Zdrada - portal zdradzonych - News

Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj siÄ™

Nie możesz się zalogować?
PoproÅ› o nowe hasÅ‚o

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

Zraniona378
21.03.2024 14:39:26
Myślę że łzy się nie kończą.

Szkodagadac
20.03.2024 09:56:50
Po ilu dniach się kończą łzy ?

Szkodagadac
19.03.2024 05:24:48
Ona śpi obok, ja nie mogę przestać płakać

Zraniona378
08.03.2024 16:58:28
Dlatego że takie bez uczuć jakby cioci składał życzenia imieninowe. Takie byle co

Zraniona378
08.03.2024 12:35:50
Bo cały wpis się nie zmieścił

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proÅ› o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to CiÄ™ zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.RozmawiajÄ…c nie koncentruj siÄ™ na sobie.
33.Nie poddawaj siÄ™.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

Mistrzyni kamuflarzuDrukuj

Zdradzony przez żonęAlbo moja żona jest mistrzynią kamuflażu, albo ja jestem paranoikiem. Coś się dzieje, jeszcze nie wiem co ale po niemal 20 latach małżeństwa potrafię dostrzec niepokojące symptomy. Podejrzany ( żona ), zachowuje się jak z encyklopedii zdrady. 1.Bardziej dba o siebie 2.Często jest zamyślona, nieobecna 3.Od wielu miesięcy praktycznie nie chce mi dawać, stosuje przeróżne wymówki. 4.Na moje delikatne sugestie n/t urozmaicenia seksu odpowiada idź sobie do burdelu (!) 5.Telefon ( jak nigdy wcześniej ) trzyma cały czas przy dupie. 6.Kasuje historię połączeń 7.Częściej wieczorami wychodzi z koleżankami 8.Czepia się mnie o najmniejsze pierdoły 9.Obojętnie patrzy gdy zerknę czasem na obcą babę ( kiedyś było inaczej ). Jednym słowem, klasyka zdradzacza. Co jeszcze? Ano, nigdy nie zauważyłem aby odbierała lub pisała przy mnie jakieś sms-y, rozmawiała ściszonym głosem, kończyła nagle rozmowę, itp. Niestety nie mogę dobrać się do bilingu, jest zabezpieczony hasłem sms. Czekam na odpowiedni moment. Komputer czysty, żadnych lewych kont pocztowych, facebooków, NK, czatów, itp. Z pracy wraca punktualnie, nie jeździ na szkolenia. Lokalizacja auta też nie daje powodów do niepokoju. I co o tym myślicie?

Zdradzana przez cały czasDrukuj

Zdradzona przez mężaWitajcie ponownie, długo nie pisałam, dużo czasu minęło i dużo zmieniło się w moim życiu. Mój mąż niby wrócił do domu ... ale nie do mnie, ja przez cały czas mu nie wierzyłam, myślałam o tych jego znajomościach z bilingu, tel, sms. nie mogłam o tym z nim rozmawiać bo drażniło go to i sprowadzało się do kłótni. Wymyśliłam mały podstęp. Założyłam konto na Fb, zamieściłam zdjęcie pięknej kobiety o 8 lat młodszej od niego i zawarłam z nim znajomość przez portal. Szybko dał się wciągnąć w korespondencję, ale był trochę nieufny i prosił o kontakt telefoniczny, kupiłam więc kartę startową i zaczęłam pisać z nim sms (sms były ciepłe ale był ostrożny, podejrzliwy), pytał mnie czy nie mam drugiej komórki i chciał usłyszeć głos tej z internetu. Poprosiłam więc koleżankę aby z nim trochę porozmawiała .... i jak już upewnił się, że to nie jest mój głos .... poszedł na całość, zaczeły się sms pełne erotyzmu, pisał całe dnie i noce, chciał się umówić i ... na jutro zarezerwował pokój w hotelu, przyjedzie ponad 300 km (zostawi b.chorą matkę) i przyjedzie na spotkanie z ..... wirtualną kochanką. Dużo mnie to kosztowało (płaczę po każdym jego sms,bo przecież to nie do mnie skierowane są te ciepłe słowa) nie sypiam, jestem wrakiem człowieka ale dowiedziałam się jaki naprawde jest mój mąż, jak znajduje kochanki, jakie pisze sms, jak mnie okłamuje. Już nie zależy mi na nim i byłam naiwna, chcialam dać mu jeszcze szansę.

