Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
 #
poczciwy | 00:09:52 |
|
mrdear | 00:50:13 |
|
makasiala | 01:55:51 |
|
Roszpunka1988 | 03:32:28 |
|
Crusoe | 04:55:47 |
Witam
Nawet nie sadzilam ze tu bede pisac :(.Opisalam moj problem na innym portalu,ale nikt nie byl w stanie mi pomoc ;(
Otoz jestem z pewna dziewczyna w zwiazku ok.2 lat i 5 miesiacy.Wszystko bylo pieknie.Mysle ze to byla wielka milosc od pierwszego wejrzenia.Otoz ta "moja" dziewczyna zaczela pisac z pewnym chlopakiem przez facebook(on jest z innego kraju).Zmienilo sie jej zachowanie:zrobila sie oschla,zmienila podejscie co do zwiazku,stroni od bliskosci.Czasami ja ograniczalam od znajomych,ktorzy propononowali jej seks.
Dziewczyna powiedziala mi,ze chyba cos czuje do tego przyjaciela(znaczy kocha go),podoba sie jej,podobaja sie jego dlonie,wlosy,zdjecia itp. :( mimo sie nie widzieli nigdy.Zarzekala sie ze kocha mnie bardziej niz jego,ale czy mozna kogos kochac przez internet?Czy to chwilowe zakochanie?.Kiedys pisal pod zdjeciami,ze jest piekna i ja kocha(specjalnie),co wzbudzalo we mnie zazdrosc i do tego zaczol mnie publicznie oczerniac(ze jestem nienormalna,nie zasluguje na dziewczyne),robil to tak bym wyszla na idiotke.Oczywiscie dziewczyna go bronila,bo za bardzo sie unosze i jestem zazdrosna...Ona go uwaza za przyjaciela,i kocha jak przyjaciela(ja nie wierze w to).Pisalam z nim,ale on zaczol mnie atakowac,ublizac.Powiedzialam dziewczynie,lecz ona nie uwierzyla.Potem dziewczyna byla zla za to ze pisalam z nim(bardziej ufa jemu niz mi).Ona mu nie powiedziala prawdy ze jest ze mna,i co do mnie czuje.Ukrywala to przed nim,tylko napisala ze jestem "wazna osoba"dla Niej(dowiedzialam sie tego od niego).Sytuacja teraz sie bardzo zmienila,wczoraj mi napisala,ze chce byc sama i zyc w celibacie bez bliskosci i pocalunkow.To bardzo dziwne,poniewaz 2 tygodnie temu doszlo do bliskosci i wczesniej tez.Nie bylo z tym problemu.
Myslicie,ze popelnilam jakis blad?Czy jakis wplyw mial tamten jej "przyjaciel"?On raz ja oszukal i byla zalamana.Potem znow mu zaufala(ten chlopak ma dziewczyne).Wysyla jej rozne linki do pieknych piosenek i tekstow.Jestem zawiedziona :((
Chcialam dodac,ze dbalam o dziewczyne:okazywalam duzo uczucia,poswiecalam sie,(nawet jak byla smutna moglam do niej przyjechac o 2 w nocy).Moze za duzo okazywalam uczuc?Gdzie moglam popelnic blad?
Nie wiem co ja zrobilam zle,chcialambym wiedziec...
