Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
Mari1999 | 00:33:35 |
|
bardzo smutny | 04:00:56 |
|
makasiala | 05:30:54 |
|
Julianaempat... | 06:56:51 |
|
Matsmutny | 08:12:07 |
Moja historia nie odbiega od innych. Jesteśmy małżeństwem 18 lat. Poznaliśmy sie jeszcze w szkole średniej , a parą staliśmy się tuż przed matura. Potem wspólne studia...Slub, dzieci...takie zwyczajne życie. Jak każde małżeństwo mieliśmy lepsze i gorsze okresy życia. Były chwile gdy pragnęliśmy się rozstać, ale mimo wszystko kochaliśmy się i zwyciężaliśmy ciężkie chwile. Z biegiem lat nauczyliśmy się żyć ze sobą i było cudownie...i pewnie byłoby tak dalej gdyby nie wyrzuty sumienia które gryzły już zbyt mocno męża...Co wieczór chodziliśmy z psem i dzieckiem na spacery. Miejsce gdzie chodziliśmy na spacery, jest ulubionym miejscem spotkań pań do towarzystwa z klijentami. Kiedyś podczas spaceru byliśmy świadkami takiej akcji. Zaczęłam głośno się zastanawiać nad sensem takiego sexu. Co Ci mężczyzni z tego mają, jak oni potem mogą wrócic do domu do żon i dzieci itp. Już nie pamiętam o czym jeszcze...Mąż zacząl tłumaczyć zachowanie mężczyzn, że często szukaja czegoś czego w domu nie mają. Ze właściwie to my kobiety jesteśmy temu winne, bo gdybyśmy więcej dawały mężczyznom itp. Pomyślałam sobie wtedy, że mój mężczyzna nie musi narzekać i poczułam się taka wyjątkowa...Nigdy nie odsunęłam go od siebie, ani nie odtrąciłam...Byłam wtedy w ostatnich dniach ciąży z wielkim brzuchem. Mimo to mąż nie mógl narzekac. Wracaliśmy już ze spaceru cały czas rozmawiając na temat sexu z prostytutką. Nagle niespodziewanie mąż mi wyznał ,że on też korzystał z usług prostytutki. Nie wiedziałam co się dzieje. Nagle moje serce przestało bić. Cały świat zatrzymał się a w głowie miałam tylką tą jedną myśl- zdradził mnie i to ze zwykła dziwką!- Złapał mnie w ramiona przytulił. Nie pamiętam jak dotarłam do domu. Potem w szpitalu cały czas myślałm o tym. Jak mogło do tego dojść, czemu? Kiedy? Jak ona wyglądala, co robili...Miałam czas na rozmyślanie ponieważ dziecko zabrano do inkubatora , ja byłąm po cesarskim cięciu w sali sama więc mogłam spokojnie myśleć i płakać bez podejrzeń. Płacz zwalłam na ból...i nagle wszystko stało się jasne...Już po powrocie do domu spytałam męża kiedy to było. Skłamał że na początku małrzeństwa, gdy wyjeżdzał z pracy. Jednak gdy mu powiedziałam swoją wersję i poparłam argumentami...skapitulował...a było to niedawno. Wyjechałam z dziećmi do Polski na wakacje i wtedy mój mąż poszedł. Jak w kiepskim filmie, żona z dziećmi na wakację a zapracowany mężuś na panienki. Dlaczego?
