Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Krista martica monia30
patrycjaP
tuptus| Julia_ | 26. Kwiecień |
| inaccessible | 26. Kwiecień |
| sylwus | 26. Kwiecień |
| DoMeL | 26. Kwiecień |
| arkadius1970 | 26. Kwiecień |
Mój problem zaczął się jakiś czas temu... nie wiem czy się skończył... chciałabym, ale nie już nie ufam, więc nie wiem.
Męża poznałam 10 lat temu. Byłam po studiach, w nowym mieście, w nowej pracy. On mnie "znalazł", zabiegał o mnie, zakochał się i szybko stworzyliśmy rodzinę. Mąż starszy o 7 lat, stateczny (niby) bez przeszłości z innymi kobietami. Jego życie skupiało się na życiu wewnętrznym. Czytał dużo książek, zainteresowany polityką, ma wspaniały szanowany wśród ludzi zawód - jest lekarzem. Miał 33 lata, gdy się poznaliśmy. Zakochany po uszy. Zakochałam się! Szybko urodził nam się syn. Byliśmy szczęśliwi (tak mi się wydawało). Problemem był jednak alkohol, który wiecznie był częścią naszego życia. Nie raz wypominałam mężowi, że ma kogoś kogo bardziej kocha ode mnie - jest nią WÓDKA! W zeszłym roku mąż zmienił pracę, awansował, a ja po ok. pół roku dowiedziałam się, że kogoś ma! Sam się zaczął sypać! Po pijaku zaczął opowiadać o jakieś innej. Nie wierzyłam, ale zaczęłam dociekać i okazało się z przeprowadzonego śledztwa, że czasem na swoich wyjazdach (konferencjach itp. ) bywa w BURDELACH! Tam też poznał dziewczynę, której chciał za wszelka cenę pomóc, uwolnić z tego świata i w dodatku wdarło się uczucie, które go zdradziło, bo do tej pory nie wiedziałabym o tych wszystkich ekscesach! Mój świat uległ degradacji! W ciągu miesiąca schudłam 10 kg. Nie mogłam jeść, spać, pracować... On dalej pił i wmawiał mi, że mnie kocha. ale do niej też coś czuje i nie może jej zostawić. Prosiłam go żeby się opamiętał, żeby wrócił do mnie, do syna! Że mu to minie, ale on był w jakimś amoku! Nie chciał z niej zrezygnować. A wizyty w burdelach tłumaczył chęcią zabawienia się na wyjazdach. Byłam w szoku! Wtajemniczeni mówili - ZOSTAW GO! On na ciebie nie zasługuje! Ja nie słuchałam - byłam... Trwało to prawie miesiąc. Nie wytrzymałam po tych wszystkich obraźliwych dla mnie słowach jakie usłyszałam, że życie jest nudne, nic się nie dzieje, że musiał poszukac czegoś innego, czegos bardziej ekscytujacego... itd itp. Faktycznie, nasze życie ostatnio bardzo skupio się na pracy i budowie domu, którą rozpoczęliśmy, ale ja ją prowadziłam, więc on się nie wtrącał. Kredyt sie skońcczył, budowa stanęłą, ja zaczęłam się stresować, czasem nie panowałam nad emocjami i robiłam awantury typu, nie pij! Zajmij sie dzieckiem! Zajmij się budową! Miałam pretensję, że on tylko pracuje (wiecej zarabia ode mnie) a ja mam wszystko na głowie: dom, dziecko, budowę, pracę i zero SEXU! To był kolejny nasz problem, bo mąż nie był w stanie sprostać moim potrzebom. Ja mogłabym kochać się codziennie, a on nie! On raz na jakiś czas. Z tego stworzyla się taka sytuacja, że to ja proszę go i prosiłam o zbliżenia, że to ja próbuję wprowadzić jakies urozmaicenia do naszego związku w łóżku! On leży jak kłoda, a ja mu "robię dobrze". Stał się Panem! I wiem, że go rozleniwiłam i z braki zajęć głupoty zaczęły przychodzić mu do głowy. Wypił i szukał rozrywki! Ja nie wytrzymałam upokorzenia, gdy pojechał do NIEJ mimo moich próśb by został na weekend. Spakowałam siebie i dziecko i wyjechalam. Nie minął weekend już miałam telefon z przeprosinami. Obiecywał, że zrobi wszystko co będę chciała, abym tylko wróciła. Wróciłam. Minął miesiąc. Życie wraca do normy. On zaczyna z powrotem pić. Nie chce się ze mną kochać (bo przecież po wódce spadają zdolności). Opowiada po spożyciu, że tak jak chciałam zerwał z nią kontakt, ale z nią nie skończył. Mówi, że mnie kocha i jak go zostawię, to będzie do końca życia sam (wiem, że ona dała mu kosza, gdy pojechał wtedy do niej co ja się wyniosłąm). Nie wiem co mam myśleć...nie wiem co mam robić... Czy być? Co z moim dzieckiem? Ja go kocham! Wiem, że on mnie tez kocha! Po zdradzie czułam się, jakby ktoś najbliższy mi umarł! Trochę zmieniły się moje odczucia. Juz po mału zaczynam wyobrażać sobie życie gdyby go zabrakło, ale jest syn! On ma 9 lat i jak nigdy w życiu potrzebuje ojca! Kocha go i cierpi za kazdym razem gdy się pokłócimy! Nie chcę go ranić, nie chcę by wychowywał się bez niego! Nie chcę być sama! Pomóżcie proszę! Nie potrafię mu jeszcze zaufać! Czy będę potrafiła kiedys jeszcze?
Cytat
Przeczytaj co napisałaś i zastanów się czy twój mąż w ogóle uczestniczy w wychowywaniu dziecka?
Czy takich wzorców potrzebuje- zapijaczony ojciec, łażący po burdelach i kłócący sie rodzice-serio, tego chcesz?
Nie chcę być sama i chyba głównie o to chodzi.
Cytat
tak jasne kocha i z tej miłości aż upijać sie musi i z bab korzystać jest zmuszony. On Cie nie kocha- proste .
Cytat
Oj jaki biedaczyna,.
Ty andi15 jesteś współuzależniona i szukaj pomocy w ośrodkach AA i u psychologa.
I jedyna bieda istota to jest ten 9 letni chłopczyk, którym tak chętnie sie zasłaniasz przed podjęciem decyzji.
Ratuj siebie i dziecko, nie daj sie pociągnąć na dno , nie wstydź sie prosić o pomoc najbliższych.