Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
Roszpunka1988 | 00:29:42 |
|
Crusoe | 01:53:01 |
|
makasiala | 01:53:57 |
|
bardzo smutny | 02:14:52 |
|
#
poczciwy | 04:29:35 |
Witajcie
Postaram się opowiedzieć Swoją historię. Mam 38lat Ona 37. Znamy się i jesteśmy razem od podstawówki. Mamy córkę która ma teraz 20 lat. Nigdy nie byliśmy wzorowym małżeństwem, ale potrafiliśmy się przepraszać i nadal kochać. Podczas Naszych kłótni czasami dochodziło do rękoczynów po obu stronach (czego obydwoje później żałowaliśmy). Ja pracowałem i zarabiałem Ona się uczyła, i tak aż zakończyła Swoje różne studia normalne i podyplomowe (ciężko w tamtych latach było o pracę więc starała się przekwalifikować). Mając dwadzieścia parę lat Ja zachorowałem na raka ale po długich latach leczenia udało mi się z Tego wyjść. I tak lata leciały a my się kochaliśmy. Chodziliśmy na spacery, na imprezy mieliśmy dużo znajomych którzy Nas podziwiali. Gdy Nasza córka kończyła podstawówkę i miała iść do Gimnazjum dostaliśmy propozycję żeby córka (która miała bardzo duże osiągnięcia w sporcie) zaczęła się uczyć w Gimnazjum w mieście wojewódzkim. I tak się stało, moja żona i Nasza córka przeprowadziły się a ja zostałem w miasteczku w którym pracowałem. Starałem się zawsze sprostać oczekiwaniom finansowym moich Pań, wydaje mi sie że miały wszystko co chiały. Po paru następnych miesiącach stwierdziłem że praca w której jestem nie daje mi już satysfakcji i założyłem własna działalność. W międzyczasie postanowiliśmy że będę brał zlecenia pracy najlepiej w tym samym mieście lub nieopodal niego tak żebyśmy byli blisko siebie. Po paru latach takiej pracy stwierdziliśmy, iż po co wynajmować mieszkanie jak można samemu kupić na kredyt. Dodam że firma się rozwijała, miałem już zatrudnionych pracowników, Więc myślałem że stać mnie na kredyt mieszkaniowy. Niestety przyszedł krach gospodarczy, a ja nie byłem na to przygotowany. Oczywiście miałem jeszcze zlecenia ale był problem z płatnościami lub odzyskaniem pieniążków w ogóle. I tutaj wtedy zaczęły się problemy. Nasiliły się Nasze kłótnie, Ja zacząłem popadać w alkohol. Praktycznie każda większa kłótnia powodowała że uciekałem z domu i musiałem sie napić żeby o Tym nie myśleć. Firma splajtowała, z pracą krucho a długi wobec hurtowni w których się zaopatrywałem zostały i dochodziły jeszcze inne zobowiązania. Ale staraliśmy się jakoś przetrwać. Raz lepiej raz gorzej. W pewnym momencie moja zona nie wytrzymała tego psychicznie i próbowała targnąć się na Swoje życie. Próba ta jednak Jej się nie udała. I wtedy zaczęliśmy ponownie wszystko budować od początku (aczkolwiek nie było to samo bo zastały długi). I jak się można domyśleć kłótnie powróciły i mój alkohol. Ja nie mogłem znaleźć odpowiedniej pracy żeby sprostać Naszym wszystkim zobowiązaniom finansowym (żona pracowała lecz miała komornika na swojej Pensji). i wtedy znalazłem dobra posadę, dobrze płatną i stwierdziliśmy że weźmiemy rozwód bez orzekania o winie i od razu założymy alimenty żeby komornik nie dobrał się do Mojej pensji. (zapomniałem dodać iż obydwoje uzgodniliśmy że rozwód to będzie tylko formalność, a my nadal będziemy ze sobą razem). Prawie cały rok było wszystko dobrze gdyby znowu nie kłótnia i moja ucieczka. Tym razem skończyło się to źle dla mnie gdyż z własnej głupoty wsiadłem za kółko w stanie po spożyciu alkoholu. Złapano mnie, straciłem pracę i kłopoty ponownie powróciły. Raz miałem pracę raz nie. W końcu postanowiłem wyjechać za granicę gdyż w Polsce nie mogłem utrzymać mieszkania na kredyt i spłacać zobowiązania. wyjechałem w styczniu w tamtym roku, żona się do mnie nie odzywała przez dwa tygodnie. ale z chwilą gdy przesłałem jej pierwszą wypłatę zaczęliśmy znowu ze sobą rozmawiać. To skype to telefon to sms. Na święta wielkanocne byłem w domy i było fantastycznie. Drugi raz w Polsce byłem w sierpniu, zrobiłem moim kobietom niespodziankę nie informując ich o tym. Widziałem jak była szczęśliwa gdy mnie zobaczyła po przyjeździe. Byłem