Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
| Rozwód jak wojna |
[0] |
Kaita madzia2013 monia26021984 OnaTaPani pepsi1804 poul29 savior29| szalona20122012 | 19. Kwiecień |
| parasol | 19. Kwiecień |
| @hurricane | 19. Kwiecień |
| naniby1 | 19. Kwiecień |
| DzieciakSalut | 19. Kwiecień |
NaiwnyJa |  |
|
bardzo smutny | 01:32:31 |
|
Koralina | 03:00:17 |
|
Julianaempat... | 04:38:28 |
|
@
hurricane | 05:38:54 |
Witajcie mam na imie Iwona, sama nie wiem dlaczego chce opisac moja historie.
A zaczne od dziecinstwa, poniewaz juz wtedy moglam zasmakowac zdrady, a mianowicie matka zdradzala ojca. Tutaj chce podkresli jaki wplyw mialy na mnie tamte wydarzenia. Moi rodzice nie byli biedni mieli dobrze prosperujaca firme, mama miala wszystko czego tylko zapragnela, tylko czasu dla dzieci nie miala, ale juz dla kochankow czasu nie zabraklo
Mysle ze Tata zawsze wiedzial ze moja mama go zdradza, a napewno podejrzewal, chyba nie byl az taki naiwny, skoro ja to wiedzialam, moje rodzenstwo wiedzialo i chyba nawet on na to pozwalal. Dopoki mama wracala zawsze do domu bylo ok. Tata wyladowywal swoja frustracje na nas, bo przeciez on wielbil i kochal ziemie po ktorej moja matka stapala, chce podkreslic ze byla piekna kobieta, tata byl tylko 3 lata starszy od mamy. I tak zycie sie toczylo dopoki szanowna mamusia sie nie zakochala, mialam wtedy 13 lat, nigdy nie zapomne tego piekla w domu, tej szrpaniny, tego jak moja matka wracala od kochanka i szla do lozka z moim ojcem, jak moj ojciec sie plaszczy, pozbywal resztek szacunku do samego siebie, zeby tylko szanowna mamusia z nim zostala. A kochankiem mamusi okazal sie jeden z najlepszych przyjaciol mojego tatusia, wczesniej tez miala romans z innym z jego przyjaciol, ale tatus sie o tym nie dowiedzial, teraz juz wie! No i tatus robi wszystko zeby mamusia wybrala jego, cala rodzina przyjezdza do nas, matka matki, matka ojca i wszyscy co moga cos wskorac, mamusia tak od jednego do drugiego, tu obieca ze kocha ze bedzie z tatusiem, tu znowu spotyka sie z kochankiem. Ojciec chce wyciagnac ciezka artylerie, namawia mie zebym powiedziala ze kochanek matki mnie molestowal, nie zgadzam sie bo to nie prawda, ojcie mowi ratuj nasza rodzine, ja mysle ze tu nie ma czego ratowac, a ja nie bede pograzac czlowieka ktory zniszczyl moja rodzine, bo to nie tylko on zniszczyl, ale i moja matka i moj ojciec, bo nigdy nie reagowal na jej zdrady, zawsze przymykal oko, pada propozycja pieniedzy, ojciec proponuje mi pieniadze za klamsto, nie zgdam sie. Przepychanki moich rodzicow trwaja w najlepsze, przez okolo 3 lata. Ojciec znalazl sobie mloda ukrainke i zrobil jej dziecko, biedna kobieta i ich dziecko na tym tylko ucierpialo. Matka sie wscieka chce zostawic kochanka i naprawiac malzenstwo, wraca, ale tylko na chwile, ja mam juz prawie 17 lat wyprowadzam sie z domu, mieszkam u babci, dalej chodze do szkoly. Nagle moi rodzice znowu sie rozchodza, walka o majatek, wyrywaja sobie wszystko, niszcza wszystko na co pracowali lata, parodia!!!! Komornik siada na wszystko co maja i czego jeszcze nie sprzedali, traca wszystko oboje!
