Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

Zraniona378
21.03.2024 14:39:26
Myślę że łzy się nie kończą.

Szkodagadac
20.03.2024 09:56:50
Po ilu dniach się kończą łzy ?

Szkodagadac
19.03.2024 05:24:48
Ona śpi obok, ja nie mogę przestać płakać

Zraniona378
08.03.2024 16:58:28
Dlatego że takie bez uczuć jakby cioci składał życzenia imieninowe. Takie byle co

Zraniona378
08.03.2024 12:35:50
Bo cały wpis się nie zmieścił

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proś o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.Rozmawiając nie koncentruj się na sobie.
33.Nie poddawaj się.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

MarysiaDrukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaByliśmy ze sobą 13 lat. Nie wiem od kiedy, ale mnie zdradza. Nie od razu połączyłam fakty. Nie dopuszczałam do siebie myśli, że to możliwe, bagatelizowałam sygnały. Najpierw zaniepokoiło mnie, że już nie podaje mi hasła do swojego telefonu. Ja go nigdy nie pamiętałam. Nie zaglądałam do jego telefonu bez jego wiedzy. Robiłam to tylko wtedy, gdy mnie o to prosił bo np. jadąc autem nie mógł wysłać wiadomości do kogoś. Robiłam to ja. Ale to się skończyło, a nawet jak była taka konieczność, żebym skorzystała z jego telefonu, to on sam szybko wprowadzał hasło, tak żebym go nie widziała. To był szczegół, na który wcześniej nie zwróciłam uwagi. Mieliśmy wspólny komputer, zostawialiśmy zalogowaną pocztę, nie mieliśmy obaw, że ktoś do tego zajrzy. Konto googlowe jest z integrowane z telefonem, więc mieliśmy dostęp do zdjęć z telefonu. Oglądaliśmy je często, bo były tam zdjęcia dzieci, z budowy domu. Po pewnym czasie założył inne konto na nowym telefonie i nie ma już do niego dostępu. Na poprzednim szukając zdjęć z dziadkami, bo były potrzebne dzieciom do przedszkola, zobaczyłam, że robił sobie nagie zdjęcia, filmiki... Potem zorientowałam się, że ma konto na jakimś portalu erotycznym, takim, gdzie amatorzy nawiązują ze sobą kontakty. Znalazłam fakturę za dostęp do tego portalu. Jakiś czas temu zaczął golić części intymne... Miał pretensje, że nawet nie zwróciłam na to uwagi... A ja owszem widziałam to, nawet się cieszyłam, że coś próbuje zmieniać... Dopiero z czasem zrozumiałam, że robił to nie dla mnie. Coraz rzadziej ze mną sypiał. Coraz częściej strzelał fochy, wychodził z domu, wyjeżdżał nie mówiąc, gdzie i kiedy wróci. Mieliśmy swoją tradycję. Zawsze w rocznicę naszego spotkania wyjeżdżaliśmy razem na przedświąteczne zakupy... od trzech lat tego nie robimy... to chyba też powinnam wcześniej odczytać jako sygnał... Kiedyś mówił o tym, że chciałby się ze mną ożenić, że chciałby żeby z tej okazji odbyła się rodzinna uroczystość i że zrobimy to jak się wybudujemy. Zamieszkaliśmy w nowym domu... Tylko przez chwilę układało nam się dobrze. Dwa lata temu w związku z pewnym pomysłem zasugerowałam mu, że moglibyśmy usankcjonować nasz związek... Rozmowę zaczęłam zdaniem, co z nami dalej? Odpowiedział pytaniem: a co już nie chcesz ze mną być? Jakiś czas temu, przed świętami miał dość groźnie wyglądający wypadek. Będąc w szoku bredził, żeby z rozbitego auta zabrać prezenty. Nie znalazłam ich, ale paragon za książkę i płytę owszem. To nie były prezenty dla mnie... Ale w końcu zaczęłam składać dwa do dwóch i mi wyszło... a on to potwierdził, że ktoś jest. On nie widzi dla nas szans... Niczego ode mnie nie chce, ale nie miał odwagi by powiedzieć, że ja też nie mam prawa niczego od niego oczekiwać. W pierwszym odruchu chciałam się wyprowadzić, zabrać dzieci i uciec od drania. Mam dokąd, stać mnie na to, żeby sobie poradzić sama. Tylko k... nie mam na to siły. Nie chcę kolejny raz zaczynać wszystkiego od nowa. Co mam powiedzieć dzieciom? Jak wytłumaczyć im decyzję o powrocie do starego mieszkania... Zażądałam, by to on powiedział o wszystkim dzieciom, wyjaśnił swojej rodzinie dlaczego mnie od niej izoluje... nie odważył się. Ciągniemy tą farsę. Łaskawie pozwolił mi mieszkać w swoim domu. Tak to jego dom... ja przestałam się czuć tu gospodynią. Włożyłam w ten dom kupę kasy i serca. Nie chcę tego tak łatwo odpuścić. Nie zostawię tego innej... Czuję się jak Marysia - pani do prowadzenia domu, która ma prawo co najwyżej do wychodnego, a jak dzieci będą na tyle duże, żeby być samodzielne to pewnie usłyszę s...
13728
<
#1 | poczciwy dnia 17.01.2021 19:06
yellow,
W zasadzie możesz się cieszyć, że nie zdążyliście sformalizować tego związku bo byłby to kolejny problem do ogarnięcia; tylko dzieci szkoda...ale zawsze szkoda.
Niestety nie ma dobrych wyjść; głupotą jednak jest trwanie w pozorowanym związku; szkoda czasu; nie trać go;
To naturalne, że masz lęk przed nieznanym; znamy to uczucie, ale nie taki diabeł straszny jak go rysują;
Faktycznie jednak zadbaj o zabezpieczenie finansowe i zwrot nakładów, jakie poczyniłaś na dom ze swojej kieszeni;
Nie próbuj go zawracać; to nic nie zmieni; wątpię zresztą, że chciałabyś być w związku, w którym nie ma pozytywnych uczuć; taka farsa sprawdza się tylko chwilowo; puść go wolno a sama zacznij zajmować się sobą;
14759
<
#2 | Radocha dnia 17.01.2021 19:24
Smutne.
Poszukaj dobrego prawnika, takiego naprawdę dobrego kasy nie żałuj i niech prawnie Ci coś podpowie.
Chodzi też i o dzieci w sensie czy mają jego nazwisko czy Twoje bo jak jego to ....