kkDrukuj

Zdradzona przez mężaOpisac nie opisać ale czemu nie. Mamy oboje po 40 lat, dwójkę dzieci 16 i 12 Jeszcze miesiac temu był kochającym mężem, ale coś mi sie nie podobało i sprawdziłam jego smsy. okazało sie ze sie zakochał w 20 latce z wzajemnością(?). Ja jak każda kochajaca żona płakałam tłumaczyłam, dociekałam, jak , dlaczego az on postanowił sie wyprowadzic. miał dosyć mojej rozpaczy. początkowo twierdził,że tylko po to by przemyśleć co dalej teraz minal miesiac i twierdzi,że z nia jest mu lepiej. Nie wątpie. Jak myślicie co robić, czekać? Już nie płaczę . Zaczynają do mnie docierać fakty. I już nie wiem czy chciałabym aby wrócił. kocham go i dzieci go kochają. On podobno też nas kocha ale "z nią mu lepiej". Wyglada,że juz wybrał. Ale co bedzie jak bedzie chciał wrócić.

zaufałam, wybaczyłam i dalej zdradzaDrukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaWitam wszystkich. Proszę Was o poradę. Jestem w związku z facetem po rozwodzie, który ma dziecko. Jesteśmy razem 3,5 roku. 2 lata temu dowiedziałam się ,że mnie zdradzał od samego początku. Zdradzał z tą dziewczyną również byłą żonę. Wybaczyłam Mu tą zdradę i było znów cudownie. Pół roku temu dowiedziałam się ,że nadal mnie zdradza z inną kobietą, z którą również zdradzał żonę przez 10 lat-tyle trwało ich małżeństwo. Piszą ze sobą, spotkali się kilka razy-wiadomo w jakim celu. Przeczytałam to na jego poczcie kiedy wyszedł na fajkę. Powiedziałam Mu o tym i się wszystkiego wyparł,że to wiadomości z bardzo dawna i odkąd jest ze mną, to z nią już go nic nie łączy. Niestety kiedy upił się i zapomniał się wylogować znalazłam kolejne wiadomości i tak jak te, również i tamte były z tego okresu. Mieszkam z Nim już 1,5roku. Zajmuję się Jego dzieckiem, bo matka się małym za bardzo nie interesuje,sprzątam, gotuje,itd. Było cudownie, a od pół roku jest b.źle. Nie okazuje mi uczuć, mało ze mną rozmawia-przesiaduje od rana do wieczora przed kompem, a jak zapytam dlaczego tego nie robi, to zwala winę na mnie, twierdząc że mam jakieś schizy ze zdradami. Powiedziałam Mu tylko raz i już nie wracałam do tego. Chciałam się wyprowadzić i powiedział, że tak będzie lepiej,ale kiedy matka dziecka wyjechała za granicę prosił mnie żebym została. Nadal jestem traktowana jak niańka i pomoc domowa. Boję się odejść i nie mam sił żeby to zrobić. Wiem, że to głupie co teraz napiszę, ale nadal Go kocham, ale nie chcę być tak traktowana. Boję się nawet z Nim porozmawiać, bo i tak zrzuci winę na mnie i że mam jakieś schizy. Poradźcie mi coś. Wybaczyć znowu czy odejść? Jak z Nim porozmawiać. Nie chcę się z Nim kłócić. Robiłam wszystko dla Niego Zrezygnowałam ze wszystkiego. Nie wychodziłam z domu,bo był zazdrosny. Załatwiłam Mu awans w pracy, mieszkanie przez mojego wujka. Czy On mnie tylko wykorzystał?