Czego nie miał? Powiedział że chciał zobaczyć jak to jest z inną kobietą. i jak jest? Tak samo...przecież wszystkie mamy to samo. Wiele padło słów które bolą do dzisiaj mnie. Okazało się, że dla niego sex to sex, bez różnicy z kim. A dla mnie nasze zbliżenie nigdy nie były czymś zwyczajnym. Wiec przestałam...jak chciał to po prostu rozkładałam nogi i tylko myślałam czy tak samo było z tamtą...nawet nie czułam nic. Po wszystkim zawsze musiałam iść się umyć zmyć z siebie ten dotyk. Wydawało mi się że czuję zapach jakiejś kobiety. Moje ciało drętwiało kiedy zbliżał się do mnie. On zachowywał się jakby nigdy nic...no przecież każdy może zbłądzić...i przy okazji rozwalić komuś życie? Nie przeprosił mnie do dzisiaj, nie zrobił prawie nic...oprócz tego że powiedział, zapewnił że nikt nie jest ważny tylko ja i postanowił żyć dalej jakby nic. Rozliczył się przed sobą samym. Mną się przestał martwić. Zauważył tylko że jakaś drętwa jestem w łóżku. Od czterech miesięcy jestem w Polsce. Pamiętam nadal i nadal boli strasznie. Mąż czasami zadzwoni, czasami napisze coś. Ale nasze życie to koszmar dla mnie. Ciągle myślę że nadal chodzi do jakiejś panienki. Nie wiem co zrobić. Zaprzecza gdy się spytam, ale kiedyś też zaprzeczał. Nie umiem mu zaufać, nie umiem wybaczyć...ale i nie umiem odejść...
Moi rodzice wzięli ślub około 20 lat temu, ze względu na ciążę mamy. Nie było to więc małżeństwo z miłości- raczej z przymusu, wiele razy gdy ojciec był pijany mówił mi i siostrze jak źle się to potoczyło i jak było im ciężko.
Żyją więc ze sobą już 20lat, ojciec jest aktualnie po 40stce. Ma problemy z alkoholem i dzisiaj- tak jak już niejednokrotnie- nie poszedł do pracy i upija się w domu. Gdy obudziłam się rano zeszłam na dół, nie usłyszał mnie bo głośno puszczał muzykę. Nagle zadzwonił jego telefon, ściszył muzykę i odebrał. Dłuższą chwilę stałam w pokoju obok i przysłuchiwałam się jego rozmowie. Pieszczotliwie zwracał się do kobiety z którą rozmawiał, powiedział jej że pierwszy raz od 20stu lat zaczyna czuć, myśleć, że się zmienia, że jest w niej zakochany. Nazywał ją kwiatuszkiem(tak zwykł też czasem nazywać mnie), powiedział że 'wie że mają dać sobie trochę czasu' ale że on i tak od dawna do nikogo niczego takiego nie czuł.
Wyszłam z pokoju na palcach i wróciłam tupiąc głośno, tak, by mnie usłyszał. Zapytał, czy to ja po czym wyszedł na balkon dokończyć rozmowę. Po chwili wrócił, przyszedł do mnie i się przytulił(nie wiedział w końcu, że cokolwiek słyszałam). Ze łzami w oczach go odepchnęłam i powiedziałam żeby mnie zostawił. Dopytywał się o co chodzi ale nic mu nie powiedziałam.
Mam 17 lat, moja siostra 20. Zamierzam jako pierwszej powiedzieć jej o tym, co zaszło, niemniej jednak nie mam pojęcia co z tym dalej zrobić.
Nie wiem czy powiedzieć o tym mamie bo wiem, że w jakiś sposób kocha ojca, wiem też że zauważa jego zachowanie.
Ostatnio gdy był pijany zobaczyła też jak rozmawiał przez internet z jakąś kobietą, była bardzo zła jednak na następny dzien ojciec przyszedł, przeprosił ją i powiedział, że już czegoś takiego nie zrobi.
Straciłam do ojca cały szacunek, pałam do niego istnym obrzydzeniem i nie mam pojęcia jak dalej rozegrać całą tą sytuację, dlatego byłabym wdzięczna za jakiekolwiek opinie.
Póki co po prostu nie umiem sobie z tym poradzić..