Cytat

Czuję się jak Marysia - pani do prowadzenia domu, która ma prawo co najwyżej do wychodnego, a jak dzieci będą na tyle duże, żeby być samodzielne to pewnie usłyszę s...

Piszesz, ze masz kasę że stare mieszkanie Twoje.
Zacznij o siebie dbać, postaw na siebie, olej go zupełnie , nie skupiaj się na nim żyj swoim życiem.
Wiem że czasy pandemii ale wyjdź do ludzi.
Co do jego rodziny co od niej oczekujesz, że przemówi mu do rozsądku?
Na przykładzie moje byłej wątpię.
Powtórzę zacznij żyć swoim życiem postaw na Siebie i nie skupiaj się na nim
14578
<
#3 | aster dnia 17.01.2021 20:43

Cytat

Mam dokąd, stać mnie na to, żeby sobie poradzić sama. Tylko k... nie mam na to siły.

Cytat

Czuję się jak Marysia - pani do prowadzenia domu, która ma prawo co najwyżej do wychodnego

sama nadajesz takie znaczenie tym słowom i przekładasz je na życie, Ty wyłącznie możesz to zmienić.

Cytat

Włożyłam w ten dom kupę kasy i serca. Nie chcę tego tak łatwo odpuścić
.
Niczego nie musisz odpuszczać, wszystko możesz zrobić abyś osiągnęła komfort w życia. Planuj... i małymi kroczkami wychodź z tej trudnej dla Ciebie sytuacji, po prostu zacznij coś robić w kwestii domu ale przede wszystkim swojego życia.

