Nasza historia jest niestety banalna. Ja mam 39 żona 37 lat. Jesteśmy małżeństwem od 11, ale razem niemal 19 lat. Mamy dwójkę wspaniałych dzieci w wieku 6 i 8 lat. Żona prowadzi swoje sklepy ja firmę budowlaną, od 3 lat mieszkamy w nowym domu, w mojej firmie jak w całej branży budowlanej też jest wesoło, stres jest, ale jakoś żyjemy.
Niestety dla nas, żona poznała gościa, który najwyraźniej jest bardzo w jej typie. Rozwodnik, młodszy od żony, rodzic dziecka które chodzi do klasy z naszą córką. Najpierw zauważyłem, że lubi z nim rozmawiać, kiedy przyjeżdżał do nas zostawić syna na parę godzin do zabawy z naszymi dziećmi. Nawet żartowałem, że jej się podoba, itd. śmiała się i tyle. W lipcu, notabene na wyjeździe niespodziance dla dzieci do Zakopanego i basenów na Słowacji, bardzo źle się poczułem, lekarz, prześwietlenie, szpital, badania r11; wrodzona wada serca, nieuleczalna zresztą, mam 25% szans na poprawę po lekach a jak nie to tylko przeszczep ratuje życie. Ze szpitala wyszedłem w sierpniu i od tej pory żyje na lekach i nadziei. Wyjechaliśmy jeszcze nad morze r11; to też była niespodzianka tym razem dla mojej lepszej połowy.
Po miesiącu zauważyłem, że żona bardzo dużo wysyła i czyta sms`ów, sprawdziłem historie w przeglądarce internetowej i zdębiałem. Wyszukiwane tematy to m. in. rnieszczęśliwie zakochana mężatkar1;, jak rozpoznać temperament seksualny po wyglądzie mężczyzny, profile facetów z naszej okolicy na sympatia.pl itp. Spytałem co to wszytko znaczy r11; przypadek, wyskakujące okienka, niemożliwe, no coś ty r11; takie dostałem tłumaczenie. Ok, ale dręczyło mnie to więc zacząłem się trochę baczniej przyglądać żonie i w końcu dopadłem jej telefon i przeczytałem sms`y. Szok był na całego, okazało się, że pisze non stop, po 50 sms`ów dziennie, nawet będąc z nami w domu lub jak tylko wychodziłem poza ogrodzenie. Treści były ogólnie o niemożności realizacji swoich marzeń, tęsknocie, szarości dnia codziennego i chęci przeżycia czegoś wspaniałego.
Była rozmowa z żoną, wytłumaczenie było: że to głupota, nie wiem czemu to zrobiłam, kocham Ciebie, to się nie liczy, przestanę, przysięgam na wszystko. Zrozumiałem, wybaczyłem i założyłem na jej telefonie program zapisujący smsy.
Nie musiałem długo czekać już po kilku dniach zaczęło się od nowa, tym razem treści były ostrzejsze a moja reakcja była taka, - wyprowadź się, daj mi spokojnie żyć, nie okłamuj siebie i mnie. W odpowiedzi usłyszałem, że to wszytko się skończy, przysięga na życie naszych dzieci, nie róbmy tego, ona mnie kocha a to jakiś wybryk którego sama nie rozumie.
Zostaliśmy razem, dodam, że każda taka wyjaśniająca rozmowa już w trakcie przechodziła w sex na przeprosiny i tak też się kończyła. Następne było, przypadkowe nakrycie mojej żony na randce na parkingu za pewnym sklepem, zaparowany samochód, oni sobie siedzą - a pojechała w tym czasie zawieść nasze dzieci na lekcje dodatkowe...mnie nie było w mieście ale akurat wróciłem wieczorem i wjeżdżałem inną niż zwykle drogą bo musiałem coś załatwić na wiosce z innego kierunku, pech dla nich a i dla mnie zresztą też. To już było straszne, wcześniej obiecywała, że nie będzie już żadnych kontaktów, że jeśli coś zrobi to uniesie się honorem i wyprowadzi się, ale gdzie tam, znowu: kocham tylko Ciebie, nie wiem co ja robię, przysięgam, przebacz mi, wiem, że proszę o dużo, jestem podła, nie róbmy tego dzieciom. No i cały czas łózko nas łączyło, w dzień atmosfera podejrzeń a w nocy kochankowie jak dawniej. Nie rozumiałem co się dzieje, nie mieści się to w mojej głowie, że można tak równocześnie mówić komuś o miłości, kochać się z nim tak mocno a za chwile za plecami oszukiwać i traktować jak powietrze. Czułem się okropnie skołatany psychicznie i fizycznie, przestałem ćwiczyć - co miało pomagać memu sercu, bo po porostu cały czas mnie bolało i bałem się, że odpłynę. W końcu