Kategoria nie pasuje - zdradzony przez partnerkę, tak nieładniej - konkubinę. Pewnie mi się należało. Sam 6 lat temu odszedłem od żony, po 20 latach małżeństwa, bezdzietnego. Zawróciła mi w głowie, wcale wówczas niemłodej już - 42-dwu letniej. Koleżanka z pracy. Imprezy, wódeczka, itp. Była rozwódką, z dwójką wspaniałych córek. Polubiliśmy się. I z nią i z córkami (jej). Po dwóch latach, po jakiejś wycieczce dojechałem do domu. Żona sporo wydedukowała. Rzuciła mi obrączkę. A ja wykorzystałem moment, dołożyłem swoją. I wyszedłem. Pojechałem do tej mojej "wymarzonej". I owszem, przyjęła mnie pod swój dach. I tak zostaliśmy.Na 6 długich, dla mnie cudnych lat. Dlaczego cudnych? Bo po roku skądś dostałem meila-łańcuszek. Dotyczył spełnienia marzenia, jednego. Każdego. A opierał się na JP II. I jak nigdy się nie bawię w łańcuszki tak w ten wszedłem.Powysyłałem. I pomyślałem o jednym. Chciałbym mieć dziecko. I ona zadzwoniła na drugi dzień, że jest w ciąży. Po 20-stu latach mogłem mieć dziecko. Ona była wściekła, Ja byłem... W dziwnym stanie. Nie wierzę w cuda, byłem na 100% pewien,że dziecka mieć nigdy nie będę. Za dużo prób i badań. A tu taki grom. Tak, byłem nie w siódmym niebie, byłem w ostatnim, jakie jest możliwe do niewyobrażenia. Pięć lat wychowywaliśmy ten cud. Skończyły się wyjazdy na ryby, skończyło się wszystko. I zaczął się nowy świat. Ponieważ moja (teraz już była) partnerka była w wieku ponad 35 lat, ciąża była zagrożona. Zdecydowaliśmy się na prywatną klinikę i cesarkę. Po cesarce wziąłem urlop, kąpałem, smarowałem, opiekowałem się pępkiem (odpadał ponad 3 tygodnie),karmiłem, usypiałem. I opiekowałem się mamusią cuda. i tak niemal minęło pięć lat. tak, rzeczywiście poświęciłem się niemal całkowicie jemu. Ale o dziewczynkach nie zapominałem. Byliśmy na sylwestrze. Ona jakby oszalała na moim punkcie. Powtarzała mi, że mnie kocha co 20 minut. Chciałem kupić obrączki, takie jak chciała, z platyny. Więc pracowałem, więcej i więcej. I na początku kwietnia powiedziała mi, że nasz związek nie ma przyszłości, że niektóre sprawy zaszły za daleko. Ponieważ w ostatnim czasie (od 13 marca) wychodziła dosyć często zapytałem, czy mnie zdradziła. No i się dowiedziałem. Tak, zdradziła, i chce ten nowy związek kontynuować. Ale nie jest pewna do końca, więc chciałaby, żebyśmy to zachowali w tajemnicy (na razie). Ona będzie sobie wychodzić w nocy na spotkania a na zewnątrz będzie dalej to fajnie wyglądać. Bo jak nie to mi zabierze syna. Wyjedzie gdzieś (ten nowy facet wrócił z usa i jest dość nadziany) i zabierze dzieci.Zarzut? Zaniedbanie. Brak lub belejaki seks. Boli jak cholera ale nie wiem czy to chłopska zazdrość czy jeszcze jakaś miłość. Na razie jestem w jej domu, zajmuję się dziećmi i domem,kiedy ona się cieka. Fakt, gotuje, także dla mnie, pierze moje ciuchy, nawet koszulę do roboty potrafi uprasować. Chore, prawda? Mam jeszcze robotę, więc dalej nie piszę.
Ponad pół roku temu opisywałam tu swoją sytuację
http://www.zdradzeni.info/news.php?readmore=1158
wtedy byłam naiwną kobieta i wierzyłam w to iż moje małżeństwo da się uratować.