Jak z tym żyć, jak żyć bez niego, jak żyć dalejDrukuj

Zdradzona przez mężaZostałam zdradzona-zdradzana przez 3 lata. Jesteśmy ze sobą 8lat, 5 lat po ślubie i 3 ostatnie lata zdradzana z tą k....... i innymi. Jakie to jest dziwne że teraz wychodzi to wszystko tak szybko dzień za dniem dowiaduję się czegoś nowego. A przez ten cały czas były jakieś sygnały które lekceważyłam, nie chciałam wierzyć... Teraz mam tylko ochotę go i ją zabić. Wszystko się we mnie gotuje jak sobie pomyślę o tych latach. Zmarnował mi życie oszukał on i ta jego piep....... rodzinka. Ta k....... mieszka z nim u jego starej- a ta beszczelna powiedziała do mojej siostry że nie ma się co wtrącać może się pogodzą. Zostałam tak perfidnie oszukana że nie chce mi się żyć. A najgorsze jest to że gdyby wrócił do mnie to pewnie pozwoliłabym mu na to - najbardziej nienawidzę siebie za to i za to że go wciąż kocham nie mogę przestać o nim myśleć. Jak go mam wypruć z mojego życia i serca- tak mnie skrzywdził a ja jeszcze płaczę za nim. Jaką ja jestem idiotką. Nie potrafię sobie uzmysłowić że ten mój najukochańszy mąż tak mógł postąpić zupełnie jakby był obcy.Tyle wspomnień a wszystko to jedno wielkie kłamstwo, oddałabym za niego wszystko, zrobiła wszystko. Pomóżcie bo ja już nic nie wiem chyba zwariuję. Na jakim ja świecie żyję i co to jest ta cholerna miłość?!

źle się dziejeDrukuj

Witam wszystkich. Blisko 4 miesiące temu rostałam się z chlopakiem po tym jak dowiedziałam się że szuka zdrady na czacie (zainteresowanych odsyłam tutaj http://www.zdradzeni.info/news.php?readmore=1680 bo pisałam już kiedyś o tym i nieznajome, aczkolwiek życzliwe osoby tutaj mi pomogły, za co dziękuję). No i co... minęły 4 miesiące, na początku czułam sie z tym wszystkim wspaniale, lekko i w końcu bez problemów. Pierwsze 3 miesiące minęły mi pod znakiem spotkań ze znajomymi, imprez, wyjazdów, ogólnie- wciąż byłam w ruchu, nie myślałam o nim w ogóle, co więcej dziękowałam losowi, za to, że to się skończyło. Ale po pewnym czasie znów zaczęlam czuć się samotna, zaczęłam za nim (za nim czy ogólnie za byciem z kimś?) tęsknić, łzy same napływaja mi do oczu na samą myśl o nim, czy jakieś wspomnienie. Wciąż zastanawiam się co by było gdyby...co by było gdybym nie zerwała, może by było inaczej, może by mnie nie zdradził...Te myśli zatruwają mi teraz życie i nie dają spokoju. Sprawdzam jego pocztę, wchodzę na gg, po prostu żyję jego życiem. Nie wspomniałam jeszcze o tym, że miesiąc temu spotkałam go, nawet nie chciał porozmawiać. Powiedział że nie interesuje go co u mnie i nie zyczy sobie, żebym i ja się nim interesowała. Po 5latach mówi mi coś takiego... Zastanawiam się wciąż czy on o mnie myśli, wiem, że nie i wiem o tym, że on ma teraz swoje życie bez miejsca dla mnie, ale ostatnio nie mogę się z tym pogodzić. Jeśli znalazłby sobie kogoś, to podejrzewam że już całkiem bym się załamała. Czuję się jak narkoman na detoksie, który zaczyna odczuwać brak narkotyku, a moim narkotykiem był właśnie on. Wiem to, że byłam od niego uzależniona psychicznie i jest mi teraz ciężko. Zastanawiam się, czy nie powinnam porozmawiać ze specjalistą, bo przestaję sobie sama radzić z tą sytuacją, wydaje mi się, że mnie przerosła. Do d****;/

