Od dwóch miesięcy jestem z X. Ogólnie jest nam ze sobą dobrze, czasami jak w każdym związku bywają kłótnie, ale wychodzimy z tego cało. Czy go kocham ? sama nie wiem... Czasami wydaje mi się , ze tak, a czasami doprowadza mnie do białej gorączki. Wiem jedno. Nie wyobrażam sobie na tą chwilę życia bez niego.. Może to o czymś świadczy? Dwa tygodnie temu poznałam Y. Od pierwszego spojrzenia spodobaliśmy się sobie. Trudno jest się w jego towarzystwie oprzeć, tak pięknie pachnie... Jest jeden problem ma żonę, dzieci, a ja mam X... Z początku usiłowałam go zdobyć, aczkolwiek wychodziłam z założenia, że nic z tego mi nie wyjdzie, że się mną nie zainteresuje. Otóż, przewróciłam prawie cały świat żeby zdobyć mój numer, zadzwonił i spotkaliśmy się 3 razy. Oprócz pocałunków do niczego nie doszło. Myślimy o spotkaniu się w ciągu przyszłych dni, ale nie wiem.. Nie wiem co mam zrobić. Tak samo jak z X raz chce pójść z nim do łóżka, a raz czuje jakieś dziwne uczucia w stosunku do X i taką ogromną czułość. Co mam robić? Nie potrafię już trzeźwo patrzeć na tą sytuację... Potrzebuje porady. Y wyjeżdża za granice i nie wiadomo kiedy wróci...

Witam, Chciałabym Wam opisać swoją historię - może jak się z kimś podzielę tym co mnie boli będzie mi choć trochę lżej.... Byliśmy z moim narzeczonym 6 lat, z tego związku mamy 4 letnią córeczkę. Na początku była to ogromna miłość zarówno z jego jak i mojej strony- kochaliśmy się "ponad życie". Niestety proza życia (kłopty mieszkaniowe i finansowe, brak akceptacji ze strony mojej rodziny) spowodowała,że coraz częściej się kłociliśmy. Ale pomimo tego zawsze czuliśmy, że między nami jest naprawdę wielkie uczucie- często sobie to powtarzaliśmy, że jesteśmy miłością swojego życia. Mój narzeczony 2,5 roku temu stracił przez swoją głupotę prawo jazdy - a ponieważ był zawodowym kierowcą dość znacznie skomplikowało nam to życie. Sprawa w sądzie ciągnęła się do września tego roku - w między czasie mój G. musiał podjąc się pracy fizycznej (niestety ma problemy z dyskiem, skończylo się to operacją w lipcu tego roku). Ja przez cały ten czas starałam się go wspierać, że już niedługo jego problemy się skończą, że wróci do zawodu. Oczywiście w tym czasie ciężar utrzymania rodziny w większej części spadł na mnie. Widziałam, że nie może sobie z tym psychicznie poradzić. No i może dlatego nie od razu zauważyłam tego, że coś się z nim dzieje... Od początku tego roku stał się taki inny. Tłumaczyłam jego dziwne zachowanie tym, że nie ma porządnej pracy, że jest na moim garnuszku. Oddalił się ode mnie , przestał mnie przytulać, ciągle był jakiś nieobecny myslami. Nawet sexu zaczął unikać tzn chodził spać wczesniej ode mnie,a budził sie zanim wstałam. Jak zaczęłam się go pytać czy coś go trapi to mówił ze martwi się tym ze mamy malo pieniedzy ze czeka az zacznie znowu jezdzic na taksówce. Niestety razem z tym dziwnym zachowaniem zauwazyłam po pewnym czasie, że ciągle ma wyciszoną komórkę, że często gdzieś z domu wychodzi niby do sklepu albo z córka na plac zabaw (i zawsze bral komorke). Oczywiscie gdy sprawdzałam sms czy listy połączeń to niby bylo wszytsko ok - nic podejrzanego. Ale i tak zaczęłam coś podejrzewać że kogoś ma. Jednak jak próbowałam z nim o tym rozmawiać to albo się denerwował albo śmiał ze mnie, że mam dziwne wymysły. Powiem wam , że gdyby nie kompletny przypadek to chyba nadal żyłabym w tej obłudzie. Niestety raz wpadł do niego kolega z wizytą wypili parę piw i może dlatego zapomniał skasować sms do kochanki. Pisał w nim ,że ją kocha. Jak to przeczytałam to aż mi się nogi ugięły... oczywiście do niczego się nie przyznał- wiecie