smutek86
zdradzalem i gdyby znow nadazyla sie okazja pewnie znow bym zdradzil.nie potrafie nad tym panowac nie potrafie tego powstrzymac.wiem ze zle robie.niewiem co chce tym osiagnac jednak mysl o zdradzie bliskiej mi osoby jest tak silna ze nie potrafie powiedziec sobie nie. ze dam rade i powstrzymam sie od tego jednak brne w to i az wstyd sie przyznac nie mam wyzutow sumienia.no moze raz kiedy zrobilem to z prostytutka.czulem sie z tym zle.kobiety z ktorymi zdradzalem swoja druga polowke zawsze byly zamezne i zawsze byly to blondynki.przeanalizowalem to i po czasie zdalem sobie z tego sprawe ze mialy blond wlosy i byly w zwiazku malzenskim.tak nieswiadomie trzymalem sie tego schematu.zdalem sobie z tego sprawe calkiem niedawno.gdyby ktos sie mnie zapytal dlaczego zdradzam to pewnie uslyszalby w odpowiedzi martwa cisze.nie potrafie odpowiedziec na to pytanie.nie wiem co jest motorem mojego dzialania.moze fakt iz mam przez moment kobiete ktorej facet jest nie swiadomy tego ze moze go zdradzic?????byc moze w ten sposob ja sie jakos dowartosciowuje ze jestem w tym lepszy niz oni????ze daje tym kobietom wiecej przyjemnosci niz ich mezowie????nie potrafie na to odpowiedziec.byc moze kreci mnie fakt ze te kobiety uwazaja sie za niedostepne a ja je zdobywam do momentu az pojda ze mna do lozka.nigdy jakos nie interesowal mnie szybki sex.wolalem zdobywac kobiete powoli zabiegac o jej wzgledy a potem,a potem zaciagnac ja do lozka raz, kilka a potem zapomniec o tym,o niej.bez watpienia jest to chore wiem ze ja jestem chory.wiem ze to co robie jest niemoralne, zle ,podle.chce to zmienic w obliczu faktu ze teraz to moja druga polowka mnie zdradza,czuje lek ,nie potrafie wyobrazic sobie ze to teraz ona mnie zdradza chociaz o moich zdradach nie wie nic wpadam w panike gubie sie,bladze,dziwne co?ja zdradzalem i nie mialem wyzutow a teraz jestem zdradzany i....,i tak bardzo sie tego boje,boje sie ze ktos moze mi ja odebrac.pewnie nie powinienem nie czuc nic ale czuje i wiem jak czuje sie czlowiek zdradzony.oto chora historia czlowieka,oto czlowiek ktory poniosl kare za swoje postepowanie.piszac to do was ktozy beda to czytac nie spodziewam sie wspolczucia ani zalu chcialem to po prostu z siebie wyrzucic.dziekuje.
Opisałem dziś swoją historię, ale znikła nie wiem dlaczego. Ponieważ zależy mi na opinii osób spotykających się na tym forum, w skrócie napiszę o co chodzi.
Małżeństwo od 12 lat, dwoje dzieci 12 i 5. 7 lat temu przyznałem się do zdrady, od tamtej pory jest równia pochyła, żona nie potrafiła wybaczyć, być może ja się za mało starałem naprawić swoje błędy. W każdym razie obecnie między nami nie ma miłości, bliskości, ciepła. Są coraz częstsze kłótnie, ciche dni i chłód.
To tyle tytułem wstępu.
Moje pytanie i prośba dotyczy Waszej opinii na temat czy warto dzieci wychowywać w tego typu atmosferze ? Czy lepiej dla nich rozstać się i przynajmniej nie zmuszać ich do oglądania fałszywych relacji ?
Dziękuję za wszelkie uwagi i sugestie.
Poznajac X byłam po chorym związku. Wstydziałam się, że potrafiłam być z psychopatą 6 lat i dawać mu nonstop szanse.... Opowiedziałam X, że rozstałam się z Y wczesniej niż to było w rzeczywistości - bardzo mi na nim zależało. POza tym nie chciałam, żeby myslał, że ma być lekiem na tamten związek. Zakochałam się bardzo. Nawet nie wiedziałam kiedy zaszłam w ciążę (po pół roku znajomości). Miał być ślub, dom i cała czeredka dzieciaków. Gdy ja leżałam na sali poporodowej X dopadł moje archiwa na płytach CD. Zaczeło się piekło. Wyszło na jaw, że go okłamałam. Mało tego znalazł też nagranie, gdzie jestem z byłym w jednoznacznej pozycji. A przeceiż wtedy miałam być już sama... Jego wściekłość nie znała granic. Nie przyjechał po mnie nawet do szpitala. Od tamtego czasu (zaraz minie rok) były nieustanne jazdy o to, że go okłamywałam i że go upokorzyłam mając takie nagranie. Wtedy, gdy ja byłam w połogu spotykał się z jakąś A. - ponoć ona rozumiała jego smutki jak nikt. Wdał się z nią w romans i za iesiąc będzie dziecko z tego romansu. X nie kocha jej - chce ponoć być ze mną - ma świadomość że nawalił, ale to moja wina - gdybym go nie okłamała to by do tamtej nie poszedł. Pomóżcie mi zrozumieć jego logikę, bo chwilowo mi odjęło rozum..:( nie mam już czym ryczeć, bo jak? a miało być tak cudownie... już zaczęło się "układać"... zaczęłam wierzyć że wyjdziemy z tego jakoś. .. jestem chyba głupia i naiwna???