hej. Może ktoś mi coś napiszeDrukuj

Zdradzony przez żonęOpiszę na razie krótko.Mam 46 lat, dwoje dzieci, już odchowanych, od 22 lat jesteśmy małżeństwem. Żona pojechała na narty z koleżankami, tam poznała pewnego faceta, romans z tego wynikł. po jej powrocie trwał, pisali i dzwonili do siebie, on mieszka 200km od nas, planowali się spotkać. Oczywiście nie przyznała się, dopiero gdy dowody jej przedstawiłem w postaci nagrania jej rozmowy telefonicznej (zostawiłem włączoną na nagrywanie mp3- dobry i prosty sposób-polecam).Ona zakończyła tą znajomość, powiedziala że jest jej przykro, żałuje tego, wstydzi się. Potem kilka miesięcy gdy się unikaliśmy, słuzbowe rozmowy, płacz. Ja chciałem wybaczyć, pogodzić się, ona zrzucała na mnie winę, bo jak mogłem ja szpiegować.Stopniowo, powoli, dzięki pomocy psychologa i leków antydepresyjnych, akoś doszliśmy do zgody. Aż kilka dni temu znalazłem w komputerze zaproszenie na ponowny wyjazd na narty, od tego samego organizatora. W podtekście oczywiście jest to, że jeśli tam pojedzie to jest duża szansa, że spotka tamtego faceta i znów spędzą razem klka dni.Nic nie mówię jej że wiem o tym zaproszeniu, ona też nie mówi. Może czeka na stosowna chwilę?Może wcale nie ma zamiaru tam jechać? A jeśli powie że chce, bo lubi jeździc na nartach? Jak powinienem zareagować? Myslę czy to bedzie powód aby zakończyć nasze małżeństwo. Co o tym myslicie?

...gdy sił już brak...Drukuj

Zdradzona przez mężaWitajcie nie sądziłam, że kiedyś tu zajrzę a jednak stało się ale zacznę od początku. Przepraszam, jeśli będę pisała coś chaotycznie, mam straszny mętlik w głowie. Z moim mężem znamy się od 10 lat, od 5 jesteśmy małżeństwem. Mamy cudowną 3,5 letnią córeczkę. Pierwszej zdrady nic nie zapowiadało. Stało się to w najpiękniejszym momencie mojego życia, gdy byłam w ciąży. Między nami układało się naprawdę dobrze, ale moja intuicja podpowiadała, że coś jest nie tak. Mój mąż stał się jakiś taki nieobecny, zaczął na mnie "warczeć", coraz później przychodził z pracy. Bardzo go wtedy potrzebowałam, ja i moja jeszcze nienarodzona córeczka. Wzięłam sprawy w swoje ręce i niewiele czasu zajęło mi odkrycie prawdy. Tak mój mąż spotykał się z dziewczyną z pracy. Wiedząc o tym wszystkim czekałam na dobry moment żeby powiedzieć mu że już wszystko wiem, ale strasznie się bałam, gdyż byłam już przed samym porodem. Gdy urodziła się nasza córka on płakał jak bóbr a ja już wiedziałam dlaczego. Siedząc przy łóżku mówił jaki był głupi (chyba myślał że ja naprawdę niczego nie wiem