimy być przyjaciółmi i że wiemy o sobie wszystko. Od pewnego czasu zona zaczęła mnie zaskakiwać wspaniałym nastrojem, super pomysłami erotycznymi itp. Na moje pytania skąd taka zmiana -bo czułem się jak podczas miodowego miesiąca - odpowiadała że chce coś zmienić w naszym małżeństwie. Było mi super ale czułem się jakoś nieswojo i nawet mówiłem że trochę nie nadążam. Przez przypadek wziąłem do ręki drugi telefon żony (zawsze nosi go przy sobie) i znalazłem smsa bardzo niepokojącego. Pisała w nim do jakiegoś gościa o sprawach bardzo intymnych z życia jego małżeństwa i że czuje się zazdrosna o partnerkę tego faceta... Ścięło mnie z nóg... Reszta wiadomości przychodzących i wychodzących była wykasowana. Zapytałem żonę o co chodzi. Odpowiedziała mi że się zakochała w naszym dalszym znajomym ale że to tylko smsy. Że szukała przyjaciela żeby się wygadać i że zakochała się właściwie w pewnym wyobrażeniu r11; ucieleśnieniu cech, których mnie brakuje. Zakochała się w takim ideale a tak naprawdę to fizycznie jej nie pociąga. Wyraziłem swoją wątpliwość w to co powiedziała biorąc pod uwagę treść smsa no ale to moje widzenie faceta. Może kobiety potrafią inaczej. Właściwie zwaliła winę na mnie że czuła się przeze mnie odtrącona i samotna. Że nie biorę do siebie uwag które ona ma do mnie itp. Nie powiem jest w tym trochę racji r11; nie jestem ideałem. Wziąłem to na klatę i stwierdziłem że być może to ja ją pchnąłem do tego żeby szukała przyjaciela po za domem. Poprosiłem żeby zakończyła kontakty z nim. Zgodziła się i powiedziała że zerwała. Po jakimś czasie biorąc do ręki jej telefon zauważyłem że wiadomości są pokasowane a w połączeniach są dwa zarejestrowane z tym właśnie numerem. W dodatku namieszała trochę w swoich kontaktach i pozapisywała jego numer pod innymi osobami. Chciałem z nią o tym porozmawiać ale oberwało mi się że jej nie ufam, że ona zerwała tę znajomość a te rozmowy były z kim innym ... :| Powiedziałem że jeżeli twierdzi ż e zerwała to ja jej wierzę choć to trochę dziwne ale niech tam. Wyznaje że mnie kocha, nie chce mnie stracić i zależy jej na mnie. Mnie też zależy na niej jak cholera. Przez ten cały okres wiele do siebie pisaliśmy o różnych głupotkach. Posłała mi również kilka miłych zdjątek podczas kąpieli gdy byłem w pracy tak dla polepszenia nastroju. Było super :) Niestety czerwona lampka, która mi się zapaliła od samego początku nie gasła. Zajrzałem do bilingu jej rozmów i znowu nogi ugięły się pode mną. Smsów r11; setki r11; od 5.45 jak wychodzę do pracy aż do 23. Od czasu do czasu rozmowy. No i najgorsze dla mnie to to, że jego też obdarowywała tymi erotycznymi mmsami. Znowu rozmowa i wypieranie się. Trzęsawka nastrojów r11; burza w mózgu itp. Gdy jej powiedziałem o bilingu a on nie kłamie. Poddała się. Stwierdziła niezmiennie że to tylko smsy. Przyznaje że to była smsowa zdrada. Nie spotkali się ani razu -mam nadzieję że to prawda :( Mówiła, że mnie kocha i nie chce stracić, że to było silniejsze od niej r11; najpierw zerwała z nim kontakty ale potem odnowiła. Cały czas powtarza, że mnie kocha i zależy jej tylko na mnie. Znowu powiedziała, że