Moja tragedia rozpoczęła się kilka miesięcy temu:(.
Sześć lat moim zdaniem udanego małżeństwa (10 lat bycia razem), siedmioletni synek. Nic nie wskazywało na to, że coś się wydarzy mieliśmy wspólne plany, planowaliśmy drugie dziecko i nagle....dziwne zachowanie mojego męża (wyciszony telefon noszony nawet do toalety, nieobecność duchem). Pewnej nocy postanawiam przeszukać jego komórkę (znalazłam PIN w dokumentach) telefon wyczyszczony ze wszystkich smsów, ale po chwili przychodzi jeden od niej. Już nie miałam wątpliwości sms był jednoznaczny, budzę męża wszystkiego się wypiera, że to tylko flirt przez telefon. Następnego dnia coś mnie tknęło przeszukałam jego portfel,znajduję jej zdjęcie. Już weim co to za jedna, koleżanka z pracy. Podczas kłótni słysz, że on nie kocha mnie już od roku, ale był ze mną ze względu na dziecko. Szok nawet nie mam siły płakać. Przez dwa tygodnie nie jem, nie śpię nawet dokładnie nie pamiętam tamtego okresu i on, który nadal się z nią spotyka, ale nie wie czego chce, dlatego ja podjęłam za niego decyzję. Wyprowadzam się na drugi koniec Polski do swojego rodzinnego miasta, składam pozew o alimenty i staram się przetrwać. Ten ból, rozpacz, ta bezsilność, że nic nie mogę zrobić, że straciłam miłość mojego życia, zrozumie tylko ten kto to przeżył. Nie wiem co by było gdyby nie rodzina, która poświęcała mi mnóstwo czasu. Na co dzień funkcjoniję niby normalnie zakładam maskę i każdy się dziwi jak świetnie się trzymam ( a moje wnętrze każdego dnia umiera). Po półtora miesiąca dowiaduję się, że ona jest w ciąży, zamieszkali razem (ja znowu czuję się jakby mi ktoś wbił nóż w plecy, ale dociera do mnie, że to już koniec i wydaje mi się, że zaczynam stawać an nogi nie dzwonię do niego nie piszę). Pomieszkali razem 1,5 tygodnia po tym czasie telefon od niego płacze, błaga, przeprasza, znów wali się mój świat, który pomału zaczęłam budować na nowo równocześnie czuję jakby spełniło się coś niemożliwego radość, ulga strach,wszystko na raz. Jednak daję mu ultimatum jeżeli chce ze mną w ogóle rozmawiać ( nie powiedziałam mu że do niego wrócę) ma się od niej wyprowadzić. Zrobił to natychmiast w ten sam dzień, na drugi dzień przyjeżdża na drugi koniec Polski do nas bez uprzedzenia (chciał nam zrobić niespodziankę). Jak nas zobaczył cieszył się jak dziecko kolejne dwa miesiące są jak w niebie, wyjaśniamy sobie wszystko dużo rozmawiamy,nawet jej ciąża mnie nie odstrasza. Postanawiam przeprowadzić się z powrotem. wszyscy jesteśmy w niebo wzięci, jednak po jakimś czasie zaczynam się dręczyć. wyobrażam sobie ich, rozpamiętuję, przeprowadzam z tą kurewną rozmowy we własnych myślach. Są chwile , że cieszę się i wierzę że damy radę, a za chwilę ryczę i dochodzę do wniosku, żęto bez sensu. Muszę zaznaczyć, że bardzo kocham męża i nie wyobrażam sobie życia bez niego. On też się męczy z tym co zrobił i bardzo stara się mi jakoś pomóc nawet jak wybucham i obrzucam go wyzwiskami (zdarza się) on mnie przytula i mówi, że to minie, że razem damy radę tylko żebyśmy byli razem. Naprawdę On robi wszystko żeby mi nieba przychylić, a ja to wszystko psuję. Czuję sie jak na karuzeli raz na dole raz na górze. Już nie wiem co mam robić sama siebie niszczę ( znowu nie jem nie śpię) dlaczego tak się zachowuję przecież znów jest tak jak chciałam a nawet lepiej. Czuję, że już nie daję rady i sama sobie to robię:(
Na pewno będę pisać szczerze bo tylko chyba to może mi pomóc wyrzucić z siebie głupią naiwność.