co wymyslił ,że to kolega po alkoholu pomylił komórki i wysłał smsa od niego do swojej kochanki.... No masakra. najsmieszniejsze jest to ze ona to potwierdziła - no a jakby nie... Zrobiłam awanturę ale przemyslałam sobie, że jak zacznę go obserować to może znowu zrobi cos glupiego i się wkopie. No i długo nie czekałam tylko niecały tydzień pózniej tzn wczoraj zadzowniłam do niego z pracy. Miał po mnie przyjechac na 16. Niestety była 15.30 a telefon miała zajęty. dzowniłam tak kilka minut, az wpadłam na pomysł zeby sprawdzic czy jej telefon tez jest zajety - BYŁ !!!! w tym samym zreszta czasie po nastepnych 10 minutach prztszlo powtierdzenie ze abonenci zakonczyli rozmowe telefoniczna.... Myslalam ze dostane zawału . zadzwoniłam do niego on oczywsocie niby nic pyta sie kiedy wychodze z pracy. wysłałam do tej baby smsa ze nakryłam ich na rozmowie telefonicznej - to ona ze to czysty przypadek (tak juz drugi w ciagu tygodnia). Po prostu nie mogłam uwierzyc ze tak oboje sciemniaja - chyba wzieli mnie za kompletna idiotke... po pracy porozmawiałam z narzeczonym - wyjasnilam mu , że zdrady nie przebacze i ze to koniec. był troche w szoku ale po 2 godzinach do niego dotarło i wyszedl z domu. Do tej pory nie zadzwonil..... Powiem wam, ze czuje sie strasznie - jednoczesnie jestem zadowolona, ze w koncu to wyszlo ze juz dluzej mnie nie bedzie oszukiwal, ale jednoczesnie czuje ogromny zal do niego - jak mogl mi to zrobic i jeszcze tak perfidnie wykorzystac moje uczucie do niego. macie jakies dobre rady dla mnie jak to przetrwac? czy kiedys w koncu to przestanie bolec?

Witam. Piszę ten post bo nie wiem jak sobie poradzić z samym sobą. Około półtora roku temu przyłapałem żonę jak wysłała tekst do kolegi z pracy " tęsknota to bliskość w oddaleniu". Wcześniej dużo rozmawiali na gg ale nie ingerowałem w to. Po jakimś czasie te rozmowy zaczęły robić się uciążliwe i w naszym związku zaczęło się psuć więc zajrzałem w gg i znalazłem ten tekst. Zrobiłem żonie awanturę. Powiedziałem jej, że to koniec i nie chcę dłużej z nią być. Wystraszyła się i następnego dnia w pracy rozmawiała o tym z tym kolegą czego dowodem był sms wysłany przez niego zaraz po pracy o treści "udawaj że chciałaś wzbudzić w nim zazdrość" . Po przełapaniu tego sms-a była kolejna awantura , płacz , przepraszanie a później zarzuty, że to wszystko przeze mnie. Oczywiście jestem świadom zaniedbań ale to nie usprawiedliwia zdrady. Obiecała mi, że skończy kontakty z tym gościem i chce zacząć od nowa. Zgodziłem się i rzeczywiście skończyły się rozmowy( założony spy na wszystkich komputerach w domu) ale znajdowałem różne zapiski na karteczkach skrzętnie schowane które moim zdaniem świadczą o tym że cały czas myśli o nim. Ostatnio przez przypadek znalazłem też kartkę walentynkową od niego w której było napisane "kocham cię i nie mogę bez ciebie żyć" Kartka ta jest sprzed półtora roku ale boli mnie to, że cały czas ją przechowywała. Po rozmowie wczoraj na spokojnie przekonywała mnie, że sama nie wie dlaczego ją zatrzymała, że czuje się zagubiona stąd te zapiski. Najgorsze jest to, że pracujemy w jednej firmie i musimy widywać się z tym typem co mnie osobiście nastraja destrukcyjnie i nie daje zapomnieć. Żona za nic w świecie nie chce słyszeć o rozstaniu ze mną, a każda taka propozycja kończy się łzami. Wiem że nie doszło mniędzy nimi do kontaktów fizycznych bo nie było to możliwe( razem dojeżdzamy do pracy i wracamy, weekendy i urlopy zawsze razem ponieważ żona nie posiada prawa jazdy) Problem polega na tym, że ciągle nie mogę jej zaufać, i żyć z kobietą która myśli o kimś innym. Co z tym robić dalej ....