Kiedy dowiedziałam się o zdradach byłam w ciąży w 4 miesiącu,mój mąż fundnął mi taką ciążową niespodzianke ;( Zastanawiałam się dlaczego?czy to ja popełniłam błąd?poniekąd tak bo byłam bardzo zazdrosna,naokrągło go kontrolowałam i kompletnie mu nie ufałam.Planowaliśmy to dziecko,(mamy już starszego 5-letniego synka)mąż tak samo jak ja pragnął mieć córeczke,udało się zaszłam w ciąże i okazało się że będzie dziewczynka,lecz nasze-moje szczęście nie trwało długo.Zmienił prace,często był w delegacjach,ale je myślałam że wszystko jest ok.W październiku mąż powiedział,że nie wie co do mnie czuje i że zakochał się w innej kobiecie,to był dla mnie cios poniżej pasa,bo ja nosiłam pod sercem jego dziecko-upragnione dziecko.Tak bardzo go kochałam :( Postanowiłam walczyć o nas-dla siebie i dzieci,owszem przyznam sytuajca się polepszyła,mąż ograniczył kontakty z tą dzi... ale nigdy ich całkiem nie zerwał-tłumaczył że czeka,aż ona da mu spokój.Ta sytuacja trwała aż do stycznia,do szpitala szłam z wielkim uśmiechem na twarzy,zadowolona,że udało nam się jakoś ułożyć życie,że wyszliśmy na prostą,będziemy mieć upragnione maleństwo,on twierdził że tak naprawdę jej nie kochał,że to tylko zauroczenie,że to ja jestem tą jedyną kobietą z którą chce spędzić reszte życia...wierzyłam w bajki.Koszmar zaczął się kiedy wróciłam z córeczką ze szpitala dowiedziałam się od naszego synka,że jakaś pani u nas spała.Ja pełna nerwów,a dodam iż byłam po cc,ledwo stojąc na nogach myślałam,że umrę-ale jak to przecież było dobrze,przecież mówiłeś.....ale to były tylko słowa.
Od tamtej pory życie moje odwróciło się do góry nogami,kochałam go więc nie poddawałam się,walczyłam o coś czego tak naprawdę nie było sensu ratować.Na dzień dzisiejszy sytuacja wygląda następująca-nie jesteśmy razem,on mnie zostawił,odszedł do niej bo powiedział że nie czuje do mnie tego co kiedyś że to nie jest to samo,że ją kocha,owszem te słowa zabolały mnie bardziej,ale uwierzcie mi najgorsze prawda jest lepsza niż codzienne kłamstwa i życie w złudzeniach,że się wszystko ułoży że będzie dobrze.
Od naszego roztania minęło ok 2 tygodnie,to bardzo świeża sprawa,on mieszka z nią,razem pracują,odwiedza dzieci.Jest mi łatwo kiedy go nie ma,owszem tęsknię choć nie powinnam,ale to odruch niekontrolowany,to przyzwyczajenie.Natomiast kiedy wraca,to ewidentnie widać że między nami iskrzy,on chodzi za mną wzrokiem,robi wszystko,żeby choć przypadkiem mnie dotknąć,przytulić,ja staram się odizolowywać od niego,choć nie jest to łatwe.Jestem teraz rozchwiana emocjonalnie,bo żyć z nim nie chcę,a bez niego nie potrafię i to jest najgorsze,wiem że to minie muszę być twarda,dla siebie a przedewszystkim dla dzieci,ale to jest takie trudne,ciężko jest tak żyć.Wolałabym być mu zupełnie obojętna,nie zauważalna,ale najgorsze,że mimo tego że to on mnie zostawił to koło mnie cały czas krąży.Napewno chciałabym usłyszeć od Was słowa typu-zmądrzeje i do do ciebie wróci,ale wolałabym,aby tak się nie stało.Bardzo mnie skrzywdził,zbyt późno dostrzegł,iż nie dorósł do roli ojca,a tymbardziej do roli męża.Nie wiem co o tym sądzić,proszę o porady,w Was jedyne moje wsparcie.Pozdrawiam.
Ja już wcześniej opisywałam swoją historie ,mój mąz zdradzał mnie ze swoją koleżanką z pracy nie wiem co ich łączyło czy spali ze sobą wiem tylko ,że rozmawiali przez 5-6 godzin dziennie przez telefon.Obecnie to wszystko się urwało jest w domu jednak wyzywa mnie od różnych i traktuje jak służaca i mówi że jest nieszczęśliwy chce rozwodu jednak ja mam to załatwić. ogólnie to jest jakiś chory zwiżek nigdzie nie chodzimy razem bo mówi że mnie się wstydzi.Mamy dwoje dzieci 18 i 14 lat.Wczesniej nagrywał mnie i puszczał nagrania swoim rodzicom.