tylko tydzień czasu ale przez ten czas było cudownie (wypowiadam się za siebie). Po tygodniu wyjechałem ponownie i wtedy zaczęło się to wszystko po mału psuć. Niższa pensja a co sie z tym wiąże niższe wpłaty do domu. Czasami się pokłóciliśmy przez telefon ale później się przepraszaliśmy. Grudzień był fatalny. Przyjechałem bez pieniążków na święta, skacowany po podróży z kolegami z pracy. Miałem parę groszy przy sobie które pozwoliły Nam na przygotowanie świąt. Po przyjeździe od razu Ja przeprosiłem i wytłumaczyłem że moją wypłatę grudniową dostanę 10 stycznia( faktycznie miałem płacone 10 każdego miesiąca) i wtedy jej przekażę. Usłyszałem wtedy że gdyby nie córka to ona tych świąt by ze mną nie spędziła i żebym pamiętał że robi to dla córki. Nic jeszcze wtedy nie zauważyłem. Spędziliśmy razem święta i sylwestra. Po nowym roku wyjechałem i wtedy się zaczęło. Przede wszystkim zarabiałem mniej bo miałem mniejszą ilość przepracowanych godzin. Zaczęły sie telefony i maile że jestem niepoważny na co to ma starczać. Ze się wcale nie odzywam, a jak już to robię to tylko przez chwilę. Coś w tym wszystkim mnie tknęło. Pod koniec marca przyjechałem do domu bez zapowiedzi. Na mój widok żona wcale się nie ucieszyła tylko od razu zapytała się na ile przyjechałem i czy mam pieniądze. Po paru dniach skąpego odzywania się do Siebie (spałem osobno) Podjęła rozmowę że ona juz nie chce być ze mną, że nie potrafi juz tak dłużej mieć huśtawki emocjonalnej i finansowej. Przyznałem jej rację że powinniśmy od siebie odpocząć i czy ewentualnie będziemy mogli spróbować za jakiś czas ponownie. Odpowiedziała że tak jak najbardziej, a na moje pytanie jak jej zadałem czy ma kogoś to odpowiedziała że nie, bo kty by chciał osobę niepełnosprawną po przejściach (osoba niepełnosprawną stała się po nieudanej próbie samobójczej) Ja je uwierzyłem. Ale tedy zaobserwowałem że coraz częściej zamyka się w pokoju wieczorami i rozmawia bardzo długo przez telefon. Pytana odpowiadała że rozmawia z koleżankami. Tydzień przed świętami wielkanocnymi a po Naszej rozmowie zapytała sie mnie czy możemy sie pocałowć. ja się zgodziłem. Następnego dnia ro 5 rano przyszła do mnie żeby się przytulić. Leżeliśmy tak 2 godziny (oczywiście bez sexu). Na świeta wielkanocne wyjechała do swojej rodziny a ja zostałem w domu. I wtedy coś mnie tknęło. sprawdziłem jej bilingi telefoniczne. I zauważyłem że tylko jeden numer się za cżęsto powtarza i że na niego i od niego są wysyłane smsy o 6 rano, następnie po 12 - 15 dziennie a wieczorami po 2 3 godziny rozmowy. Po jej powrocie ze świąt zadałem jej pytanie czy ma kogoś odpowiedziała że nie, wtedy ja wziąłem ten numer i zadzwoniłem przy niej. Odebrał chłopak a ja się rozłączyłem.I wtedy zaczęła się jazda. Zaczęła mnie oskarżać że sie wpie..... w jej życie, że próbuje zniszczyć to co ona zaczęła po mału budować, że jesteśmy od paru lat po rozwodzie. A ja stałem i baraniałem coraz bardziej. o czym Ona w ogóle mówi. Załamałem się. Trwało to wszystko tak samo przez parę dni oczywiście doszła do tego sprawa że powinienem się wyprowadzić. Po tych paru dniach usiedliśmy przed soba i spróbowaliśmy poważnie porozmawiać. powiedziała mi że zna go już od maja tamtego rok, że od tamtego roku zaczęła z nim sypiać i że z Nim chce ułożyć sobie nowe życie. Załamałem się jeszcze bardziej (chodź nie wiem czy jest to w ogóle możliwe). Po tej naszej rozmowie upłynęło już prawie dwa tygodnie a ja się miotam jak w klatce. Na razie nie wyjeżdżam tylko siedzę i czekam na telefon, a ona przestała już się z nim ukrywać. Oficjalnie mi mówi że po pracy idzie sie z nim spotkać, albo gdy jest w domu i siedzi w pokoju to przychodzi do mnie i mówi żebym do niej nie przychodził gdyż będzie z nim rozmawiać. Powiedzcie mi co mam robić. Strasznie JĄ KOCHAM, nie wyobrażam sobie bez niej życia. Zrobiłbym dla Niej wszystko aby tylko być razem. Wiem i zdaję sobie sprawę że Nasz związek można nazwać toksycznym i że z Niej jest materialistka ale ja JĄ KOCHAM. Pomóżcie mi PROSZĘ.