Witam, Nie wiem od czego zacząć, być może standardowo - "mąż mnie zdradza...". Jesteśmy 3 lata po ślubie, mamy 1 dziecko, drugie w drodze. Znalazłam w samochodzie męża drugi telefon, Zrobiłam straszną awanturę. Tłumaczył ze telefon znalazł. Wiem ze kilka dni wcześniej ich tam nie było. Dałam sobie wmówić te kłamstwa, ale swoje robiłam, pinu niestety nie umiałam ściągnąć ale obeszłam takie zabezpieczenie, że mogłam włożyć inna kartę SIM i przeglądnąć telefon. Wszystkie smsy skasowane, 0 połączeń, 0 kontaktów. Zapomnial biedaczek usunąć listę odbiorców wiadomości i tam znalazlam 4 numery.Od tego momentu posypało się wsystko. Sprawdziłam jego wykaz połączeń z oficjlnego tel. (który nosił ze sobą nawet do kibla) okazalo sie ze pisał do niej od czerwca (nie wiem ile wczesnej teg juz sprawdzić nie moge) zanim byłam w ciaży, pisał w trakcie, pisał dzwonił jak byłiśmy na wakacjch, w miedzy czasie udajac kochajacego meza i ojca. Tragedia. Teraz jest mniej polaczen (sredno 2 w tygodniu, niestety nie mammozliwosci sprawdzenia jak czesto ona dzwoni czy pisze). Ale podejrzewam ze ma znowu drugi tel, ona ma w sieci do ktorej sa drogie rozmowy, zreszta jego lewa karta tez byla z tej sieci. Czekam 2-3 tygodnie zeby sprawdzic jak czesto sie z nia spotyka, albo zeby sie chociaz dowiedziec kim ona jest. A reszte nie zostaje mi nic innego jak spakowac manatki i odejsc. Zaznaczę, ze to ja byłam przez te 3 lata gnebiona ze go zdradzam (chociaz nigdy mu nie dalam najmniejszego powodu), mnie jak juz bylam w ciazy w pierwszyc tygodinach (kiedy juz mial kochanke) zwyzywał od k..ew i dziw..k, bo wydawało mu sie ze nie bylam w pracy. Pozniej przepraszal ze go ponioslo. A w 2 min po tym jak mu pokazalam test ze jestem w ciazy zapytal CZY TO JEGO DZIECKO!!! Nigdy nie byl aniolem, byl bardzo impulsywny. Ale zawsze go tlumaczylam i jak tylko zdarzal sie tydzien spokoju to czulam ze rosna mi skrzydła,ze zycie jest piekne, pozniej szybko ladowalam na ziemi. Nie wiem jak to bedzie, przeprowadze sie do rodzicow, ale to chyba lepsze niz męczenie sie z nim i czekanie az sam odejdzie bo sie zakocha (chociaz nie, to za duzy tchorz, on woli sciemniac niz sie przyznac). Jeszcze nie dawno zapewnial mnie, znajac moj stosunek do zdrady ze nie moglby patrzec na syna i nie moglby spac kolo mnie jakby mnie zdradzal. Po akcji z telefonem zapewnial ze niema nikogo tylko mnie kocha, a w ten sam dzien dzwonil do niej. W co ja sie wpakowalam...