Znamy się 20 lat. Małżeństwo od 12. Zaraz minie rok, jak dowiedziałam się o podwójnym życiu męża.Zawsze byliśmy trudnym związkiem, ale nic nie było w stanie nas złamać. Przeżyliśmy różne trudności...śmierć dziecka, problemy w pracy, problemy finansowe. I kiedy zaczęliśmy wychodzić na prostą- pojawiła się ona. Sfrustrowana koleżanka z pracy mojego męża. Pani odrobinę starsza od nas, więc ciut przed 40, mężatka, z nastoletnią córką. Żadna gwiazda. i Zaczęło się. Po 2,5 roku wymusiłam na mężu wyznanie, że nie kocha mnie , a inną kobietę. Później padały jeszcze inne okrutne słowa.Ale ja pomna swoich, nie zawsze zachowań ok, wobec niego, a raczej w świadomości, że nie kochałam go wystarczająco- rozpoczęłam walkę o naszą rodzinę. I wygrałam. Wrócił do mnie. Było cudownie.Do dnia, w którym znalazłam jej listy do niego, pełne różu, lukru i słodyczy.jak to go kocha, jak jest jej potrzebny, jak za nim tęskni. Ba! opisała tam nawet szczegóły ich sexu. Wtedy dowiedziałam się, kim ona jest (znam ją-ona zna mnie, ba! nasze dziecko miało masę prezentów od "cioci") oraz , że on nada się z nią spotyka. Później znalazłam w jego dokumentach-jej zdjęcia ślubne, z których powycinała swojego męża, później fragment listu , starego jakiegoś:jego do niej i na koniec zdjęcia porno, które pozwalała sobie robić. On mnie zapewnial , że to wszystko było pomyłką, złym wyborem w przeszłości, że jak straci mnie i naszą córkę-jego świat się skończy. Ale od grudnia jest coraz gorzej. W styczniu był widziany z nią , jak szedł na kawę,Przyznał się, że w październiku był na jej rodzinnej uroczystości. Mnie zarzuca, że nie może być ze mną bo przeszukałam mu wszystkie rzeczy (przed czerwcem zezłego roku-nigdy tego nie robiłam, przez tyle lat), że szantażowałam go tym, że skontaktuję się z jej mężem, i że w ogóle nie chodzi już o nią tylko o nas....że jestem zawistna, żądna zemsty i zawsze moje musi być na wierzchu. Teraz teoretycznie odpoczywamy od siebie- tzn. mieszkamy osobno i chyba to jest ten moment, który waży, jaka decyzja będzie słuszna. Kocham go nadal. Chcę wierzyć, że naprawdę się pogubił. Ale coraz częściej myslę sobie, że może to tylko moja naiwność. Z drugiej strony , chciałam żeby zlożył pozew skoro jest nieszczęśliwy ze mną- nie robi tego. Troszkę szach, mat i pat w jednym.
Witam
Jestem po tej drugiej stronie barykady - to ja zdradzam i robie to z premedytacją. Dlaczego? Przyczyn jest kilka i trudno by było mi tutaj je wszystkie wymieniać. Wiem, że ranie i wiem że robie źle ale jest to silniejsze ode mnie. Zaraz z pewnością podniosą się głosy tych sprawiedliwych i tych wielce kochających, którzy zaczną rzucać obelgi pod moim adresem. Spotykałem się już z wieloma opiniami na temat mojej postawy. Jednak niektórzy dopiero po głębszym zapoznaniu się z tematem zaczęli spoglądać na mnie inaczej.
Postanowiłem to wszystko opisać w swoim blogu. Myśle, że niektórym z was może to pomóc zrozumieć czym kierują się mężczyźni, którzy dopuszczają sie tego, uważanego przeż was za haniebny, czynu. Nie wiem niestety czy jeśli podam tutaj jego adres to będzie to niezgodne z regulaminem i czy administrator nie usunie pod pretekstem jakies pseudoreklamy. Jeśli tak to przepraszam, jeśli mimo wszystko komuś miałby pomóc uniknąć cierpienia jakie wiąże się z niewiernością partnera to zapraszam do artykulów na
milosc-i-zdrada.blogspot.com .