Teraz patzrąc na to od tej strony nigdy bym nie przypuszczała,że ja zdradzę męza co zawsze się zapierałam że nigdy tego nie zrobię,a jednak stało się. Moja historia zaczyna się tak:
Zaczęłam kurs na prawo jazdy moj instruktor była starszy ode mnie o 20 lata prawie także mógłby być moim ojcem heh. Od 1 lekcji do może tak 5 było ok zapoznanie wymiana zdań poglądów itp. ale na 6 zaczął mnie bardziej podruwać gdzieś tam ukratkiem łapać za kolanko itp. Poczułąm sie wtedy wyjątkowa z pewnością jak każda inna której wkręcał kit Dałam się nabrać na to wszystko,na piękne słowa typu że mu się podobam itd. bardziej on mnie namowił a jak skorzystałam bo byłam głupia...Ale wtedy czułam sie inna że ja taka skormna nie zbyt piękna mogę omuś innemu sie podobać? ze ktoś inny chce ode mnie sexu? podobało mi sie to wiec doszło do zdrady obu stronnej on chiał tego i ja po parę razy. A najgorsze to to że wiedziałam ,że ma żone i dziecko:( Jego żona o niczym nie wie do tej pory
Pozniej sie okazało w czasie rozmowy że nie byłam jego jedyną kursantką którą bzykał po parę razy tylko może z 7 a jak już mu sie znudziłam w sexie znalazł sobie nową naiwną głupią ktorą przekabaci jezdzac z nim pisze z kochankami jak on to stwierdził sms za sms az nie raz nie zdazał odp..Tak mi głupio, tak mi zle ze sie dałam...nie wiem co mam napisac nie zostawilabym swojego meza dla niego on L jest chyba uzależniony od sexu zdradza żone non stop a ona nie wie o niczym...Myślałam na poczatku ze sie chyba zakochałam,ale dlaczego do tej pory mnie to meczy jak moglam sie tak latwo dac?piękne słowa gesty dotyk i to robi swoje...Powinnam olać to wszytko ale gdzieś głęboko w sercu lezy to gdzieś myślę o nim choć wiem i zdaję sobie sprawę ze nic nie bedzie z tego!nawet ja bym nie chiała!!! żałuję i mogę być tu co dla niektórych najgorszą kuvwa ale nie cofnę czasu nic nie zmnienie w tym co się stało jestem bogatsza w jedno nieudane przeklęte doświadczenie...wiele łez wylałam,zanosiłam sie od płaczu jak zle zrobiłam jak mogłam byc tak głupia,przecież jemu chodziło tylko o jednozeby sie zaspokoić i wypróżnić ,bo niby z żoną się nie kocha hmm jasne ,ale mieszkają razem i śpią w jednym łóżku i super piękne życie czy to nie kolejny kit?Mam nadzieję,ze zdam tym razem ten egz. i że to już będzie koniec wszystkiego...