zerwała ten kontakt i więcej nie napisze. Pogodziliśmy się. Poprosiłem o to by mi to jakoś udowodniła że z nim nie pisze bo wiele razy mnie o tym zapewniała a po prostu kłamała. Prosiła o wybaczenie. Stwierdziła ż e to był jej błąd, którego się wstydzi. Poprosiłem o szczegóły tej znajomości ale powiedziała żeby jej dać trochę czasu na ochłonięcie bo sprawa jest zbyt świeża. W niektórych Waszych przypadkach tego typu widziałem, że przewija się motyw konsultacji psychologicznej. Proszę o wyjaśnienie co miało by to dać. Jaka jest geneza takiego zachowania. No i sam chciałbym coś zrobić dla naszego małżeństwa żeby moja żona nie czuła się samotna bo może to też moja wina. Proszę o Waszą radę szczególnie tych, którzy podobne sprawy już przegryźli. Z góry dziękuję.

Wyjechał do innego miasta do pracy. Przyjeżdżał co weekend przez pierwszy i drugi rok. Zaszłam w ciążę i urodziłam syna. Uczestniczył przy porodzie i spisał się na medal. Chwaliłam się że mam tak cudownego męża. Poród miałam fatalny i żeby nie jego pomoc nie dałabym rady. Nie wziął urlopu w wakacje tylko trzymał aż do porodu żeby miesiąc po urodzeniu syna być w domu. Wytrzymał rok bez miesiąca. Jakie były objawy jego zdrady? Nagle znalazł sobie nowe hobby. Przestał przyjeżdżać co tydzień. Zaczął jeździć w delegacje. Odchudził się i zmienił styl ubierania. Pewnego dnia przyjechał z kryształkiem na szyi (nowe hobby to była akurat parapsychologia). Nie sądziłam że to jest zdrada myślałam raczej że został zwerbowany do sekty. Potem zaczął mnie ignorować. Ja mówiłam mu że między nami jest źle a on twierdził że to mój problem, że ja tylko ja to tak widzę. Seksu oczywiście między nami nie było. Jak karmiłam piersią nie miałam ochoty a jak skończyłam karmić po 10 miesiącach to on nie miał ochoty. Na Wielkanoc zrobiłam mu wielką awanturę odnośnie stanu naszego małżeństwa nawet poszedł do spowiedzi. Zaznaczam że w tym okresie sprzedaliśmy mieszkanie w jednym mieście i kupiliśmy tam gdzie mąż pracuje. Właśnie trwał remont. W maju remont się skończył przyjechałam z dzieckiem zobaczył mieszkanie. Mąż traktował mnie jak powietrze. Miał wziąć dni wolne specjalnie dla nas ale tego nie zrobił. Ponadto któregoś dnia urwał się wcześniej z pracy po czym jak przyszedł do domu oświadczył że przyszedł wcześniej bo ma spotkanie. Ja mu zrobiłam awanturę że ja przyjeżdżam, odrabiam w pracy godziny żeby z nim być a on wychodzi. Wrócił na drugi dzień z malinką na szyi. A kto robi malinki i w jakich okolicznościach? No właśnie. Tłumaczył się że stuknął się u kolegi w szafkę. Ja mu nie wierzyłam ale on dał taki argument (będę lojalna wobec męża i nie przytoczę go bo obejmuje go tajemnica zawodowa). W normalnych okolicznościach był to argument mocny, jednak jak czas pokazał mój mąż mnie okłamał i w tym momencie. Oczywiście przez cały okres zdrady mąż wyjeżdżał na rkonferencjer1; i rdelegacjer1; (prawda jakie to klasyczne). Ja potem wróciłam grzecznie do pracy do swojego miasta z myślą że więcej do męża nie wrócę mąż natomiast pojechał na r30; konferencję, szkolenie czy delegację do Krakowa. Wrócił odwiedziła nas pokłóciliśmy