Cytat

Nie chcę kolejny raz zaczynać wszystkiego od nowa

czy aktualna sytuacja Ciebie satysfakcjonuje?
14926
<
#4 | obserwator dnia 18.01.2021 01:12
To co zrobicie, dogadacie się razem i będziecie sobie żyć tak pod jednym dachem dla dzieci? On będzie miał kochanice ,ty sobie solidarnie też poszukasz kochanka i będzie tak sobie miło leciało życie aż dzieci dorosną? A co potem?
Skoro masz warunki i możliwości by ułożyć sobie życie na nowo , no i czujesz że dasz radę to w czym problem. Co do pieniędzy też chyba można się jakoś dogadać by ci oddał to co włożyłaś w ten ( jego ) dom.
14039
<
#5 | Romanos dnia 18.01.2021 09:40
Dlaczego sie boisz zaczynac od nowa? Przeciez "od nowa" nie musi oznaczac: "tak samo jak poprzednimi razy" tylko to moze byc prawdziwe "od nowa".
Masz wybor. Poczekasz az on kopnie cie w cztery litery (wowczas to on wybiera miejsce i czas), albo zepniesz sie i zrobisz unik przed takim kopnieciem.
14019
<
#6 | amor dnia 18.01.2021 10:25
Yellow a po co Ty chcesz mu dawać czas na zabezpieczenie się, zamiast koncentrować się na zabezpieczeniu siebie?

Cytat

Tylko k... nie mam na to siły.

Potrafisz określić co odbiera Ci siły?
Masz jakiś pomysł na to, co mogłabyś zrobić, aby naładować sobie baterie?

Cytat

Nie chcę kolejny raz zaczynać wszystkiego od nowa

Jakie jest Twoje wymarzone życie? Co odbiera Ci chęć do tego byś o nie zawalczyła? Co staje na Twojej drodze i przeszkadza Ci w realizacji tego planu?
15235
<
#7 | yellow dnia 18.01.2021 18:00
Nie wiem, czy zrobiłam wpis we właściwym miejscu. Nie jestem młodą panienką. Mam za sobą inny nieudany związek. Jestem po rozwodzie. Z obecnym facetem związałam się w chwili, gdy odeszłam od poprzedniego. Żeby było jasne: nie rzuciłam poprzedniego dla obecnego. Byłam wolną kobietą, która chciała zacząć życie od nowa. Spełnić swoje marzenie o rodzinie. Poczuć się wreszcie kochaną, zaopiekowaną. I tak było. Do pierwszego dziecka...
Wtedy odejście od męża postrzegałam jako swoją szansę... Teraz już nie.

Nie mam siły, bo jestem już za stara na kolejny raz. Przeraża mnie perspektywa, że będę z tym wszystkim sama. Poprzednim razem mogłam liczyć na wsparcie rodziców, brata i paru innych osób. Teraz muszę stawić temu czoła sama. Czemu się boję? Bo zrozumiałam mechanizm, który sprawia, że wiążę się z nieodpowiednimi facetami i nie wiem jak z niego wyjść. Czy to w ogóle możliwe?
Ja chyba nie powinnam się wiązać z nikim.

Wiem, że taki stan nie może trwać wiecznie. Zbyt dużo mnie to kosztuje.
Robię się zgryźliwa, zaczepna. Wiem, że tym sposobem zniechęcam go do siebie coraz bardziej. Ale po prostu czuję, że muszę... muszę się wyżyć, wyrazić swoją złość, żal... chcę by miał świadomość tego, że bardzo mnie zawiódł i zranił...
Ogarnia mnie potężne poczucie porażki... Tak bardzo mu ufałam i wierzyłam.

Straciłam poczucie własnej wartości, wiarę we własne siły i możliwości...

Teraz dopiero przeczytałam te 34 kroki. Zdaje się, że popełniłam wszystkie wymienione tam błędy
14039
<
#8 | Romanos dnia 18.01.2021 19:15
Zasmuce Cie 😉
Nie jestes tu wyjatkowa...
Zapewne sa tu starsi od Ciebie, sa po wielu dlugich nieudanych zwiazkach...
Ja doskonale wiem jak trudno sie czasem zebrac w sobie, by zaczynac od zera po "statystycznej sredniej krajowej".
I tez czasem lubilem szukac wymowki, by nie zrobic kroku do przodu.
15235
<
#9 | yellow dnia 18.01.2021 23:36

Cytat

Nie jestes tu wyjatkowa...

Nie chodzi mi o to, że ja jestem wyjątkowa, tylko jakoś tytuł kategorii wpisów "Zdradzone przez chłopaków" wydał mi się nieadekwatny.

Cytat

Chodzi też i o dzieci w sensie czy mają jego nazwisko czy Twoje bo jak jego to ....

Jeśli jego, to co?

Cytat

Co do jego rodziny co od niej oczekujesz, że przemówi mu do rozsądku?