Nie wiem od czego zacząć. Pewnie najlepiej od początku. Około roku temu poznałem piękną dziewczynę, która właśnie rozstała się ze swoim byłym. Zaczęliśmy ze sobą kręcić, było cudownie. Jednak ona cały czas mieszkała z nim w domu, w innych pokojach, jednak częściej nocowała u mnie niż w domu. Wczoraj powiedziała mi, że się z nim przespała. Była ze mną szczera. Mówiła, że przez ten rok nigdy z nim nie spała, aż do wczoraj co było wielkim błędem i strasznie tego żałuje i mnie bardzo przeprasza. Miała łzy w oczach. Ufałem jej. Teraz czuje się jakby wbiła mi nóż w plecy. Zupełnie nie wiem co mam robić. Do tego w przyszłym tygodniu mam dwa ciężkie egzaminy, które są bardzo ważne i od nich zależy moja przyszłość. Dzisiaj nie spałem prawie w ogóle, nie mam najmniejszych chęci do nauki. Najgorsze jest to, że ja dalej ją kocham. Nie wiem czy będę mógł jej kiedykolwiek zaufać. To już drugi raz jak dziewczyna mnie zdradza, więc to chyba ze mną jest coś nie tak... Może nie jestem wystarczająco dobry? Może w seksie nie dawałem im tego co potrzebowały? Okropne uczucie... Nie wiem co dalej robić.
Witam zdradzonych. Niestety mnie też to nie ominęło.
Mam 38 lat, żona 37.
Prawie szczęśliwe małżeństwo, niestety żona nie może mieć dzieci. Nawet drgnięciem brwi nigdy nie dałem jej odczuć, że może to być przeszkodą w naszym związku.
13 lat po ślubie, uważam, że jestem bardzo dobrym mężem, kochający, czuły, opiekuńczy, pracowity.
Nigdy żadnego skoku w bok.
Kiedyś przypadkowo odkryłem w komputerze korespondencję z jakimś faciem, no cóż, przeczytałem wszystko, rozmowy nie wskazywały na nic groźnego. Jednak świadczyły, że znajomość trwa co najmniej 4 miesiące, poza tym odbywały się w tajemnicy przede mną.
Powiedziałem żonie na co natrafiłem. Żona uspokajała mnie, że to dawna znajomość z liceum, kolega jest z innego miasta i jak mnie to martwi to zakończy to. Dobrze, powiedziałem, zakończ to, początki często są niewinne, różne rzeczy mogą się z takiego czegoś rozwinąć. Temat zamknięty.
Jak tu wielu z Was pisało ziarno niepewności zostało jednak zasiane. Minęło parę tygodni, żona jakaś inna. Wziąłem się za komputer.
Odkryłem lewe konto na NK, o wiele bardziej zażyłą korespondencję. Koleś nie mieszkał w innym mieście tylko w naszym. Zamówiłem sobie biling papierowy, żona zablokowała elektroniczny. Godziny rozmów, setki sms-ów, klasyka zdradzacza. Przeprowadziłem wnikliwe śledztwo, przekopałem cały dom.
Zebrałem masę dowodów na romans.
Zrobiłem ostrą awanturę w domu, żona błagała, przepraszała, zapewniała o miłosci do mnie i takie tam mało przekonujące rzeczy.
Oczywiście do niczego nie doszło, jakżeby inaczej :)
Do faceta napisałem emaila z ostrzeżeniem, żeby miał pełną świadomość, że zadaje się z mężatką i mnie to nie pasuje, to nie jego żona. Nie odpisał, więc zadzwoniłem do niego. Mętnie się tłumaczył, uciąłem rozmowę i jeszcze raz podkreśliłem, ze to moja zona i radzę aby się nie wpie...lał do mojego małżeństwa.
Mówię do niej, kilkanaście lat mamy za sobą, robię z siebie szmatę ale dam ci szansę, pokaż mi, że to o czym mnie zapewniasz jest prawdą, może się uda, musisz się bardzo postarać.
Jakiś czas był spokój, lecz to tylko pozory, żona zaczęła się po prostu lepiej kryć, emocji jednak ukryć się nie da. Na głupka nie trafiła.
Zostałem zmuszony do efektownego przerwania tej farsy. Szwagier jest ochroniarzem, powiedziałem mu, że muszę komuś przylać, ktoś mnie poniżył i muszę dać upust swojej złości. Szwagier, porządny facet nie wnikał w temat, załatwił mi trzymiesięczny kurs samoobrony. Ostatni raz lałem się w liceum z opłakanym zresztą dla mnie skutkiem. Nie czułem się zbyt pewnie w tym sporcie. Zacząłem biegać z psem, zaczynałem od 15 pompek, teraz robię prawie 80 jednorazowo. Dodatkowo wysiłek fizyczny bardzo dobrze działa na nerwy.
