Piszę ten post w celu znalezienia wsparcia. Nie mam wielu znajomych, nie mam dobrych kontaktów z rodziną, nie umiem trafić na dobrego psychologa i od pół roku stoję między młotem, a kowadłem, pozostając w związku, w którym zostałam perfidnie zdradzona. Chcę poznać opinie osób, które zostały zdradzone.
Mam 27 lat, mój narzeczony jest rok starszy ode mnie. Ze sobą jesteśmy niemal 8 lat. Wszystko układało się bardzo dobrze, planowaliśmy razem wspólne życie- ślub, założenie rodziny, budowę domu, rozwój zawodowy i odhaczanie kolejnych osiągnięć. Było świetnie i za każdym razem, jak pomyślę o tym, jak bardzo byłam szczęśliwa, to łzy same napływają mi do oczu. Między nami zaczęło się psuć na początku jesieni ubiegłego roku. Narzeczony zarzucał mi prowokowanie kłótni, niejednokrotnie pobąkiwał coś o rozstaniu. Przyznaję, że prowokowałam kłótnie i przyznaję, że były one spowodowane coraz częstszym wychodzeniem z domu (do tamtego momentu poza wyjściami służbowymi wychodziliśmy z niego wyłącznie razem) oraz blokowanie telefonu tak, żebym nie mogła mieć dostępu do jego zawartości (nie sprawdzałam, a zauważyłam, że zmienił dwukrotnie kod blokady bez wyraźnej przyczyny. Odpowiedział, że to przez bratanka, który czasami korzysta z jego telefonu).
Wszystko we mnie pękło 03.11.2023. Ponownie sprowokowałam kłótnię i znowu chodziło o późny powrót do domu (około godz. 22, a mówił, ze wróci do domu o godz. 16-17). Przez ten czas nie odbierał moich telefonów. Po powrocie uznał, że czas się rozejść. Nie przyjęłam wtedy tego do wiadomości, bo nie przedstawił mi konkretnego powodu rozejścia- kłótnie się zdarzają, obydwoje mieliśmy bardziej niż zazwyczaj wyczerpujące zawodowo momenty, byłam zdezorientowana, płakałam, błagałam. To wszystko trwało w dniach 03.11-06.11. Przez te dni codziennie wychodził z domu w południe i wracał późnym wieczorem, co nigdy do tej pory się nie zdarzało. 06.11.2023 stwierdził, że nie wie czego chce, że mnie nie kocha i jest wszystkim zmieszany.
Kolejnego dnia pełna obaw, smutku i żalu sięgnęłam po jego portfel. Znalazłam w nim tabletki na erekcję i paragon z Lilou z dnia 03.11. Spakowałam wszystkie rzeczy i wróciłam do domu rodzinnego. Nie usłyszałam żadnego wytłumaczenia.
Po raz pierwszy spotkaliśmy się tydzień później- przez ten cały czas pozostawaliśmy ze sobą w kontakcie. Zapewniał, że nie ma nikogo, że tabletki nie były jego itd…
Pod koniec listopada wyznał mi, że zaczął spotykać się z córką bardzo bogatego kontrahenta. Uznał, że to jego szansa, że mieszkają w willi, jakiej nigdy nie widział i ze łzami w oczach przekonywał mnie, że skończy z nią, jak tylko niektóre transakcje dojdą do skutku. Prosił mnie o powrót.
Wróciłam na początku grudnia. Umowa była taka, że nie spotka się z nią za moimi plecami- nie dotrzymał słowa. Spotykał się z nią kilkukrotnie. Dwa razy znalazłam opakowania po tabletkach na erekcję (dziewczyna okazała się być bardzo nieokazała- nie dowartościowuję siebie i szczerze jej współczuję, bo narobił jej nadziei), traktował mnie w międzyczasie jak szmatę- raz chłodno, raz ciepło. W zależności od pogody. Na święta podarowała mu prezenty za kilka tysięcy złotych. (Raz niby żartem wtrącił w naszej rozmowie “Co Ty mi kupisz na święta? Znowu sweter? Ona może mi kupić Porsche.” To końca życia będą mi te słowa dzwonić w uszach.
Nie skończył z nią w ustalonym przez nas terminie. Znowu się wyprowadziłam, a teraz ponownie dałam szansę.
Jesteśmy razem od początku lutego 2024 na normalnych warunkach. Nie wychodzi z domu, rutyna i wszystko inne jest jak dawniej. Ja niestety nie umiem już żyć. Każdy dzień rozłąki był dla mnie dniem, w którym ból rozrywał mi serce. Każdy dzień razem od lutego jest taki sam. Pracuję, utrzymuję się sama, skończyłam studia, robię kurs zawodowy, rozwijam się, ale nigdy nie czułam się tak niewystarczająca. Zostałam wyceniona. Nie umiem przestać o niej myśleć. Narzeczonego znam długo i wiem, że gdyby nie fakt, że dziewczyna pochodzi z tak bardzo bogatej rodziny, to nawet by na nią nie spojrzał. Wielokrotnie wypowiadał się o niej per “głupia c.pa” etc. Nie wiem co ze sobą zrobić. W dniu rozstania w listopadzie miałam w przeglądarce pootwierane suknie ślubne.. Nie chcę już ślubu, nie wyobrażam sobie mieć dzieci, nie wyobrażam sobie już nikomu zaufać. Proszę o rady.
Jak poradziliście sobie po zdradzie? Logicznie myśląc- jestem młoda, na pewno dam radę znaleźć miłość, ale nigdy już tak mocno nie pokocham.