a tylko snuję ewentualne domysły). Gdy nasza córka miała około miesiąca nie wytrzymałam powiedziałam mu, że wszystko już wiem i żeby wynosił się z naszego życia skoro nie potrafił uszanować nas, naszej miłości i naszego maleństwa. Płakał, prosił o przebaczenie, wydzwaniał. Naprawdę się starał. Minęło troszkę czasu i dałam mu szansę. Szansę na bycie razem, na szczęśliwą rodzinę, której obydwoje tak bardzo pragnęliśmy. Jak to w życiu, bywało różnie, ale ogólnie było dobrze. Między nami zaczęło się psuć jakieś 3 miesiące temu. Problemy finansowe na których się skupiliśmy bardzo nas pogrążyły. Dowiedziałam się że mój mąż narobił strasznie dużo długów ( o wielu z nich oraz ich wysokości naprawdę nie miałam pojęcia). Zaczęły się kłótnie i nerwy. Obojgu nam było już strasznie ciężko z sytuacją która delikatnie mówiąc wymknęła nam się spod kontroli. znowu stało się. Trzy tygodnie temu dowiedziałam się, że mąż zdradził mnie ponownie. Gdy go spytałam o pewne fakty powiedział mi wszystko. Przyznał się że dzień po naszej 5 rocznicy ślubu!!!!! poznał na weselu (mąz ma zespół weselny) dziewczynę. Spotkali się 3 może 4 razy i niby nic takiego między nimi nie doszło. Całowali się i przytulali. Rzeczywiście nic takiego!!! On spotykał się z nią podczas gdy ja przygotowywałam nasze dziecko na pierwszy dzień w przedszkolu. Dużo by pisać o tym jaki był wobec mnie nie w porządku. Jak tylko się dowiedziałam oczywiście kazałam mu się wyprowadzić z domu. Nie mieszka z nami już trzy tygodnie. Owszem przyjeżdża do nas, ale te spotkania nie są już takie jak powinny być. Mam wrażenie że on jest niestabilny emocjonalnie tzn. jednego dnia jest miły i mówi że kocha i przeprasza, a drugiego zimny jak lód, oschły. Rozmawiałam z nim dzisiaj przez telefon i on powiedział że chciałby być z nami ale tylko wtedy gdy odetniemy wszystko grubą kreską. On twierdzi że nic takiego się przecież nie stało!!!!!!! NIC!!!! Spytałam go jaką ja mam gwarancję że on już tego nigdy więcej nie zrobi. Odpowiedział, że jak zapomnimy o wszystkim i nie będziemy się kłócić to będzie dobrze. No szok. jak to usłyszałam to nie wiedziałam czy mam się śmiać czy płakać. Nie dość że jak pojawiły się problemy to on uciekł w ramiona innej kobiety, to jeszcze teraz stawia warunki. Oczywiście ta najtrudniejsza decyzja czyli rozwód lub powrót należy do mnie. Nie dość że jest mi strasznie ciężko to jeszcze muszę podjąć decyzję, która będzie miała skutki w przyszłym życiu, moim i córki. Nie wiem co mam robić. Jestem załamana. Proszę pomóżcie.