Komentarz doklejony:
pewnie ona chciała rozwodu? bo juz wtedy miała inne plany :cacy
Komentarz doklejony:
do zawiedzionyfac
Z tym rozwodem to masz rację. Teraz jak poznałem prawdę to powiedziała mi że zrobiła to specjalnie bo wiedziała że jej rozwodu nie dam. I że już wtedy mnie nie kochała. A ja byłem taki naiwny. nie potrafię zrozumieć że nie powiedziała mi że ma kogoś innego jak byłem w grudniu w domu (jeszcze raz napiszę że jak byłe w sierpniu to było fantastycznie, ale to sa tylko moje odczucia gdyż ona mówi co innego). A jak zapytałem czemu była ze mną na sylwestra a nie z Nim to mi odpowiedziała że to była tylko proforma. Miałem wyjechać i jak przyjechałbym tylko na święta Wielkanocne to by mi go wtedy przedstawiła.
Jest pozamiatane- twoja żona, bardzo słusznie zresztą, chce odejść od ciebie i rozpocząć nowe, normalne i stabilne zycie.
Jeśli masz odrobinę honoru, to wypij piwo, którego nawarzyłeś i dja tej kobiecie spokojnie odejść. Ty dałeś jej dość do wiwatu- nic dziwnego, że woli normalnego i spokojnego człowieka. Ty masz zbyt wywujałą fantazję ułańską i jesteś toksyczny, przynajmniej dla tej kobiety jesteś toksyczny.
Schyl głowę, przeproś tę kobietę, niczego jej nie utrudniaj, nie szantażuj jej, nie wymuszaj- daj jej spokój.
"woli normalnego i spokojnego człowieka" znasz takie powiedzenie: " gdzie bieda przychodzi tam miłość odchodzi" gdybyś miał kasę za chiny by od ciebie nie odeszła. Zdrada to inny temat, sypiała z innym a od ciebie doiła kasę. No cóż taki charakter. Moim zdaniem twoją jedyną winą , ciężką winą jest alkohol
Tylko, w innej kolejności. Najpierw definitywne rozstanie, a potem,
e w e n t u a l n i e, nowy zwiÄ…zek.
Dlaczego? Podałeś sporo przyczyn działających na Twoją niekorzyść.
Znasz swoje błędy, słabości. I, tak, jak pisze kaz, Twoje picie to główny winowajca.
Musisz zaakceptować jej wybór. Tu już jest pozamiatane.
Zacznij na nowo. I obyś nie skrzywdził innych kobiet.
https://www.youtube.com/watch?v=ScFo_...cFo_hGYKXk
Komentarz doklejony:
...,powiedziała mi że zna go już od maja tamtego rok, że od tamtego roku zaczęła z nim sypiać i że z Nim chce ułożyć sobie nowe życie ..."Devil to jet odpowiedź na pytanie które mi zadałeś.
Też zyłam w BARDZO toksycznym związku przez pare lat, mój mąż potrafił być bardzo kochany i czuły, super sex itp.. a cały czas mnie zdradzał..bez skrupułów.
A teraz się rozwodzę mimo że jest mi z tym strasznie i cholernie ciążko bo jeszcze kocham.
Poczytaj sobie, teraz się pomęczymy a póżniej będziemy szczęśliwi. Nie dociera wiem! do mnie też nie ale tak będzie!
I tego się trzymajmy, ja również przechodzę to co Ty.
Mi tu właśnie na forum pomaga wiele osób i dzięki temu się trzymam i daję radę więc posłuchaj co piszą, a wiedzą co mówia. Naprawdę.
Jak sobie daje rady z ogarnięciem nadmiaru szczęścia dzieciak który został ojcem ?
Rozpad pożycia małżeńskiego rozpadł się dość dawno, jesteś po rozwodzie, Wasza córka jest dorosła i o ile nie uczy się dziennie, nie masz już obowiązku alimentacyjnego, zatem o ile się dobrze domyślam, pozostaje sprawa uporządkowanie kredytu na mieszkanie i jesteś wolnym człowiekiem.
Jesteś jeszcze młody, możesz sobie życie poukładać, ale tutaj nie masz już czego szukać, także odpuść.
Jak również dziękuję osobom które powiedziały co myślą o Mojej historii i powiedziały co myślą na Mój temat.
Odpuszczam. Nie chcę już JEJ robić jakiejkolwiek krzywdy. Wiem że jest szczęśliwa z innym i muszę się z tym pogodzić i to uszanować. Mam tylko nadzieję że będą razem szczęśliwi do końca Swojego życia.
Nigdy nie zapomnę tego jaką jej krzywdę wyrządziłem, i nigdy o tym nie mogę zapomnieć żeby w dalszym swoim życiu nikomu już tego nie zrobić i nie skrzywdzić.
Musze dalej żyć i toczyć ten głaz pod górę jak Syzyf, muszę odpokutować wszystkie swoje grzechy jakie wyrządziłem w swoim życiu.
Ciężko będzie, ale mam tylko nadzieję że może kiedyś mi się to uda. I może kiedyś będę mógł być szczęśliwy i dumny z tego że udowodnię sam sobie że jestem innym człowiekiem.