Witam wszystkich. Jestem nowa na forum. Muszę się komuś wyżalić bo nie mogę dojść do siebie po tym co odkryłam. Opiszę Wam moją sytuacje a Was proszę abyście mi coś doradzili co mam zrobić jak rozwiązać ten problem. Z mężem jesteśmy 5 lat po ślubie a znamy się ogólnie 10 lat. Ostatnio natknęłam się w jego telefonie na taką strone internetową zbiornik.com zazwyczaj jak go pytam to mnie zbywa tekstami typu "nie wiem co to jest i skąd to się wzięło" ale odpaliłam kompa i weszłam na tą stronę z ciekawości na jego nieszczęście był tam jego login i hasło. Co zobaczyłam? Szok. Założył sobie konto wstawił tam soje zdjęcia oczywiście od pasa w dół i moje też!!! Jakby tego było mało to w wiadomościach zachęcał do spotkań z kobietami wiecie w jakich celach sex-randki. Niczego nam w łóżku nie brakuje przynajmniej tak mi się wydaje. Rozmawiałam z nim na ten temat. Tłumaczy się że nigdy z nikim się nie spotkał ani mnie nie zdradził. Na pytanie dlaczego założył to konto odpowiedział, że nie wie, że z głupoty żeby sprawdzić. Oczywiście dopóki nie weszłam na tą stronę to w żywe oczy się zapierał, że nie wie co to jest. Kłamał do samego końca. Stracił moje zaufanie. Skąd mam wiedzieć że on mówi prawdę że mnie niby nie zdradził? Może kłamie bo przecież nikt mu nie udowodni nie wyda go bo to spotkania bez zobowiązań? Pomóżcie mi. Co ja mam zrobić? Kocham go jak taka głupia zapatrzona jak w Boga a on mi zrobił takie świństwo? POMOCY!!!!!!!!!!!!!!

Witam, opisałam zdradę męża 2 miesiące temu "życie w kłamstwie", ogólnie jestem spokojna ale nie o męża, tylko zdałam sobie sprawę, że to ode mnie zależy jakie będzie moje życie i, że nie muszę godzić się na zło, dałam szansę mężowi. Mąż nie jest typem romantyka ale stał się strasznie o mnie zazdrosny, kupił mi pierścionek z diamentem licząc przy tym, że też odpowiem mu "kocham cię", od zdrady nie potrafię mu tego powiedzieć, od zdrady mam więcej wlasnego życia, spa, spacery, obiadki z koleżankami na mieście, jak tylko gdzieś wychodzę bez dzieci mąż wpada w panikę i są afery, bo idę np. na kawę z przyjaciólką, fakt, że teraz ćwiczę i mam więcej czasu by dbać o siebie, co mąż zauważył gdy mężczyźni się oglądają. Seksu nie unikamy, wręcz on chce więcej, to tak naprawdę trudne dla mnie choć tego nie pokazuję, są atrakcje typu bielizna, lody, świece (staram się) ale w środku mnie boli i jestem wściekła. Więcej się tez kłócimy i wtedy jest wyżygiwanie z obu stron, ale ostatnio powiedziałam mu, że znudziła mi się gra w ping - ponga słownego i pasuje, szkoda moich nerwów. Bardziej to wygląda na jego walkę jak gdyby o pozycję. Ja natomiast bardziej skupiłam się na sobie i dzieciach, nie odpycham go ale nie rzucam się na szyję, są i radosne dni dosyć często, teraz byliśmy cała rodziną za granicą i było mnóstwo zabawy i śmiechu. Ale nie jestem pewna jego, nie ufam, nie wierzę, i nie wybaczyłam. Nie wiem czy przetrwamy, za wcześnie, by to określić. Mieszkamy u mnie(mieszkanie jest na mnie), do tej pory nie zalezało mu na meldunku, ja go ganiałam, żeby się wymeldował od rodziców do mnie a teraz wręcz się narzuca z medunkiem. Powiedziałam, że teraz to go na pewno nie zamelduje ani nie powiem czy go kocham, bo mu nie ufam. Tyle u mnie, czuję się świętnie, dzieci radosne, mąż zazdrosny.[b][/b]