Ja dalej sie ucze, majac 18 lat wychodze za maz z miloscie, mojego meza poznalam wiele lat wczesniej, byl naszym sasiadem, moj maz jest bogaty, mozna powiedziec ze wchodze w zycie z kopem, prezent slubny od tesciowe, dostaje nowe BMW. Dom moj maz juz ma, wielki piekny, Krystian moj maz jest ode mnie starszy 4 lata. Tesciowie mieszkaja niedaleko nas, tesciowa wprowadza mnie w sprawy firmy, mam dostep do wszystkiego co nalezy do mojego meza, moge spokojnie sie uczyc, studiowac, pracowac w firmie, albo siedziec w domu, zajmowac sie domem i rodzic dzieci, wybieram studia i praca w firmie. Wszystko jak w bajcie, na studiach pierwszy rok, wszystko idzie tak jak ma byc. Tesciu i tesciowa pomagaja we wszystkim. Ja pomagam w firmie, kiedy nie musze sie uczyc. Tak mija prawie rok od slubu, ja musze wyjechac w sprawach firmy na 4 dni, wracam moj maz mowi ze musimy porozmawiac, ja na to, to rozmawiajmy, Krystian zaczyna kiedy cie nie bylo bylem na imprezie, nie wiem jak to sie stalo zdradzilem cie, tylko raz, kocham tylko ciebie, blagam o wybaczenie, oczy zachodza mi krwia, cala moja przeszlosc wraca, wszystko zaczyna sie od poczatku, tylko tu ja jestem ofiara, a moj maz oprawca. Zawsze obiecalam sobie, kiedy jeszcze moi rodzice byli razem, ze ja nigdy nie wybacze zdrady. Tak wiec mowie odchodze, ja nie dam rady byc dalej z toba, zabiles mnie, zabiles wszystko co bylo miedzy nami, gdybys kogos zabil naprwde, powiedzial mi to, ja bym powiedziala, pomoge ukryjemy cialo, pozbedziemy sie dowodow, bedzie ok. Ale siebie nie dam rady wskrzesic! Mowie wyjezdzam, nic od ciebie nie chce, zreszta nic tak naprawde nie nalezy do mnie, ja przyszlam tam z jedna walizka.
Jade do tesciowej, wszystko jej opowiadam, ona mowi ze mnie rozumie, ze skoro nie dam rady, nie powinnam na sile z nim byc, widze lzy w jej oczach, wspiera mnie, mowi dopilnuje zbys dostala wszystko czego potrzebujesz, ja mowie nic nie potzrebuje, nic nie jest moje, chce tylko oddac samochod, nie nalezy juz do mnie. Maz tez uwaza ze nalezy mi sie czesc jego majatku, ale ja nic nie chce. Prosze meza o zlozenie pozwu rozwodowego, bez orzekania o winie, a ja w tym czasie kontaktuje sie z moim najlepszym przyjacielem, ktory kilka lat temu wyjechal do Holandii, mowie co sie stalo, ze potzrebuje tam pracy, on mowie jestem w nastepnym tygodniu w Polsce szykuj sie zabieram cie tutaj. Mam tydzie na pozbieranie wszystkiego, rzucam studia, nie moge, nie chce zostawac w Polsce, chce wyjechac jak najdalej......zapomniec o wszystkim, zaczac nowe zycie, maz blaga prosi nic do mnie nie dociera, a wlasciwie dociera, ale ja te decyzje podjelam wiele lat temu, nie bede sie szmacic!!!