się bo ja mu powiedziałam że mam serdecznie dosyć takiego życia. On powiedział że mnie nie kocha. Ja w odwecie to samo. Mieliśmy nocować u jego rodziców więc ja taka spłakana i wkurzona weszłam, do teściów oni już wiedzieli że coś jest nie tak. I mąż wziął mnie do pokoju i się przyznał. Kto przeżył te chwile wie jak się czułam. Świat się zawalił i wszystko straciło sens. Ale pomyślałam wtedy rdobra nie mam nikogo innego, może warto spróbować od nowa, może warto mu spróbować wybaczyćr1;. Ile minęło od tamtego czasu? Cztery miesiące. To dużo i mało. Myślę że byłam wystarczająco silna bo szybko się podniosłam na duchu. Owszem chwytałam i chwytam czego się da - pomoc psychologa, modlitwa, kościół, medytacje, pomoc osób uduchowionych, masaże relaksacyjne a nawet pomoc pani od aury i energii. To pomaga mi ale tylko na chwilę a minione miesiące były najgorsze w moim życiu. Mam tego już dosyć. Nie chodzi już nawet o zdradę. To jest rzecz którą naprawdę można wybaczyć. Jeśli nie samemu to z pomocą psychologa można to zrobić. Ja mojemu mężowi wybaczyłam już dwa miesiące temu. Ale jego zachowania nie mogę mu wybaczyć. Traktuje mnie jak powietrze. Okłamuje mnie w wielu aspektach. Tłumaczy się tajemnicą zawodową. Mamy jedno konto do którego nie mam dostępu. Więc mąż łaskawie wydziela mi pieniądze i dziwi się czemu tyle wydaje. Ok. Kiedyś okoliczności przemawiały za tym żeby mieć jedno konto ale teraz miarka się przebrała. Wszystko oczywiście w imię oddawania długów (na mieszkanie musieliśmy przecież pożyczyć). Wiecie ile zostało na wakacje z 26 dni urlopu mojego męża? Dosłownie 10 dni. Owszem kilka dni wziął kiedy załatwialiśmy formalności z kupnem mieszkania ale gdzie jest reszta? Odbyliśmy z mężem jedną sesje wspólną u psychologa. Bo on twierdzi że on więcej nie potrzebuje albo że nie mamy pieniędzy. Cały czas twierdzi że nie może się zdecydować czy być ze mną czy nie. Więc po mojej rozmowie z psychologiem doszliśmy do wniosku że ja muszę coś zrobić żeby pomóc mu się zdecydować. A mąż twierdził że tydzień po przyznaniu się do zdrady zerwał z tą dziewczyną. Psycholog dziwił się w ogóle że my chcemy żyć przez jakiś czas bez seksu (chodziło o test na AIDS). Wyniki testu przyniósł do domu, nie był nosicielem więc było ok. Więc żeby pomóc mu się zdecydować pomyślałam że zainicjuje seks (zwłaszcza że mąż mnie oskarżał że to on wszystko musi inicjować). Zaczęłam go namiętnie całować ale on mnie odepchnął. Zaczęłam go gładzić tu i ówdzie a on napiął się jakby chciał wszelkie myśli o seksie odegnać i potem i tak mnie odepchnął. Poczułam się fatalnie. Przeprowadziliśmy kilka poważnych rozmów. Wiecie co mi powiedział? Że mnie kocha jako matkę swojego syna, że ma uczucie do tamtej kobiety. I że ma potrzebę trzymania tajemnicy dlatego mnie okłamuje. W tym miesiącu wziął też 5 dni urlopu z 10 mu pozostałych i wyjechaliśmy do mojej babci. To była porażka. Wiecie czego się dowiedziałam od niego? Że ja go nie pociągam seksualnie i że powinnam chodzić w miniówach i powinnam pójść na dyskotekę (bez niego ma się rozumieć) żebym podpatrzyła jak inni to robią. A mało tego mąż zapytał