czesc po 22 latach nasz zwiazek se rozpadl, zona wybrala zycie za granica ,5 lat wyjazdow zrobilo swoje, ja tez wyjezdzalem od siebie bylismy 100 km co tydzien bylem u zony. w marcu wlozyla wniosek o rozwod. w lipcu plakala powiedziala ze chce wrocic wrocila na 2 miesiace pojechalem do niej tam sie dowiedzialem ze ma faceta przepraszala plakala mowila ze nie co chce od zycia. on ma 65 lat poszla z nim do lozka za tel i pare milych slow wybaczylem jej wrocilem z dziecmi do domu to napisala mi meila ze odchodzi drugi raz. boli jeszcze gorzej ja za 1 razem byla na weselu u brata nawet niezajechala do domu niemialem odwagi isc na wesele przyjecala z nim mieszkali w hotelu zona ma 43 lata mamy 3 dzieci 2 pelnoletnie corki i 6 synka i co ja mam zrobic nie udezylem zony nigdy niewyzywalem niewie co to jest klotnia zycie dalo w kosc pozdrawiam

Witam. Od prawie pięciu lat jestem z jedną osobą. Po dwóch latach znajomości wzieliśmy ślub pracowałem trochę za granicą a potem w polsce. Nie potrafiłem znieść pracy w polsce ze względu na to że pracowąło tam parę osób z jej rodziny Ci którzy tak mieli wiedzą o co chodzi, znalazłem inna robótkę była ona krótka ze względu na porę roku i minusową temperaturkę...U teściów się sypało więzacząłem remont takiej jakby kuchenki w mojej rodzinnej miejscowości. Mojemu dziadkowi pomagały dwie osoby w robieniu drewna na opał i te dwie obóbki rąbneły kilka rzeczy z garażu mojej matki. Nłędem było to że wiedziałem o tym ale tak znienawidziłem matke że siedziałem cicho....Normalne zgineło to kto wziął. Kilka razy przyjechała do mnie policja że na przesłuchanie wpaść itp itd Nie miałem pracy i Ci dwaj zaproponowali że jak im pomagał bd w lesie przy zrywce drzewa do bd miał płacone za to. Z domu wychodziłem po 6 i wracałem koło 22 za 3 miesiące nie dostałem nic. Zaniedbałem żonę i dziecko. Przestałem się z nimi kontaktować wróciłem do starej pracy ale żona powiedziała że musimy przez jakiś czas pomieszkać osobno ze łzami w oczach rozstaliśmy się. Po kilku tyg zaraz po pierwszej wypłacie zmieniła numer i zerwała ze mną kontakt całkowicie. Znalazła nowych przyjaciół i miała mnie w **** całkowicie wiecie jak to jest. Mineło 3 miesiące odezwała się i zaczeliśmy się spotykać na nowo. Po pewnym czasie zaczął się jej spóźniać okres...(nie bbyła wciąży)...Wyznała prawdę że no... z kolesiem że tak i tak że 2 razy itp :( w oczy śmiejąc się powiedziała że nie miała z tego przyjemności że to się nie liczy że się teraz brzydzi tego. Jestem z nią wciąż ale to już nie to samo, mimo że kocham nad życie nie potrafię jej zaufać...W okresie 3 miesięcy chciałem się powiesić, zapić na śmierć a ona tak poprostu miała w ****....Wciąż robię z igły widły przy każdej błachostce rozpętuję piekło niewiem sam co o tym myśleć....

