Jestem już niezbyt młoda osobą, a to co mi się przytrafiło pasuje raczej do młodzieży, a zwłaszcza moje zachowanie.Zacznę od tego, że mam 54 lata zamężne , kochane wspierające mnie córki i zamiast ja ich wspierać to teraZ one troszczą się o mnie wożąc po psychiatrach , psychologach wróżkach itp. Może zacznę mniej wi ecej od początku. wyszłam za mąż w wieku 20 lat. Najpierw 1 córka za 3 lata następna, a ich ojciec wolny ptak. Jak było dobrze i miał ochotę pobawić się w dom było ok wakacje, wspólne plany, zakupy itp. Jak MU SIĘ ODWIDZIAŁO LUB SPOTKAŁ INNE TOWARZYSTWO DODAM, ŻE DAMSKIE JUŻ BYŁO BE. Nagła wyprowadzka z domu, zabieranie mebli itp. nie patrząc na płacz dzieci "tatusiu zostań z nami nie odchodź. Po jakimś czasie znów sielanka rodzinna usprawiedliwiałam, że to dla dobra dzieci, ale w głębi serca cieszyłam się , że znów go mam i jestem lepsza od poprzedniczek. Dziewczyny gdy dorosły namawiały mnie bym zrezygnowała z tej huśtawki emocjonalnej i się nie dręczył, a ja mówiłam, że sobie to odbije w przyszłości. No i stało się zakochałam się w naszym wspólnym znajomym, po porostu odbił mnie mojemu mężowi, nawet za jego przyzwoleniem. Myślał pewnie, że to żarty bo gdzie ja taka wykształcona pokochałabym buraka, ale serce nie sługa. Mój facet był inny przynajmniej długo mi się wydawało. Dobry dla moich dziewczyn nieba by im uchylił i oczywiście mnie miał na pierwszym miejscu. Nie mógł uwierzyć jak mąż mógł mnie tak zdradzać, poniżać i w ogóle. Trochę mnie to zastanawiało dlaczego on też nie mieszka z żoną nie interesuje się swoimi dziećmi i już nawet wnukami. Jego odpowiedź była tak, że nie był w domu rozumiany, a nawet nie chciany.(problem miał z alkoholem, odczułam to też na sobie). Nasz romans po jakimś czasie się wydał. Mąż się na kumpla obraził, a ze mną wziął rozwód mając w zanadrzu następną partnerkę z którą po niedługim czasie wziął ślub. Wtedy w naszym związku zaczęłó się coś psuć. Nie byłam już dla niego ideałem, zrobiłam się służącą, kucharką itp. w łóżku już też nie byłam taka dobra jak mówił wcześniej. A ja im bardziej mnie odsuwał tym bardziej do niego lgnęłam, stał się moją obsesją starałam sie by mu niczego nie brakowało w żadnej sferze życia.( Dodam, że nigdy nie mieszkaliśmy razem, ale widywalismy się codziennie). Z czasem zaczęłam odczuwać, że sprawy toczą się w złym dla mnie kierunku, ale brnęłąm w to dalej, aż na poczatku września 2014r usłyszałam, że ma mnie dość (po 6 latach) że nic dla niego nie znaczę, on musi się wyszaleć, że od 12 lat jest z inną kobietą, tylko z małymi przerwami. kobieta ta ma męża, który prawdopodobnie się domyśla, 3 dzieci, zięcia i wnuka. Wiem, że do nich codziennie jeżdzi, stołuje się i jest mu podobno dobrze. Swoją kochankę przywozi na sex do swojego mieszkania po jej pracy lub wieczorami. Wiem o tym bo ja na nieszczęście to wszystko widzę ponieważ jestem jego bliską sąsiadką. A ja cóż ja przepłaciłam to własnym zdrowiem, depresją, jestem na lekach od psychiatry, chodzę do psychologa, ale szczęśliwe życie już się dla mnie skończyło nie uwieżę nikomu, że ta trauma minie, jestem skończona. Od dawna czytam Waszego bloga i wiele innych i myślę, że dla mnie nie ma wyjścia