Nie nie oczekuję tego. Nie da się zmusić nikogo, by nas kochał. Rodzice też tego nie nakażą. Bardzo lubię i cenię jego mamę, brata. Nie mam nic do nich. Po prostu w obecnej sytuacji mam wrażenie, że on robi wszystko, żeby oni myśleli, że to po mojej stronie jest jakiś problem, że to ja nie chcę ich widywać, a to nie prawda.

Cytat

To co zrobicie, dogadacie się razem i będziecie sobie żyć tak pod jednym dachem dla dzieci? On będzie miał kochanice ,ty sobie solidarnie też poszukasz kochanka i będzie tak sobie miło leciało życie aż dzieci dorosną? A co potem?
Skoro masz warunki i możliwości by ułożyć sobie życie na nowo , no i czujesz że dasz radę to w czym problem.

Problem jest w tym, jak powiedzieć o wszystkim dzieciom?
Ja nie zamierzam już nikogo szukać, ale serce mi pęka, gdy widzę obrazki szczęśliwych rodzin, małżeństw, par , a ja mogę sobie co najwyżej zaśpiewać> ZNOWU W ŻYCIU MI NIE WYSZŁO
14039
<
#10 | Romanos dnia 19.01.2021 00:01
Poczekaj, poczekaj...
Dlaczego Ty skupiasz sie na tym co tracisz, czego nie masz i byc moze (w innej formie) miec nie bedziesz?
Dlaczego nie skupiasz sie na tym co masz i czego nikt Ci nie jest w stanie odebrac?
Co taka postawa "fascynacji brakiem" ma dac?
15235
<
#11 | yellow dnia 19.01.2021 01:09
Postawa fascynacji brakiem... ciekawe określenie na zwyczajny brak poczucia własnej wartości
Wiele spraw się na to złożyło. Sytuacja zawodowa i w życiu osobistym...
Nie skupiam się na tym co mam... bo przez długi czas udowadaniano mi, że to nic nie znaczy, że to wszystko za mało, że ciągle coś robię nie tak, a nawet to, co robiłam dobrze, lubiłam to robić, okazało się psu na budę, jestem winna za wszelkie zło....
Miałam kiedyś psa, który polizał środki psychotropowe. Ten na ogół bardzo żywy, radosny psiak bardzo chciał zademsonstrować swoją radość zadowolenie próbując podskoczyć do mnie. Tylko, że nie mógł. Jaby jakaś niewidzialna siła sprawiała, że nie mógł napiąć mięśni, by wykonać skok. Próbował wielkorotnie, ale za każdym razem unosił się tylko leciutko a potem spadał. Jakby niewidzialna moc plątała mu łapy, powstrzymywała jego ruchy. Biedny, tak bardzo chciał być sobą i nie mógł.Ja tak się czuję
Dwa lata presji zrobiły swoje doprowadzając mnie do depresji
Miotam się w sobie... Nie umiem żyć w samotności... sle przecież będąc z nim staję się samotna jeszcze bardziej każdego dnia
14578
<
#12 | aster dnia 19.01.2021 07:12

Cytat

przez długi czas udowadaniano mi, że to nic nie znaczy, że to wszystko za mało, że ciągle coś robię nie tak, a nawet to, co robiłam dobrze, lubiłam to robić, okazało się psu na budę, jestem winna za wszelkie zło....

Sama to w sobie pielęgnujesz, wprowadzasz się w rolę ofiary unieszczęśliwiasz siebie i osoby, które są w Twoim otoczeniu...