trzeba iść dalejDrukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaNie wiem, jak mam siebie zrozumieć, zrozumieć świat, każdego człowieka. życie, jak się okazało, potrafi płatać figle. Kim jestem, dokąd zmierzam? Nie wiem. Nic nie wiem. Wiem, że potrzebuję czasu. Ale jak go znieść? Jak patrzeć w lustro i widzieć siebie? Jak pogodzić się ze stanem w którym teraz się znajduję? Jak pokonać strach i ból? Jak dalej żyć ze świadomością, że ktoś mnie potraktował jak przedmiot? Próbuję normalnie żyć, ale co tak naprawdę oznacza normalnie? Nie myśleć o nim, o czasie przeszłym? Na czym się skupić, jeśli sama siebie brzydzę?

do dziś nie potrafię tego zrozumiećDrukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaPisać o tym co się stało mogłabym stronami:( w skrócie wyglądało to tak.. miłość od pierwszej klasy szkoły średniej.. i od tego czasu prócz szczęścia i radości wiele bólu, smutku, łez.. nasz związek nie należał do najlepszych. Mój ex to chłopak z bloków, od zawsze lubił wypić zapalić.. i kiedy zaczęło się coś miedzy nami to on chciał sie dla mnie zmienić.. no i się zmieniał.. przez 3 lata.. i nie powiem, chwilami było dobrze, jego znajomi mówili mi jak to się zmienił itp.. ale to trwało chwilkę, zawsze miał jakis odchył i albo jakaś impreza albo upił się z kolegami.. spotykalismy się rzadko, choć w sumie niedaleko siebie mieszkalismy.. rozstawalismy się przez te 3 lata kilka razy, w sumie więcej bylismy singlami niż parą;/ takie dziecięce rozstania, powroty.. a życie płynęło, przyzwyczajałam się do niego i kiedy zaczęło być naprawdę dobrze, mój ex zaczął nie wywiązywać się z danych obietnic, które złozył a chodziło o to by nasz związek szedł do przodu żebysmy sie częściej spotykali.. zaczęło się psuć.. kilka tyg gorszej sytuacji między nami, kilka spotkań bez zbliżeń i... i stało się.. będąc na imprezie na której on też miał być zobaczyłam jak idzie pijany z jakąś panienką.. okazało się że mnie z nią zdradził... smiejąc sie mi w twarz pow że zrobił to w najgorszy z możliwych sposobów.. mójn ex ledwo co stojąc obok nie zaprzeczył.. mój świat się zawalił.. przez tydzień czasu plakałam nic nie jadałam.. były w ogóle się nie odzywał, poprostu wyrzucił mnie ze swojego życia.. dzwoniąc do niego w płaczu pytając dlaczego, powiedział że on nic nie zrobił że przeciez z nią nie jest.. że przeciez tego chcialam, niepotrzebnie robiłam mu wyrzuty narzekałąm na nasz związek.. za tydzień pojechałam pod tą samą dyskotekę i ujrzałam ją na jego kolanach siedzących pod imprezą.. podeszlam pow kilka słow.. a on na to że sama tego chciałam.. ona się smiała poprostu ze mnie ryła.. Wyjechałam za granicę, dostawałam esy od znajomych że ten gnój po 2, 3 tygodniach, pokazywał sie z ta panna na legalu. kiedy wróciłam zza granicy będąc na dyskotece zobaczylam ich znów razem.. a więc miłość trwa.. A ja.. po 3 miesiącach ciagle nie umiem odpowiedziec sobie na pytanie dlaczego:( chwilami ciesze sie bo w sumie nie był to materiał na dobrego faceta.. ale kochałam go.. a on tak mnie upokorzył... wywalił mnie ze swojego życia ot tak.. i jak wierzyć w to że kochał? jak po kilku tyg gorszej sytuacji miedzy nami zdradził mnie i "zakochał " sie z innej? jestem nieszczęślia.. mam teraz dużo wolnego czasu, dużo o tym mysle choc nie chce ale mysle.. ex sni mi się co dzień.. widząc go nogi jak z waty a on ma wyje** na mnie.. W najgorszych snach nie spodziewałam sie że on mi to zrobi.. żałuje że nie zostawilam go raz na zawsze kilkanascie miesiecy temu.. bo daał mi powody nie raz.. Moja pierwsza prawdziwa miłość.. czy ostatnia:(??zy pokocham kiedyś kogoś:(