Jestem kilka miesiecy w Holandii wszystko sie jakos uklada, ja zaczynam znowu chciec zyc. Poznaje kogos starszy odemnie o 19 lat, ale tak sobie mysle, doswiadczony, moze cos z tego bedzie, moze wlasnie potrzebuje kogos kto mnie doceni, moja mlodosc, kogos dla kogo strata mnie bedzie czyms wiecej..... wszyscy znajomi mowia mi zo on nie widzi za mna swiata, ze zakochany po uszy, nosi mnie na rekach, dba o mnie, spotykamy sie kazdego dnia, ech chyba milosc. Zachodze w ciaze mimo ze bralam tabletki antykoncepcyjne. Mysle co ma byc to bedzie, mowie mojemu ukochanemu, on sie bardzo cieszy, jest szczesliwy. Nagle przypominam sobie za mam niepozalatwiane sprawy w Polsce, musze wracac, musze sie szybko rozwiesc zaczynam nowe zycie. Jade na kilka tygodni do Polski, spotykam sie z moim jeszcze mezem, prosze o rozwod, mowie ze jestem w ciazy, Krystian mowi dobrze, czym szybcie tym lepiej dla ciebie! Moj najlepszy przyjacie z Holandii dzwoi do mnie, mowi mi ze moj ukochany mnie zdradza, mysle niemozliwe, on mowi porozmawiaj z moja zona, ona sie o tym dowiedziala. Dla mnie to katastrofa, nie wiem co robic, ale wiem juz napewno ze z nim nie bede. Mowie do mojego jeszcze meza, nie spieszmy sie z tym rozwodem, musze wrocic teraz do Holandii, ale za jakis czas wroce, bedziemy musieli porozmawiac, chyba bede potzrebowac twojwj pomocy, a Krystian odpowiada czego tylko sobie zyczysz. Wracam do Holandii spotykam sie z moim ukochanym, czy moze lepiej z ta szumowina, mowie ze wiem o tym ze mnie zdradza, Mowie mu ze odchodze i ze to juz koniec. a on mowi nie zapomnij ze nosisz moje dziecko mam cie w garsci i to ja rozdaje karty, ja odpowiadam ze to sie okaze! Niestety on wie o mnie wszystko, gdzie mieszkam w polsce jak mnie znalesc! Mam kilka dni na uregulowanie wszystkich spraw w Holandii i powrot do Polski. Wracam do Polski spotykam sie z moim mezem, nakreslam mu sytuacje, mowie ze potrzebuje pomocy, naszczescie pozew rozwodowy nie zostal zlozony. razem idziemy na uklad on mnie zdradzil, ale teraz to sie nie liczy, teraz wracam udajemy szczesliwa rodzine, ja jestem w ciazy, on musi dac nazwisko mojemu dziecku, inaczej tamten moze to wykorzystac, a z mojego punktu widzenia nie zasluguje na to by byc ojcem mojego dziecka. Krystian pomaga mi we wszystkim, stara sie, robi wszystko zebym zmienila zdanie, i zostala z nim, nawet jak juz go nie bede potrzebowala, caly czas sie mna opiekuje, mna i dzieckie jeszcze w moim brzuch, ale ja wiem ze kiedy ja i moje dziecko bedziemy bezpieczni odejdziemy! Caly czas mu to powtarzam! Moj syn przychodzi na swiat, automatycznie dostaje nazwisko mojego meza. Moj byly partner dowiaduje sie o narodzinach dziecka, sklada papiery do prokuratury ze to jego dziecko, dostajemy wezwanie do prokuratury, jedziemy, mowi tylko moj maz, pani prokurator odrzuca wniosek mojego bylego partnera, juz nic nam nie zgraza. Mowie krystianowi ze teraz mozemy sie rozstac jak przyjaciele, pomogl mi, dzieki niemu ja i moj syn mozemy zyc jak chcemy, bez szarpaniny. Krystian mnie blaga o to zebym zostala, ze pokochal mojego syna jak wlasne dziecko, tesciowa jest szczesliwa, znowu jestesmu razem, ma przepieknego wnuka, kocha go ponad zycie. Ale ja nie chce zostac, chce odejsc, nie moge nie potrafie, mowie pamietasz zabiles mnie, szanuje cie, podziwiam, ale juz nie kocham. Moj syn ma kilka miesiecy, mysle ze juz czas odejsc, Chce wrocic do Holandii, tam chce dalej studiowac, ale nie moge wyjechac z dzieckiem, najpierw musze jechac na kilka miesiecy sama.
Moj maz poroponuje ze on i jego mama zajam sie moim synem, zgadzam sie, wyjezdzam z bolem w sercu, ale inaczej nie moge, chyba ze zostane z moim mezem, a tego nie chce.