Pamiętajcie najczęściej przyczyna zdrady leży w was samych.
Od dwóch lat podejrzewałam, że mąż mnie zdradza...w październiku spotkałam się jego kochanką opowiedziała mi wszystko. Tydzień póżniej sprawa rozwodowa. Mąż plakał upodlił się do tego stopnia, że na sprawie klęczał i błagał o wybaczenie. Zawiesiłam sprawę...i co? Trzy tygodnie póżniej kochanka mojego męża zadzwoniła do mnie z jego telefonu...wykrzykując mi to, że żebym w końcu zrozumiała , że on kocha tylko ją. Wyrzuciałam go z domu ale wrócił jak bumerang, płakał błagał, przepraszał znowu to samo. Starałam się zapomnieć ale jak? Tak pierwsze dwa miesiace starał się...ale od lutego znowu praca ponad norme codzienne wyjścia do garażu, telefony po 20 od kolegów po których nagle musiał wyjść i wiecie co? W wielki piątek pojechałam pod blok jego kochanki i...wcale się nie zdziwiłam tak stał tam jego samochód...był u niej znowu tam był. Moje podejrzenia się potwierdziły. 9 maja mam sprawe rozwodową. Mam nadzieję, że to będzie ostatnia sprawa. Mam już dość, jestem zmęczona wymięta psychicznie, czuję się zmeczona fizycznie. Nie wierzę facetom, nie ma na świecie facetów którzy nie kłamia , nie zdradzają. A ten człowiek szczególnie. Jego kochanka napisała mi dzisjaj, że dla niego klamstwo jest tak jak dla niej powietrze. Tak to prawda. A wiecie co jest najśmieszniejsze kiedy w listopadzie zapytałam go czy po sprawie spał z nią? Wiecie co odpowiedział? Parę razy ale przecież nie ma to znaczenia bo zdradziłem ciebie z tą samą. Hmmmm czyli co powinnam się cieszyć? Być dumna jaki mój maż jest wierny? To, że mnie zdradził i to że zrobił to z tą sama kobietą czy to jest powód do no wlasnie do czego?
Nigdy nie myślałam że mnie to spotka. To może spotkać każdego ale nie mnie Tak myślałam do 10.11.2010 r. Tego dnia dowiedziałam się że mój mąż mnie zdradził z koleżanką z pracy. 7 miesięcy po naszym ślubie, 4 miesiące po przyjściu na świat naszego kochanego synusia. Wypierał się ale za dobrze go znam. Wystarczyło tylko odpowiednio go podejść i do wszystkiego się przyznał. Teraz nie mogę sobie wybaczyć że wcześniej niczego się nie domyśliłam. Jak tak sobie siedzę i o tym wszystkim myśle to dochodzę do wniosku że byłam strasznie naiwna. Tylko że ja zawsze myślałam że to może spotkać każdego tylko nie mnie no bo jak mój kochany Miś mógłby mnie zdradzić???!!! A jednak... Wybaczyłam ale teraz sama nie wiem czy dobrze zrobiłam. Miedzy nami jest ok ale ja praktycznie cały czas o tym myślę i powoli dochodzę do wniosku że niedługo zwariuję. To tak bardzo boli...
Rozmawialiśmy...w pewnych momentach zaskoczyła mnie jego szczerość. W końcu dostrzegłam skruchę, zobaczyłam w jego twarzy to coś na co tak czekałam. Postanowiłam dać szansę,,,
Długie, szczere rozmowy, wspólnie spędzany czas, sex kilka razy dziennie, kwiaty, etc,,, On się bardzo starał ale co dziwne ja też. Czy z mojej strony było to ze strachu, że odejdzie??,,Z myślą zobacz co byś stracił,,,?
Mówi mi o każdy kontakcie z kurewną,,, była w jego firmie, dzwoniła, napisała e-mail.