Nigdy nie wybaczÄ™ zdrady!!Drukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaWitam! Sama nie wiem od czego mam zacząć... Wczoraj wpadłam na tę stronę i przeczytałam jednym tchem pierwsze 5 stron i... Nie mogę uwierzyć! Każdy zdradzany/a pierwszą zdradę wybaczył/a! Poszłam na nockę i całą noc o tym myślałam. Nigdy jeszcze nie pisałam na forum, ale postanowiłam, że teraz po prostu muszę. Sama zostałam zdradzona... Ale od początku. Mam dopiero 24 lata. Ponad 5 lat temu poznałam chłopaka. Długo o mnie walczył, aż w końcu wywalczył i zostaliśmy parą. Miałam prawie 20 lat, ale z seksem czekałam na tego jedynego. Z każdym dniem co raz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że to właśnie ten zdrajca (że tak go tutaj określę) jest tym moim księciem z bajki. No i tak się stało. Przez pierwsze 2 lata było nam cudownie. Kochał, szanował, rozpieszczał, był moim przyjacielem, a co najważniejsze mieliśmy jeden pogląd na temat zdrady. Nigdy jej nie wybaczymy. Wszystko się zmieniło kiedy zamieszkaliśmy razem. Nagle okazało się, że nie mamy tak wielu wspólnych tematów, że on nie ma ochoty na częsty seks, że chcę weekendy spędzać z kolegami na imprezach i takie tam... ogólnie okazało się, że do siebie nie pasujemy. Ale trwałam w tym gównie, bo bardzo go kochałam. Naprawdę, tak jak jeszcze nikogo. Może ma z tym coś wspólnego to, że był moim pierwszym? Wiele w tym związku wycierpiałam, ale mimo wszystko kochałam i nie wyobrażałam sobie rozstania. Byłam strasznie zazdrosna i nie ufałam mu, choć w podświadomości wierzyłam, że mnie nie zdradzi, a tu taki psikus... Bomba wybuchła w Wielkanoc. Byliśmy na dyskotece ze znajomymi. Piliśmy, bawilismy się, aż tu nagle, mój pijany (to delikatne określenie) ukochany, mówi do mnie - "Zdradziłam Cię"... Nie chce mi się tu opisywać całej tej rozmowy, ale wyszło z tego to, że gdy byliśmy pół roku razem, mój tak zakochany we mnie chłopak, poszedł na imprezę z bratem, a po imprezie przeleciał przyjaciółkę swojej bratowej. Podobno to ona go przeleciała, bo on był tak pijany, że nawet tego dobrze nie pamięta, ale co to za różnica. Mówił, że to było tylko raz, że dawno chciał mi się przyznać, ale bał się, że go zostawię, a teraz miał nadzieję, że jak już minęło prawie 3 lata to mu wybaczę. No i tu się pomylił. Nie wybaczyłam. Zostawiłam go jeszcze w ten sam dzień. Lany poniedziałek, tak jak lało z nieba, tak z moich oczu lały się łzy. Wieczorem już mi ich zabrakło. Myślałam, że umrę, że życie już straciło sens, że bez niego nie będę umiała żyć, że już nigdy nikogo tak nie pokocham. Lecz postanowiłam być silna. Oczywiście myślałam żeby mu wybaczyć, a jakże! Przecież kochałam go nad życie, ale przecież nie będę sobie robiła z gęby wycieraczki. We wtorek obudziłam się z mocnym postanowieniem bycia twardą. Nie wszystko jednak było po mojej myśli. Po 2 tygodniach okazało się, że jestem w ciąży. 2 miesiąc. Wiadomo czyje dziecko. Zastanawiałam się, czy mu powiedzieć. Przez przypadek spotkałam go na mieście. Chciałam mu nawet powiedzieć, ale po krótkim "cześć" Stwierdził, że nie może ze mną rozmawiać, bo jeszcze nie jest na to gotowy, bo to za bardzo boli... Wyobrażacie sobie? Więc pomyślałam sobie tak: "Ok. Nie chcesz gadać, więc dowiesz się o dziecku, jak Ci przyjdzie pismo z sądu o alimenty" Przeżywałam ciążę bez niego, ale za to z moja kochaną rodziną i przyjaciółmi. Niestety los był dla mnie okrutny bo w 5 miesiącu niestety straciłam dziecko. Ciężko mi było bardzo, ale znowu dzięki przyjaciołom udało mi się przez to przejść. Z moim byłym nie widziałam się ani razu. Byłam twarda. Nie poddałam się, nie wybaczyłam, bo wiem, że jak ktoś zdradzi raz i zostanie mu to wybaczone, zdradzi i drugi. I tak w kółko. Nie ma się co oszukiwać. Od czasu rozstania minęło już ponad rok, a ja od tamtego wtorku nie zapłakałam z jego powodu ani razu. Jestem z siebie dumna. Pewnie myślicie sobie, że nie kochałam go tak mocno jak wy kochacie swoich "zdrajców". Nic bardziej mylnego. Większej miłości już nie będę potrafiła dać. W pewnym sensie nadal go kocham, nie ma dnia żebym choć raz o nim nie pomyślała, chociaż minął juz ponad rok. On zawsze będzie w jakiejś części mojego serca, w końcu był moim pierwszym, no a tyle czasu spędzonego razem tez nie można wymazać z pamięci. Wierzę, ze kiedys pokocham kogoś równie mocno jak kochałam jego. I że ten ktoś mnie nie zawiedzie. Dziewczyny i chłopaki! Mam do was prośbę. Nie obwiniajcie za zdradę zawsze tej trzeciej czy trzeciego. To nie oni was zdradzili tylko wasi partnerzy i tylko i wyłącznie oni was oszukali i oni są winni... I nie poniżajcie się, trwając w swoich związkach opartych na kłamstwach i zdradzie, tylko dlatego, że myślicie, że nikogo już tak nie pokochacie, albo, że życie się skończy gdy się rozstaniecie. To nieprawda, a ja jestem tego najlepszym przykładem. Pozdrawiam