W Holandii mam odrazu prace, kilka tygodnii pozniej mieszkanie, moje mlodsza siostra zgadza sie przyjechac i opiekowac moim synem kiedy ja bede pracowac i sie uczyc. Pracuje jako sprzataczka na uniwersytecie na ktorym zamierzam studiowac. wracam do Polski po mojego syna, mowie ze juz mam wszystko zalatwione, ze moge zabrac Kubusia do siebie, moj maz mowi dobrze, zgodze sie na wszystko jesli przyjmiesz ode mnie pieniadze, wtedy juz nie bylam ja sama, ale tez byl moj syn, dostalam od mojego meza bardzo duzo pieniedzy, ktore mi bardzo pomogly. Zaczelam nowe zycie, na uczelni poznalam docenta, tez starszy ode mnie 19 lat, Holender. Nie, nie zakochalam sie odrazu, bylam bardzo ostrozna, bardzo lubilam spedzac z nim czas, ale sie balam, mialam syna, tu juz nie chodzilo o mnie, ale tez o moja malutka istotke. Moj nowy przyjaciel wiedzial o mnie nie wiele, tyle tylko ze sie rozwiodlam i mam syna. Dzis jestem juz po studiach mam dwoch synow, pan docen jest moim mezem od 5 lat, usynowil mojego pierwszego syna, co niestety bardzo dlugo trwalo, bo sprawa sadowa byla w Polsce, moj byly maz nie robil problemow, ale juz sady w Polsce robily, musielismy robic badania DNA, ale na szczascie wszystko sie dobrze skonczylo. Z Krystianem jestesmy przyjaciolmi, z biologicznym ojcem Kubusia nie mam kontaktu. Moj ojcie mam raka pluc, moja matka dalej jest ze swoim kochankiem, tylko teraz on jest jej mezem, mowia ze sa szczesliwi.
Moj tato ma tez partnerke, ale zenic sie nie chce, ona ma tak samo na imie jak moja matka i jest bardzo do niej podobna, przypadek?!
Ja no coz, kocham mojego meza, ale niestety nie potrafie juz zaufac, on nie wie o mojej przeszlosci i mysle ze tak jest lepiej, sprawdzam go po cichu, tak dla wlasnej swiadomosci. Jest mezem mozna powiedziec doskonalym, ojcem jeszcze lepszym, mimo ze jest ode mnie tyle lat starszy dogadujemy sie ze wszystkim, duzo rozmawiamy i mysle ze jestesmy szczesliwi, tylko czasami pojawiaja sie mysli, czy gdyby on mnie zdradzil znalazlabym sily zeby odejsc, czy nie kocham za bardzo, ale skoro nie ufam do konca, mimo ze moj maz nigdy mi nie dal nawet cienia podejrzen, to chyba jednak nie kocham za bardzo!
A wydarzenia w moim i dziecinstwie, malzenstwie i to wszystko zlozylo sie na to ze ja wszystko analizuje, nawet glupie miny mojego meza, caly czas jestem gotowa na wiadomosc, ze on mnie zdradzil, to jest nienormalne, a najlepsze jest to ze ja jestem psychologiem!
Nie wspominajac juz o totalnej obojetnosci do moich rodzicow, moj tata ma raka, jedyne moje slowa byly takie, zasluzyl sobie! Moja matka ciagle do mnie wydzwania i mowi jak bardzo mnie kocha, jak bardzo teskni za mna, na co ja odpowiadam spoznilas sie wiele lat ze swoja miloscia, nie mam do nich zadnych uczuc!
Przepraszam za bledy, niestety od wielu lat nie korzystam z jezyka polskiego, ale sie staralam.
Ale...
Cytat
Nie obraź się, ten upór w dążeniu do tego, co sobie zakładasz jest pełen bezwzględności. Tu nie ma miejsca dla pomyłki, słabości, potknięć. Tutaj nawet choroba tak ciężka i niepewna w rokowaniu, jak nowotwór nie jest dla Ciebie powodem by przystanąć, schylić się nad bliską osobą, wybaczyć, szczególnie, że ten ojciec w moim odczuciu za wiele Ci nie zawinił...
Wiesz, Ivona12, czego Ci brak? Zwykłej pokory. Spuść z tonu, a będzie z Ciebie naprawdę fajna baba z jajami
Nie namawiam do naprawiania stosunków rodzinnych, ponieważ niektóre schody są nie do przebycia. Mam jednak wrażenie, że to, z czego jest Ivona12 dumna, jest jednocześnie jej wadą i potencjalnie zawsze powodem problemów.