[i][/i] Witajcie znalazłam się tutaj bo nie mogę sobię z tym wszystkim poradzic :( Jeszcze tak nie dawno z dumą nosiłam na palcu obrączkę dziś już wiem że poraz drugi nie będzie jej na moim palcu . 3 tygodnie temu dowiedziałam się o zdradzie męża , miał jeszcze na tyle szacunku do mnie i powiedział mi to prosto w oczy , te słowa z jego ust brzmiały nie realnie , nie mogłam w to uwierzyc nie docierało to do mnie . Kiedy powiedział że mnie zdradził , że ma romans że , już od jakiegoś czasu był ze mną bo nie umiał odejsc , wtedy wszystko w to co wierzyłam co kochałam straciło dla mnie sens . Nie wiem jak życ dalej jak zacząc życ samej życ na nowo :(

Witam.Otóż chciałam podzielić się swoim problemem,byc może ktoś był lub jest w podobnej sytuacji,byc może doradzi,pomoże,proszę nie obwiniać mnie,tylko proszę o zrozumienie.Jestem z moim mężem 2 lata po slubie,ogólnie razme od 8 lat,widywaliśmy sie żadko,ponieważ pracował za granicą,mieszkaliśmy oddzielnie,nie chciał sie wyprowadzić z domu rodzinnego,ja proponowałam,żeby razem zamieszkać,dotrzeć się,niestety nie udało się.We wrześniu 2010 roku pobraliśmy sie,byłam w ciąży,jego rodzice byli przeciwni,wzieliśmy slub cywilny,gdy urodziłam dziecko wzieliśmy kościelny.Wszystko się toczyło dalej,wyjechalismy za granicę,gdy byłam w ciąży nie mieliśmy od poczatku ciąży współżycia,aż do dnia dzisiejszego.Minęło 28 miesięcy,przestało nam się układać,mąż obwiniał mnie,że dziecko popsuło nam relacje,byłam załamana,popadlam w depresje.Czułam sie nieatrakcyjna,ponieważ nie raz mąż żartował,że gruba jestem,że brzuch mi wisi.Karmiłam dziecko piersią,byłam niewyspana,rozdrażniona,nie wspierał mnie,nie powiedział czułego słowa,które podniosloby na duchu,potrafił w nerwach mnie popchać,zdarzyło sie że kilka razy podniósł rekę.Doszło do tego,że nasz kontakt sie tracił,nie potrafil rozmawiać,próbowałam naprawic wszystko,starałam się,ale niestety nic z tego nie wyszło.Mąż wydzielał mi pieniądze,gdy wracałam do domu z zakupów,chcialam sie pochwalić np.bluzką którą kupiłam z wyprzedaży,nie zwracał na mnie uwagi,tak jakby ignorował,zamykałam sie w sobie.Dzisiaj mija 28 miesięcy a my żyjemy ze sobą bo zyjemy,chyba dla dziecka,nie wiem...brak mi sił...Dziecko odchowałam,udało mi się wyjść z koleżanką na piwko,porozmawiać,bo tak bardzo mi tego brakowalo.Spotkałam mojego byłego chłopaka,z którym byłam 3 lata,był dla mnie jak brat,też mu się życie nie ułozyło,jest po rozwodzie.Rozmawialiśmy,wpominaliśmy stare czasy,nie wiem ale coś między nami zaiskrzyło,poczułam,że jest ktoś kto mnie wysłucha,doradzi,po 12 latach spotkalismy sie przypadkiem.Nasze relacje się pogłębszyły,jak przyjeżdżałam do Polski,widywalismy sie,rozmawialismy,wychodzilismy razem na kawe,spędzaliśmy dużo czasu razem.Czułam,że nie jestem sama,tak bardzo mi tego brakowało,wsparcia,którego nie miałam u swojego męża.Mój przyjaciel mieszka sam,pracuje także za granicą,ale zjeżdża do Polski.Po kilku spotkaniach coś w nas