Facet jest 4 lata młodszy ode mnie , dodatkowo lepiej zbudowany, ma piękną galerię zdjęć bez koszulki z Egiptu na NK.
Nadszedł wreszcie dogodny moment, żona wybrała się do siostry, ze niby siostra ma jakieś problemy i musi u niej nocować. Sprytnie sprawdziłem, że to nieprawda. Byli w swoim ulubionym pubie w sąsiednim pobliskim mieście. Pojechałem tam, nasmarowałem sobie nawet kremem rękę aby nie zedrzeć skóry. Czekam, czekam, wreszcie wychodzą, jacy rozanieleni. Gość lekko podchmielony, tak że mam ułatwione zadanie. Atomowy prawy prosty powala go na ziemię. Przypomniałem mu, że dostał dwa ostrzeżenia. Nie był zdolny do kontrataku. Żona w ryk, wyciągnąłem chusteczki z kieszeni i powiedziałem, ze może śmiało powycierać mu krew z noska.
Wróciłem do domu, wypiłem 4 mocne piwka, żony nie ma, zastanawiam się teraz od czego zacząć jej pakowanie.
Tyle w temacie, pozdrawiam zdradzonych.
Długo we mnie dojrzewało zanim się przekonałam do tego, by napisać. Od razu dziękuję za to, że poświęcicie swój czas na przeczytanie moich gorzkich żali... Dodaje mi to otuchy.
Jestem z J. od kilku lat i już sama nie wiem, co czuć.
Poznaliśmy się w L.O., chodziliśmy do jednej klasy. Ja byłam tą dziewczyną, którą wszyscy znali - przewodnicząca, z koneksjami u nauczycieli, organizatorka wszelkich imprez, studniówki, apeli i przedstawień, dziewczyna z domu z pieniędzmi.
J. był szarą myszką, inteligentny chłopak z zapędami na filozofa zawsze w cieniu.
Wiedziałam, że Mu się podobałam, ale dojrzałam do związku na koniec drugiej klasy liceum. Byliśmy ze sobą przez 3,5 roku. Budowałam jego poczucie wartości, wspierałam, starałam się nauczyć okazywania emocji, tłumaczyłam, że ojciec alkoholik to nie jego przywara, że brak pieniędzy nie czyni go gorszym. Z wiarą mówiłam, że razem możemy wszystko.
Na pierwszym roku studiów J. próbował flirtować z koleżanką z grupy. Nie wiem dokładnie co czy i co ich łączyło, wiem, że to z jej inicjatywy do niczego konkretnego nie doszło. Znalazłam esemesy w telefonie, wielka kłótnia. Wybaczyłam - w końcu "nic takiego" się nie stało.
Po 2 latach od tego incydentu, gdy J. zaczął studia na politechnice, pogubiliśmy się.
Mieszkamy od siebie 400 m, a widywaliśmy się 2 razy w miesiącu ponieważ J. wiecznie był zauczony, zmęczony, chory albo zapracowany. Miałam faceta, którego nigdy nie było. Próbowałam rozmawiać: prosiłam, krzyczałam, żartowałam, płakałam, groziłam. Nic.
W grupie wspólnych znajomych, był chłopak, z którym zaczęłam częściej rozmawiać, spotykac się nie tylko w grupie i podjęłam decyzję. Nie przestałam kochać J., ale wiedziałam, że nie mogę dłużej żyć z mężczyzną, który tylko bywa. Chciałam partnera dla siebie i dla późniejszych wspólnych dzieci. Powiedziałam J., że to koniec, że nie daliśmy rady i że mówiłam, że tak to się skończy jeżeli niczego nie zmienimy. Okazało się, że J. kupił pierścionek i miał mi się oświadczyć...
Mimo wszystko zadecydowałam.
Byliśmy bez siebie pół roku. Każde z nas spróbowało czegoś innego, przemyślało swoje zachowania i zadecydowało o powrocie do siebie.