Nie szukam winy w mezu, bron Boze, ale niestety to sa efekty mojej przeszlosci. A problemy innej natury, a mysle ze masz tu na mysli wiek mojego meza, zdaje sobie z tego sprawe, wiem ze jest ode mnie wiele starszy i mysle ze jestem przygotowana na to ze kiedys bede musiala sie nim zaopiekowac. A zrobie to z przyjemnoscia za milosc ktora mi daje, za opieke nad moim pierwszym synem i za te kawe ktora dostaje codziennie do lozka i za to ze zawsze mnie docenia, wspiera i jest przy mnie, ale zycie pisze rozne scenariusze i moze byc tez na odwrot!
JakichWiele tak masz racje jestem bezwzgledna, ale nie dlatego ze tatus mnie kochal i byl, tak jak rekonstrukcja napisala/napisal niestety ponioslam konsekwencje tego ze nie zgodzilam sie na jego intrygi, a mianowicie po mojej odmowie mnie pobil, bylam w szpitalu prawie miesiac . Nawet nie uslyszalam przepraszam ponioslo mnie, nic kompletnie, nawet jak mi kapcie do szpitala przyniosl, to czekal na moment az bede spala i je podrzucil jak jakiemus psu! A kiedy wrocilam do domu uslyszalam ze moje dzieci odwdziecza mi sie tym samym.
Nie mniej jednak, to co pisze JW też jest ważne : wybaczenie. I nie na tym ono polega, żeby paputki na schorowane nóżki tatkowi zakładać i udawać, że wszystko jest OK , bo to co zrobił było-minęło. Chodzi o co innego, poszukaj drogi do wybaczenia wewnątrz siebie, tylko i wyłącznie dla siebie. Po to, żeby jeden z tych worów zapełnionych złem , którego doznałaś zrzucić z siebie i nie ciągać tego obciążającego Ciebie dziadostwa po całym świecie. Sama widzisz, wyjechałaś z Polski, wróciłaś, znowu wyjechałaś, a to przeklęte wiano od tatusia wciąż z Tobą , jak cień.
Każdy sam w sobie odnajduje metody, własne sposoby żeby przygotować się na wybaczenie. To co u mnie zadziałało, niekoniecznie sprawdzi się u Iksińskiej. Ale patrząc na Twoją historię myślę sobie, że póki co nie jesteś na razie w stanie przyjąć tego, że wybaczenie nie jest oznaką słabości ( a tej u siebie się wystrzegasz , jak możesz ), lecz właśnie siły i mądrości. Być może kiedyś staniesz w takim miejscu, z perspektywy którego olśni Cię , że ciągnięcie za sobą worów jest wysoce nieopłacalne. Tak sobie też myślę, że żeby być gotowym na wybaczenie, trzeba też niestety/stety trochę zmięknąć. A Ty Ivona, boisz się świadomości bycia człowiekiem ( co jest absolutnie zrozumiałe ) , bo to oznacza też pozwolenie sobie i innym na słabości, a przecież to egoistyczna i wszechowładniająca słabość Twojego durnego ojca była powodem Twojej traumy.
Nie wiem Ivona, czy Twój ojciec z powodu zawodu miłosnego stał się ludzkim potworem i niszczycielem . W mojej opinii pod względem "zasług" przebił Twoją matkę i pomścił sobie na niewinnych po wielokroć. A mimo to, warto zdobyć się na wybaczenie, właśnie po to żeby się psychicznie uwolnić od tego sukinsyna definitywnie.
"tylko czasami pojawiaja sie mysli, czy gdyby on mnie zdradzil znalazlabym sily zeby odejsc, czy nie kocham za bardzo, ale skoro nie ufam do konca, mimo ze moj maz nigdy mi nie dal nawet cienia podejrzen, to chyba jednak nie kocham za bardzo"
Patrząc przez pryzmat naszego życia mamy różne podejście do wielu spraw. Czy ufać do końca? Ślepo? Czy mądrze? Jak to jest z tym zaufaniem? A może dobrze jest jak jest, a Twoje analizy nie są potrzebne
Czyż nie warto cieszyć się tym co się ma w tej chwili?