wstapiło,przytulalismy się,poczulam sie kochana,doszło do czegoś więcej,czego bym się wogóle nie spodziewała.Jestem kobietą uczuciową,wrażliwą,na dzień dzisiejszy nie żałuje tego,co się stało między nami,czuję sie spełniona kobietą dzieki temu i dzięki niemu.Tu nie chodzi o komplementy,prezenty czy nie wiadomo co,tylko o zrozumienie i wsparcie,tego najbardziej mi brakuje,od męża tego nie miałam.Do dnia dzisiejszego utrzymujemy kontakt,dzwonimy do siebie,jak przyjeżdżam do Polski,widujemy się.Minęło już 8 miesięcy,nie określam tej osoby jako kochanek,poprostu czuje tak jakby był to ten,który miał byc na miejscu mojego męża.Zaczęłam się zastanawiać nawet nad tym,czy warto tkwic w tym małżeństwie,żyć z dnia na dzień bez bliskości męża,czy poprostu odejść i ułożyć sobie życie na nowo???potrzebuje chyba wsparcia psychologa,ponieważ to przez co przeszłam,jest dla mnie ciężkim bagażem doświadczeń życiowych:( oststnio mój mąż powiedział,że nie sypiamy,ponieważ jestem kiepska w łóżku a on nie bedzie się starał,zabolało mnie to bardzo:( człowiek sie stara,gotuje,sprząta,a w zamian nie mam nic:( tak dłużej nie da się żyć,pragnę żyć z tymi obowiązkami na codzień,ale gdy przychodzi wieczór chcę się przytulic do ukochanej osoby i czuć się kochana,urodziłam zdowe,wspaniałe dziecko,za co mąż powinien byc dumny,ponieważ miałam komplikacje w trakcie porodu,natomiast nie słyszałam do dnia dzisiejszego dziękuje np.za smaczny obiad,takie drobnostki ale tak wiele znaczą dla kobiety.Bardzo proszę o podopowiedź,co robić dalej???nie chcę sie męczyć tak dalej...kocham syna ponad życie,a mąż powoli staje mi się obojętny.Z moim przyjacielem znam się długo,bylismy razem kiedyś,spędziliśmy dużo czasu ze sobą,czuję do niego coś,pokochałam na nowo,znam jego rodzinę,nawet ostatnio będąc w Polsce byłam u jego rodziców,zaprosili mnie,nic sie nie zmieniło,mam z nimi tak dobry kontakt jak z moimi rodzicami.On też jest po rozwodzie,ma dziecko,które zabiera na wekendy,jest dobrym ojcem,chciałabym żeby moje dziecko miało dobrą i kochającą rodzinę.PROSZĘ O POMOC.Z góry dziekuje...

Powiedziałabym, że nasz związek układał się bardzo pomyślnie i naprawdę czułam, że w końcu jestem szcześliwa. Może nie jestem z moim chłopakiem zbyt długo, ale jest to bardzo intensywny związek. Do czasu kiedy bylo wszystko w porzadku pmieszkalismy ze soba. Tym bardziej sie do siebie zblizylismy. Jednak pewnego dnia stwierdzil ze wraca do domu. Do 'kochanej' mamusi. Chłopak coraz mniej zaczal sie odzywac, az koncu wcale nie odpowiadal na moje telefony. W zlosci i zalu odezwalam sie do jego bylej zeby porozmawiac o tej calej sytulacji. Okazalo sie ze przez caly czas spotykali sie raz po raz, a przy pierwszym spotakniu doszlo do zblizenia..Przyznal sie do bledu. stara sie wszystko naprawic. Twierdzi ze zaluje. Mimo wszystko ja ciagle mysle ze teraz moze i bedzie dobrze miedzy nami, jednak w niedalekiej przyszlosci moze znowu to powtorzyc. Jak sie wyzbyc takich mysli?