Przychodzi piątek on pokazuje mi coś na swoim laptopie, wchodzę w jego gg (sam mi je udostępnia) i dowiaduję się, że krewna była u niego w firmie,,,; Kuzwa!!! To ponad moje siły. Nie chodzi o to, że była, chodzi o to, że mi nic o tym nie powiedział!!!Jak tu budować zaufanie???Jak wierzyć??? Mówi, że przed świątecznym weekendem taki był zabiegany, że naprawdę zapomniał mi powiedziećr,,.Zapomniał powiedzieć o najważniejszej w tej chwili dla mnie sprawie!!!!!!!!!????
Kurewna jest handlowcem, w oddziale firmy mężusia. Wiem z zaufanego żródła, że jak przyjechała to on wyszedł i poprosił kolegę, żeby się nią zajął. Ale tu nie o to chodzi!!! On mi nie powiedział, że była!!!!!!!!!!!!!
Wpadam w szał. Każę mu się wynosić, wrzeszczę, że już w nic mu nie wierzę. On mówi, że nie biorę pod uwagę jak się zachował, i tego, że wyszedł. Tylko to, że mi nie powiedział. Mówi, że nie potrafię zapomnieć - bo nie potrafię!!!!!, a co gorsze myślę o kurewnie częściej. I co dziwne coraz bardziej zaczynam (w myślach) obarczać ją! Dochodzi do kłótni, padają słowa o rozwodzie. Przeprasza ale ja już tego nie słucham. Rozstajemy się na święta w gniewie. Ja wyjeżdżam do swoich rodziców, on na drugi dzień jedzie do swoich.
Postanawiam odwiedzić teściów w drugi dzień świąt. Zastaję mężusia delikatnie mówiąc w stanie nietrzeźwym. Kiedy przychodzę on wychodzi przed dom, nie zamienia ze mną słowa. Jego mama mówi mi, że przebąknął o rozwodzie. Ciągnięty przez teściową za język powiedział tylko, ze to jego wina.
Po świętach wracam do domu i mówię żeby się wyprowadził. Oznajmia, że się nigdzie nie wyprowadzi bo,,, mnie kocha,,Jeżeli wyrzucę jego rzeczy to wniesie je i poukłada,,.W aucie zastaję kwiaty, kartki z wyznaniami typu; nic nie zmieni tego, że cię kochamr,,jak to rozumieć???????????(wszystko ląduje w śmieciach); W domu pierze, sprząta itp. Przechodząc mówi -jak ładnie dziś wyglądasz- Jednocześnie kiedy chcę pogadać mówi, że ;nie teraz;nie w złości; O CO CHODZI??????nic nie rozumiem
Wykańcza mnie; Mam dość, psychicznie jestem wyciśnięta. Nie mam chęci, pomysłu na nic więcej.Pakuję się i wyjeżdzam na weekend do mamy (wie gdzie jadę) i co? I nic, zero telefonów, kontaktu;. Jak mam to wszystko interpretować rozumieć??????????
Mam ochotę zostawić to wszysko ale nie mam odwagi. Paradoksalnie, myślę, że łatwiej by mi było gdyby się wyprowadził;
Pomóżcie uporządkować myśli! Nie potrafię opisać co sie
P.S do morfeusza - wiem, że mnie potępisz, że tak szybko odpuściłam. Wiem, że to moja wina; za szybko chciałam naprawić, zapomnieć. Już teraz, w tej chwili zostawić to za sobą. Już wiem, że tak się nie da;, a może dobrze się stało. Twoje słowa o tym ,że będę rosnąć w siłę, wracać do dawnych pasji sprawdziły się w 100%! Tylko, ze teraz znów sięgnęłam dna
Zostałam zdradzona przez męża gdy byłam w 9 miesiącu ciąży. Dowiedziałam się o tym niedawno i nie wiedziałabym do dzisiaj gdybym nie sprawdziła jego telefonu i sms-ów. Wcześniej nie grzebałam mu w telefonie ale kobiety mają coś takiego jak intuicja! Oczywiście wypierał się, ale po kilku dniach przyznał się do zdrady. Dzisiaj twierdzi, że zerwał z nią jakiekolwiek kontakty. Twierdzi również, że chce być ze mną i naszymi dziećmi. Ile w tym prawdy? Nie wiem... Teraz już mu nie wierze.