tydzień przed świętami w nocy rozpoczęliśmy długą rozmowę, odkryłem, że słucha nostalgicznych piosenek rz nim będziesz szczęśliwszar1; itp., czego nigdy nie słuchała, to raczej już moje klimaty a jej to popowe kawałki z list przebojów. Rozumiałem, że ciągle do niego tęskni, że jest dla niej ważny. Od słowa do słowa, nazwała swoje spotkania z nim rschadzkamir1; czym wyprowadziła mnie z równowagi, wpadłem w szał, wyrzuciłem ją z łóżka i kazałem się w nocy wynosić z domu, pierwszy raz były krzyki i pierwszy raz tak strasznie płakała i błagał na kolanach o wybaczenie. Nie jestem macho, wybaczyłem ale po dwóch dniach przemyśleń i niemożności pogodzenia jej postępowania z tym co mówi, postanowiłem, że po świętach odchodzę, napisałem list, w który się pożegnałem, podziękowałem i wybaczyłem r11; na razie go nie dając, załatwiłem sobie wynajem mieszkania i byłem zdeterminowany do wyprowadzki, później do rozwodu za porozumieniem stron i nie stawania na drodze jej szczęścia. Wyczuła zmianę w w moim zachowaniu i prosiła żebym się nie wyprowadzał, nie da sobie rady i nie chce żyć beze mnie, wszystko naprawimy tylko powoli, nie stanie się to z dnia na dzień ale ona będzie silna za nas dwoje itd. Odpuściłem ale nic dalej nie mówiłem, minęły święta jak to zwykle bywa przyjechała do nas rodzina później my do rodziny, miłość szczególnie ta w nocy kwitła. No i przyszedł piątek po świętach, pojechała do swojego sklepu, ja do biura. Zadzwoniła ok 11.00 żeby spytać kiedy pojadę do domu do dzieci, które zostały z jej siostrą. Odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że za chwilę wracam do domu. Po 30 minutach wyszedłem z biura i wyjechałem ale w okolice jej sklepu i już po 15 minutach w bocznej uliczce znalazłem zaparkowane samochody jej i jego r11; kolejna rschadzkar1;. Rozjechaliśmy się, zaczekałem na nią przed bramą domu. Przyjechała, wsiadłem i rozmówiliśmy się, ona że mnie kocha ale nie może bez niego wytrzymać a ja że ma się wyprowadzić i później uzgodnimy warunki rozwodu. Spakowała się w jedną torbę i wyjechała, powiedziała że do koleżanki. Dzieci zabrał na weekend niczego nieświadomy mój tato, a ja zostałem sam. Około 19.00 zadzwoniłem powiedziała, że piją wino, jest ululana i zaraz idą spać. Tknęło mnie, bo jeszcze nigdy moja żona nie poszła spać o 20.00. Pojechałem pod ten blok i zaledwie po godzinie oczekiwania nadjechał kochanek, żonka wsiadła i ruszyli a ja za nimi. Pojechali w miejsce za miastem, nad rzeką gdzie młodzież jeździ na pierwsze rmokrer1; randki, generalnie tzw. krzaki. Widziałem to, postałem przy nich z pół godziny i ... nie miałem siły/odwagi pójść i zaglądnąć do ich auta, zresztą po co? Nic więcej nie potrzebowałem wiedzieć. To co tam przeżyłem to było jakbym patrzył na własny pogrzeb jak chowają mnie do grobu. W sobotę rano przyjechała do domu, wzięła prysznic, kilka nowych rzeczy i wyszła. W międzyczasie zdążyłem jej powiedzieć, że nie chcę aby poniewierała się po obcych domach, może wrócić do domu, będziemy w separacji do czasu rozwodu ale ten dom jest jej domem i jakoś zniosę jej towarzystwo a nie zniosę poniewierki kogoś kto przez 20 lat był mi najbliższy na świecie. Dalej w sobotę był już tylko telefon teściowej z UK, której może niepotrzebnie, na pytanie gdzie jest jej córka powiedziałem prawdę, taką jaką sam poznałem. Strasznie się wściekła, próbowała dodzwonić się do mojej żony ale ta nie odbierała. Przed 23 zadzwonił mój tato, że nasz syn strasznie płacze i coś go boli, on nie ma żadnych leków dla dzieci i co robić. To ja w auto i do niego z lekami przeciwbólowymi, cały w nerwach, napisałem żonie że coś się dzieje złego z synkiem i jadę do taty. Co dziwne minąłem się z nią jakieś 300 metrów od naszego domu a dwa kilometry dalej minąłem się z jej kochasiem. Nie zwracałem na to uwagi tylko grzałem do ojca. Na miejscu widok taty i nurofen pomogły synkowi