I teraz sedno:
Zeszliśmy się w czerwcu 2009, ja w październiku rozpoczęłam pracę w bankowości, a od listopada J. zaczął czatować i przesyłać swoje porno zdjęcia do innych kobiet. Trwało to mniej więcej do maja 2010. Później najprawdopodobniej przestał. Minął długi okres czasu i wydaje się, że przez ten czas nic się nie działo. Wiem o wszystkim bo znalazłam dane do konta, które sprawdziłam w dłuż i w szerz... Mężczyzna, którego kocham okazał się kimś zupełnie innym niż myślałam. Po skończeniu jednej internetowej (podobno tylko) przygody z jakąś panną, zaczynał się brać za drugą.
Czuję się strasznie skrzywdzona. Nie wiem, czy gdyby sypiał z tymi kobietami czułabym się gorzej... Mam ojca, który długie lata oficjalnie i nie oficjalnie zdradzał moją matkę.Widziałam jak ona się czuła, czułam to odrzucenie i obiecałam sobie, że nigdy nie pozwolę się tak traktować.
Od momentu kiedy się dowiedziałam, przez dwa dni byłam jak martwa. J. przepraszał, prosił o wybaczenie, obiecywał, że nigdy więcej, płakał. Powiedziałam, że wybaczam ostatni raz i że następnym razem nawet nie będę chciała wyjaśnień.
Dzisiejszej nocy minie tydzień od kiedy wiem, o tym, co się stało wcześniej i nie wiem, czy boli bardziej czy mniej... Kocham go dalej, ale nie wierzę mu już. J. wprawdzie się stara ale ja ciągle próbuję znaleźć dowody na kolejne zdrady. Chyba popadam w paranoję. Już sama nie wiem, czy w tym trwać, czy zrezygnować.
Z jednej strony nie wyobrażam sobie życia bez niego, a z drugiej strony nie wyobrażam sobie życia z kimś komu nie ufam, i boję się, że już zawsze będe go podświadomie oskarżać i szukać dowodów, które nie istnieją...
To będzie bardzo długa opowieść w odcinkach.
To będzie opowieść ostrzeżenie. Opowieść o tym, że zdarzenia które nas dotykają mają swoje przyczyny i mogą mieć przykre konsekwencje. Opowieść o tym jak nie należy robić, dlaczego nie można zostawiać spraw samym sobie, do czego doprowadzają zaniedbania i lekkomyślność.
To będzie historia upadłego mężczyzny i zniszczonej rodziny.
Ze względu na komfortowe czytanie proszę admina o niescalanie.
Zapraszam do lektury.
mam 28 lat i jestem w związku od 4 lat. Nie był to nigdy związek idealny bo często się kłóciliśmy ale tak naprawdę były to kłótnie to błahe rzeczy. Koszmar zaczął się kiedy do jego pracy została przyjęta pewna kobieta (mężatka z dzieckiem dodam). Na początku mój facet jej nie lubił, często go irytowała i otwarcie o tym opowiadał w domu. I tak do momentu wspólnej delegacji z pracy. Przez kilka dni bardzo się zżyli i polubili. Na początku niewinnie, zaczęli pisać do siebie maile, które nota bene odkryłam. Przepraszał i miał jej wytłumaczyć ze nic od niej nie chce bo kocha tylko mnie. I tak zrobił. Ale czułam ze to nie koniec, tym bardzie mając świadomość ze pracują ze sobą. I tak było. Nadal ze sobą pisali. Stworzył sobie osobnego maila dla niej. Były teksty typu: szkoda ze nie jestem 10 lat młodszy, albo dusze się bez Ciebie. oczywiście cały czas mnie okłamywał ze niczego miedzy nimi nie ma i to ja mam paranoje, a ja już nie miałam siły na nic, chudłam w oczach i codziennie płakałam. Nie wytrzymałam. Zwyzywałam ją mailowo od najgorszych i napisałam do jej męża. Oczywiście nie odpisała i przechwyciła tez wiadomości które wysłałam jej mężowi. Powiedział mi że się w niej zauroczył, ze lubi z nią rozmawiać i ze między nami nie układa się najlepiej i dlatego doszło do tego. Wysyłali sobie romantyczne piosenki, cytaty.. on słuchał 1 piosenki po kilkanaście razy pod