Cytat

On nie widzi dla nas szans... Niczego ode mnie nie chce

zaraz dzieci od Ciebie będą chciały uciec, narzekasz tylko i jęczysz.
Na początek wprowadź 34 kroki, żeby móc się zdystansować przede wszystkim do siebie i swojego życia i przestać widzieć wszystko w czarnym kolorze bo tak naprawdę tutaj masz wielki problem, jeśli nie popracujesz nad sobą nigdy nie będzie Ci dobrze w życiu. Nigdy.
14039
<
#13 | Romanos dnia 19.01.2021 08:32
Znasz powiedzenie: "jak chcesz rozsmieszyc boga, opowiedz mu o swoich planach"?
Wielu z nas je zna... Ma byc tak fajnie, a tu nagle zycie mowi: "sprawdzam! pokaz czlowieku ile jestes wart, gdy twoj swiat sie rozsypuje". I nagle sie okazuje, ze to co uwazalismy za mocne karty w naszych rekach to zwykle blotki i trzeba przyjac inna strategie gry.
Ile lat w zyciu bylas naprawde sama, ze wiesz, ze to nie dla Ciebie? Chocby tylko dwa lub trzy? Jesli tak to w porzadku, ale jesli nigdy to skad wiesz? Bo tak Ci sie wydaje? A jesli zle Ci sie wydaje i dopiero bedac sama rozwiniesz skrzydla?
Uswiadom sobie jedno. Twoj zwiazek w tej formie w jakiej teraz jest nie przetrwa dlugo i predzej czy pozniej zostaniesz zmuszona byc sama ze soba na dluzej lub na krocej. . I to chyba tak naprawde najwiekszy Twoj problem. Nie jego zdrady, nie to ze plany sie "rozjezdzaja" tylko lek, nieuzasadnione odczucie, ze nie umiesz zyc sama ze soba. Mozesz biernie czekac, mozesz sie do tego przygotowac.
Wybor. Jak to mowil Marek Aureliusz: "stoisz prosto lub Cie prostuja".
13728
<
#14 | poczciwy dnia 19.01.2021 09:22
Problem jest bardziej złożony i dotyczy głównie niestety Ciebie jak już przedmówcy zauważyli; nie jest to przytyk w twoją stronę a raczej chęć zwrócenia uwagi na coś co może i dostrzegasz, ale nie masz ochoty nic z tym robić;
Poczucie wartości a w zasadzie jego brak....skąd my to wszyscy tutaj znamy; uwierz, że też swego czasu leżałem i kwiczałem, ból jaki mi towarzyszył był tak silny, że wręcz odczuwany jako fizyczny; znam to uczucie bardzo dobrze; nie znaczy to jednak, że potrzebowałem politowania czy tez głaskania po głowie, mimo, że tak bardzo na początku tego oczekiwałem; zacytowałaś fragment pewnej piosenki a ja Ci zacytuję inne: "Najtrudniejszy pierwszy krok" oraz "Nigdy nie jest za późno zacząć tak jak chce się żyć" - Wilki
Twoim priorytetem aktualnie powinno być odbudowanie siebie, swojego poczucia wartości tak abyś mogła w którymś momencie powiedzieć, że jesteś szczęśliwa sama ze sobą; a tym czy zostaniesz sama czy kogoś znajdziesz zajmiesz się później; to nie ten czas i nie istota problemu; wiek, na który się powołujesz jest tylko dobrą wymówką; zacznij w końcu brać życie w swoje ręce i nie uzależniać go od osób trzecich.
14578
<
#15 | aster dnia 19.01.2021 09:32
http://www.zdradzeni.info/readarticle.php?article_id=181
14019
<
#16 | amor dnia 19.01.2021 11:13

Cytat

Postawa fascynacji brakiem... ciekawe określenie na zwyczajny brak poczucia własnej wartości

Marysia a co musiałby się stać byś odzyskała poczucie własnej wartości?

Cytat

Nie umiem żyć w samotności...

Przez te ostatnie lata jak żyłaś, skoro facet prowadził własne życie z kim innym obok?

Cytat

Ja nie zamierzam już nikogo szukać, ale serce mi pęka, gdy widzę obrazki szczęśliwych rodzin, małżeństw, par , a ja mogę sobie co najwyżej zaśpiewać> ZNOWU W ŻYCIU MI NIE WYSZŁO

On taki atrakcyjny, że teraz wszystkie będą na niego lecieć, czy ten dom, to chałupa marzeń?
Byliście szczęśliwą parą przez te lata i tylko Twoje pytanie o to "o z nami dalej" to zepsuło?
15235
<
#17 | yellow dnia 19.01.2021 16:58

Cytat

Problem jest bardziej złożony i dotyczy głównie niestety Ciebie jak już przedmówcy zauważyli; nie jest to przytyk w twoją stronę a raczej chęć zwrócenia uwagi na coś co może i dostrzegasz, ale nie masz ochoty nic z tym robić

mam tego świadomość i nie jest prawdą, że nie chcę nic z tym zrobić

Zaczęłam tu pisać nie dlatego, że potrzebuję poklepywania po ramieniu, litości
Wierzę, że w grupie ludzi, którzy już to przeszli mogę znaleźć wsparcie i pomoc w przejściu przez ten etap.