ukoić ból i położyć się do łóżka. Jak wróciłem do domu było około północy. Żona kręciła się po łazience, podszedłem i pytam, czy wróciła po więcej rzeczy czy na noc a ona odpowiada, że wróciła na zawsze (!?) Wycofałem się bez słowa. Spała w drugim pokoju, rano poszedłem do niej, zamieniliśmy parę słów. Powiedziała przepraszam Cię za wszytko, wybacz mi, tylko ty się liczysz. Zaskoczyło mnie to strasznie, coś tam wyjąkałem i byłem w szoku. Wieczorem jak dzieci już spały odkryłem jeszcze jedną ciekawostkę, której szczerze mówiąc się spodziewałem r11; od jakiegoś czasu miała drugi telefon do kontaktów z kochankiem, nie przynosiła go do domu. Podjęliśmy rozmowę, powiedziałam że po tym co ze mną zrobiła to jej nie poznaję, że jest inną osobą, zachowała się potwornie, nie chce z nią być i chcę rozwodu. Ze względu na to co przeżyliśmy razem i na to, że jestem chory i nie chcę czekać na uwolnienie od tego bagna r11; za porozumieniem stron. Nie zgodziła się, powiedziała, że mnie nie odda, że chce być ze mną. Ja na to, że podejmę takie środki, że za pół roku lub dłużej ale na pewno, będę miał takie dokumenty, że rozwiedziemy się z jej winy i wówczas straci wszystko. Ona, że woli tak, żebym spróbował znaleźć na nią dowody i żeby było z jej winy, bo jest pewna, że już nic więcej nie zrobi i będzie cały czas przy mnie a teraz rozwodu mi nie da bo jestem dla niej wszystkim. Powoli i z płaczem zaczęła opowiadać jak mnie oszukiwała. Pomimo że większość już wiedziałem a reszty się domyślałem, bolało. Kontaktowała się z nim cały czas pomimo że próbowała z tym skończyć a on nigdy nie naciskał tylko zawsze ona pierwsza odnawiała kontakt. Spotkała się z nim podobno dwa razy na kawie. Rozmowy z nim były dla niej ekscytujące i przyjemne, dreszczyk emocji związany z koniecznością ukrywania się też był fajny, nie myślała wtedy o pracy, kredytach, dzieciach, domu itd. tylko on słuchał jej a ona jego. Śmieszne bo on opowiadał o swojej byłej a ona o mnie i zawsze, rzekomo, mnie chwaliła, że jestem bardzo dobry. Ironia. No i teraz najważniejsze, wtedy w tych krzakach nad rzeką to się TYLKO całowali i do niczego poważniejszego nie doszło....a w sobotę zabrał ją do kina i na kolację w sąsiednim mieście. I jeszcze jadąc z nim do tego kina była pewna, że już nie wróci do domu, że niech się dzieje co życie daje i będzie układać sobie wszystko od nowa. Ale w kinie, siedząc z nim na komedii, podobno zrozumiała, że teraz kiedy już wahadło przeszło na drugą stronę, wszystko się wydało i ma wolną rękę to ona nie chce być z nim, chociaż go bardzo lubi i jest fajny, że chce zestarzeć się ze mną. Mówi, że czuła się nie na swoim miejscu, zrozumiała, że to nie jest to czego chce naprawdę i że teraz to już skończy się na pewno. Wcześniej próbowała skończyć mówiąc sobie że nie powinna tego robić a teraz to skończyła bo wie że tego już tak naprawdę nie chce. Wysłuchałem, wydaje mi się, że wybaczyłem, bo poruszyła mnie jej wersja i zrozumiałem, że z tej historii nie tylko ja wychodzę poniżony, zdewastowany psychicznie i fizycznie. Zamarłem w sobie. Do czasu wykrycia romansu żony byłem szczęśliwym człowiekiem, kochałem szczerze, bezwarunkowo i kompletnie bez żadnych znaków zapytania i podejrzeń. Trochę jak dziecko. Co będzie dalej, czy po takim totalnym wydawałoby się obnażeniu, ktoś może jeszcze oszukać? Nie wiem nic. Nie wiem co robić, uciekać, zostać, kochać, przekląć? Ciężkie to życie, co będzie dalej. Jeśli się to powtórzy to w zasadzie nie ręczę za siebie i może dojść do tragedii, choć mawiają że jestem nad podziw spokojnym człowiekiem ale przecież każdy ma jakaś granicę, ja czuję że dotarłem do swojej i dalej jest mrok i coś bardzo, bardzo niemiłego. Wiem, że życie nie stoi w miejscu i wkrótce coś się stanie i że nikt tak naprawdę mi nie pomoże ale zawsze łatwiej jak się komuś człowiek wyżali. Ale nowela, prawda Panie W?