się mnie czy jestem atrakcyjna. Odpowiedziałam mu że tak bo mam na to dowody (spojrzenia innych facetów). Scyzoryk się w kieszeni otwiera na takie słowa. Jak chodziłam kiedyś w spódnicach do kostek to byłam seksowana a teraz jak urodziłam dziecko to mam chodzić w miniówie? Bardzo chętnie niech tylko da pieniądze na nowe ubrania. No oczywiście wcześniej jeszcze było hasło że powinnam schudnąć. Myślałam że naprawdę wyglądam fatalnie skoro mąż tak mówi. Ale wiecie co mnie otrzeźwiło? Przejrzałam swoje zdjęcia przed porodem. Wyglądałam na nich podobnie, żeby nie powiedzieć prawie tak samo. No i ma się rozumieć atrakcyjnie. Czuje się stłamszona, poniewierana, wściekła, zraniona, oszukana, smutna, zniechęcona, odrzucona. Mój mąż oczywiście dalej ma konferencje i szkolenia tyle że teraz dziwnym sposobem nie wyjeżdża z miasta. Ponadto umawialiśmy się że każde z nas ma jeden wieczór w tygodniu dla siebie, gdzie może wyjść sam i mieliśmy mieć jeden wieczór wspólny. Ale tak naprawdę mój mąż regularnie wychodzi, nie wraca na noc do domu. Ja nie wychodzę (nie mam ochoty). A ze wspólnych wyjść to mieliśmy tylko wyjście do kawiarni. Mąż wcale o mnie nie zabiega. Stawia tylko żądania że ja mam w sobie zmienić to czy tamto to on może łaskawie się zdecyduje. W domu nic nie pomaga i tylko daje mi na dzień od 10 do 50 zł i ja mam za to robić obiad a najlepiej zrobić obiad i jeszcze resztę przynieść do domu. Ten stan był już nie do zniesienia. Więc stwierdziłam że chcę rozwodu. Powiedziałam to mężowi. Wtedy on się zdecydował w ciągu jednego wieczoru. Powiedział że nas kocha i nie chce nas stracić. Od tego czasu zmieniło się tylko to, że śpi z dzieciakiem w pokoju albo wychodzi z nim chętniej na spacer. W kwestii naszego małżeństwa nic się nie zmieniło. No nie była ostatnio rozmowa naprawiać czy rozwód. Nic z niej nie wynikło. Ale ja miesiąc temu zdecydowałam. Tyle tylko że moje sprawy zawodowe nabrały przyspieszenia. Nie wiem więc czy pozew pisać teraz czy jak się sprawy zawodowe uregulują. Rozmawiałam już z adwokatem i powiedział mi że rozwód jest silnym stresem i plasuje się tuż za stresem związanym ze śmiercią bliskiej osoby. Nie mogę sobie teraz ładować takiego stresu kiedy mam tak ważne sprawy. Ale prawda jest taka że ja już nie mogę wytrzymać. Kocham w jakiś sposób mojego męża ale muszę od niego odejść. Małżeństwo to dwie osoby i ratować je muszą też dwie osoby. Ja sama tego nie dam rady zrobić. Czyny mojego męża świadczą że nie chce ratować tego małżeństwa. Jest mi przykro że tak się stało. Nawet w naszej ostatniej rozmowie kiedy procentowo oszacowaliśmy nasze decyzje to ja miałam 60% na ratowanie małżeństwa a tylko 40% na rozwód u mojego męża odwrotnie 40% na ratowanie 60% na rozwód. Pomimo tego jednak chcę rozwodu. Pomimo tego że go w jakiś sposób kocham, pomimo tego że walczyłam, pomimo tego że wybaczyłam. Jest mi przykro że tak się stało ale małżeństwo to praca dwóch osób. Piszę to ku przestrodze. Wielu rzeczy nie dałam rady opisać i tak za długo wyszło. Mam nadzieje że wyłoni się z tego jakiś obraz. Szkoda że za zdradę największą cenę ponosi osoba zdradzona.