Nie próbuję się usprawiedliwaiac, a jedynie opisać sytuację, która mnie doprowadziła do tego momentu.
A jaki to moment
Cierpię... bo boli i uważam, że ma prawo boleć. Nie mam zamiaru zaprzeczać i udawać gierojki. Gdzieś napisano, że te emocje trzeba przeżyć, by móc zacząć żyć od nowa.

Cytat

On taki atrakcyjny, że teraz wszystkie będą na niego lecieć, czy ten dom, to chałupa marzeń?
Dobre pytanie Z przymrużeniem oka

Jak wam się udało to wszystko przejść, korzystaliście z czyjejś pomocy? Co wam najbardziej pomogło?
14578
<
#18 | aster dnia 19.01.2021 17:32

Cytat

Jak wam się udało to wszystko przejść, korzystaliście z czyjejś pomocy? Co wam najbardziej pomogło?

myślę, że dystans do całej sytuacji i do siebie tak naprawdę powoduje, że człowiek zaczyna się podnosić; jednak nabranie dystansu w obliczu tak trudnych sytuacji też nie jest łatwe i tutaj przychodzi czas, który trzeba sobie dać.
14019
<
#19 | amor dnia 20.01.2021 09:00

Cytat

Cierpię... bo boli i uważam, że ma prawo boleć. Nie mam zamiaru zaprzeczać i udawać gierojki.

Pomaga zrozumienie faktu, że ból jest potrzebny tak długo, dopóki człowiek nie pojmie, że w ogóle nie jest potrzebny.
Niestety wielokrotnie bardzo dużo trzeba po drodze przerobić, nim się zrozumie że źródłem są błędne przekonania, automatyczne myśli, czy nasze nawykowe działania.

Cytat

Co wam najbardziej pomogło?

Mi zrozumienie tego w jaki sposób niewierny żeruje na mojej słabości. I jak ja sama siebie sabotuje i własne życie tym samym.

Cytat

Gdzieś napisano, że te emocje trzeba przeżyć, by móc zacząć żyć od nowa.

Niestety wszyscy posługują się tym ogólnikiem, a nigdzie nie tłumaczy się, jak to zrobić.
Nie uczy się ludzie w toku edukacji elementarnej, tego co w sumie jedną z ważniejszych rzeczy jest w życiu, czyli tego jak z tych emocji korzystać. Jak w nie wchodzić. Jak czerpać z podpowiedzi, jakie ich pojawienie się nam przynosi.
Bo za każdą z tych emocji, których pewnie teraz masz mentlik, do tego nieznośny i uderzający, czai się wskazówka i podpowiedź do tego, jak uzdrowić swoje życie i siebie przede wszystkim.
Przeżycie emocji, to właśnie wejście w te emocje i dokonanie wewnętrznego wglądu. Puszczenie ich luzem, samo przeżywanie, przerzucanie na innych, to błędna ścieżka. Strata.

Komentarz doklejony:
Nie uczy się ludzi*
14039
<
#20 | Romanos dnia 20.01.2021 10:53
Co mi pomoglo (poza odrobina wodki hehehe)?
Uswiadomienie sobie, ze mam bardzo ograniczony wplyw na to co mnie w zyciu spotyka, ale pelen wplyw na to jak te doswiadczenia odbieram.
Wraz ze swiadomoaciab ze kazde, nawet bardzo zle doswiadczenie, moge przekuc w stawanie sie lepszym czlowiekiem, przyszedl wewnetrzny spokoj i usmiech.
Pomoglo mi rozniez to, ze pozwolilem (tu chodzi o zgode wewnetrzna z samym soba) isc mojej Zonie swoja droga. Choc tesknilem (w sumie to przedewszystkim za tym starym, przewidywalnym swiatem) to przestalem sie jej czepiac, przestalem zyc w przekonaniu, ze jest mi do czegokolwiek w zyciu potrzebna, pomocna.
To nie sa latwe procesy. To ciagle zadawanie sobie pytania: "a co, jesli w rzeczywistosci jest inaczej niz mi sie wydaje?" przy jednoczesnej pewnosci, ze ide dobra droga w dobra strone.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?