rząd. Obiecał ze z tym skończy, że przejrzał na oczy. Powiedział jej w pracy że to koniec. I tak chyba było przez kilka dni. Minęło pół roku. Trudne pół roku. Były kłótnie, obelgi, wypominanie. On twierdził ze cały czas go obwiniam a on chce wszystko naprawić, za to ja na to nie pozwalam. Jak chciałam odejsc to na kolanach błagał zebym tego nie robiła, Dzwonił do matki i mówił jej ze go dręcze psychicznie a on chce wszystko naprawić i zapomnieć o tym. Okazał się ze nie zerwali kontaktu, pisali przez skypa, którego miał ukrytego, trwało to pół roku, Nawet nie chce wiedzieć co tam było. przyznał się bo ktoś z pracy napisał do mnie anonima. Przyznał się do wszystkiego, do tego ze się z nią całował niejednokrotnie w pracy, ze codziennie wymieniali wiadomości itp.. myślę ze nie spali ze sobą. Pewności 100% nie mam ale nie było w sumie kiedy i zarzekał się że nie. Twierdził ze chciał z tym skończyć i próbował się od niej uwolnić ale jak sie kłóciliśmy to była dla niej okazja żeby to wykorzystać i może dlatego to dalej trwało. Opowiedział mi wszystko, również fakty z jej życia, stosunki z mężem o których wiedział, naprawdę dużo tego bo praktycznie całe 2 dni opowiadał. Powiedział że był zaślepiony bo to kobieta która podoba się obsesyjnie wszystkim facetom z firmy mimo ze nie jest ładna. Podobno ma w sobie to coś co przyciąga wszystkich. Sam stwierdził to to typ famme fatale i szuka na boku bo w związku nie jest szczęśliwa i jedyne co ja w nim trzyma to dziecko. To kobieta, która nie reaguje na żadne prośby groźby, obelgi... jest jak cyborg.Dąży do celu po trupach byleby mieć z tego przyjemność. Cały czas mu mówi że się zakochała i nie może przestać o nim myśleć a jednocześnie boi się że jak mąż się dowie to straci dziecko albo przynajmniej będzie musiała się nim podzielić. Wracając do całej historii, po tym wszystkim zadzwonił do niej i oskarżył ja o wypisywanie do mnie anonimowych maili. Ona się zarzekała ze to niby ktoś inny i nawet szantażowała go samobójstwem.Obiecał mi że nie będzie się do niej zbliżał, rozmawiał nią i totalnie ignorował. Mieliśmy nadziej ze się zwolni bo została również przez niego potraktowana jak szmata (a jest nią). pracuje jednak dalej, udaje poszkodowaną. mój facet nie rozmawia z nią (przynajmniej tak twierdzi) Opowiedział wszystko koledze z pracy, czego wcześniej nie dopuszczał do siebie i nawet miał plan żeby do jej męża zadzwonić i opowiedzieć o wszystkim. Cały czas twierdzi zę mnie kocha i strasznie wszystkiego żałuje, nie potrafi tego logicznie wytłumaczyć i wini się za wszystko. Ale sam fakt ze ona dalej tam jest nie daje mi spokoju. Potrafiła nawet na jednym z portali przeglądać moje zdjęcia i robić mu sceny zazdrości (jak on twierdzi, ona straszną obsesje i kompleksy związane ze mną i być może to wszystko ma też na celu dowartościowanie swojego ego). Ostatnio zaprosiła go do jednego z portali. Oczywiście też się dowiedziałam. Tyle tylko że od razu po przyjęciu zaproszenia ją wyrzucił i to jest prawda. czemu w ogóle zaproszenie akceptował - nie wiem. I teraz moje pytanie co mam robić? dodam ze zależy mi na nim i chce żeby było jak dawniej. Nawet chciał mnie zabrać na swoja firmową imprezę bo stwierdził jak nas razem zobaczy to zmięknie i odejdzie z firmy. Nie poszłam bo bałam się ze jak ja zobaczę to mogę nad sobą nie panować. Doradźcie mi co mogę zrobić żeby odeszła i zostawiła nas w spokoju, Ja jestem w stanie wybaczyć ale tylko jak się jej pozbędę.... (przepraszam za błędy ort i styl)