Jesteśmy po ślubie 7 lat, znamy się 10 mamy dwójkę wspaniałych dzieci w wieku 6 i 4 lata, syn i córeczka. Zacznę od opisania swojej historii. Przez ostatnie 3 lata prowadziłem swoją własną firmę którą budowałem od zera, od przysłowiowego garażu do postaci firmy zatrudniającej 10 osób i przynoszącej dobre dochody. Jak wiadomo nie ma nic za darmo, całe moje ostatnie życie było skoncentrowane na firmie. Pracowałem po 15 godzin dziennie nieraz dłużej, wszystko to z myślą o zapewnieniu naszej rodzinie jakiejś stabilizacji finansowej i lepszej przyszłości. Zona w tym czasie nie pracowała, zajmowała się wychowaniem dzieci i domem. Na początku naszego małżeństwa wszystko było cudownie, zakochaliśmy się w sobie i postanowiliśmy założyć rodzinę. Gdy urodził się syn poświęcałem mu mnóstwo czasu, wtedy pracowałem na etacie i było więcej czasu. Jestem facetem który potrafi zrobić większość rzeczy, lubiałem gotować, poświecać czas dzieciom wychowywać je i pielęgnować od samych urodzin. O ile po urodzeniu syna miałem na to czas, wstawałem w nocy by odciążyć żonę, zajmowaliśmy się wszystkim wspólnie.Po urodzeniu córki byłem już zajęty firmą i pomagałem tylko wtedy jak wracałem po całym dniu z firmy a że było to nieraz po 23:00 to mogłem tylko czasami wstać w nocy ale rzadko ponieważ byłem mocno zmęczony. Firma przysparzała mi tak wiele stresu i problemów że zacząłem popadać w depresję (pracoholizm), widząc że muszę poświęcać swoje życie osobiste na ciągłe rozwiązywanie problemów firmowych, pilnowanie płatności, pracowników itd. By tylko zarobić na życie. Wszystko inwestowałem w firmę. W tym czasie nasze relację z żoną mocno się popsuły, ona nie dała rady angażować się w moje problemy a ja w jej z powodu braku czasu. Sytuacja finansowa(kryzys gosp.) i kilka moich błedów, doprowadziły do sytuacji w której zbankrutowałem. Trwało to około 6 miesiecy, próbowałem ratować firmę ale się nie dało. Finał jest taki że musiałem sprzedać wszystko co miałem w firmie i ją zlikwidować aby spłącić kredyty i leasingi firmowe. Zostałem z długami bez pracy i w Polskich realiach. Z miesiąca na miesiąc mocno się zadłużałem, nie było wyjścia postanowiłem że muszę wyjechać za granicę żeby zarobić na zwykłe życie dla rodziny i dodatkowo długi. W tym najtrudniejszym dla mnie czasie żona opiekowała się dziecmi i robiła to bardzo dobrze, jest świetną mamą. Wyjechałem w czerwcu, w ciemno, spakowałem auto i ruszyłem do Norwegii nie wiedzac gdzie jadę i czy uda mi się znaleźć pracę. Byłem tak zdesperowany że nie miałem wyjscia, żona nigdy nie pracowała wiec utrzymanie było zawsze na mojej głowie. Przez miesiąc spałem w aucie, szukałem każdej roboty aby tylko nie zadłużać się, schudłem 14kg w 2 miesiace, znalazłem pracę po 3 tygodniach i jakoś wszystko ułożyłem. W tym czasie żona została w Polsce i zajmowała się dziecmi, tak myślałem. Mój kontakt z żoną podczas pobytu w Norwegi stał się bardzo słaby z powodu tego że nie miałem na początku gdzie spać, gdzie się umyć, nie było na telefon, nie było na jedzenie, czasem wysyłałem tylko sms. Ale żona w tym czasie miała wszystko co potrzebne by się zemną kontaktować. Zauważyłem po miesiącu że zaczeła się zmieniać, miałem już skypa wiec czasem się widzieliśmy, piękna jak nigdy, zadbana, paznokcie, fryzura, nowe ubrania itd. Itd. Ja jak facet cieszyłem się że dobrze wygląda, nie dopuszczałem do siebie sytuacji że coś jest nie tak, ponieważ bardzo ją kocham i kochałem i bardzo jej ufałem. Zresztą wszystko co robiłem było z myślą o naszym życiu. Z upływem czasu zauważyłem że żona się odmłodziła tak o 5 lat, zaczeła się dziwnie zachowywać, odzywać się jak 15-latka i widziałem że dobrze się bawi. Zdziwiłem się tym ponieważ ja pracowałem tak ciężko że nie wiedziałem czasem jak mam na imię. Po 3 miesiącach postanowiłem że ściągnę żonę do Norwegi, kupiłem bilet lotniczy, poinformowałem żonę, ale ona zamiast się ucieszyć że się zobaczymy, powiedziała tylko tyle że rskoro chcesz to przyjadęr1;. Zdziwiło mnie to ale nie układało się między nami przed moim wyjazdem z powodu moich tarapatów, zaniedbywałem ją, z braku czasu. Czując że coś jest nie tak kupiłem bilet lotniczy do Polski w tajemnicy przed nią i postanowiłem wrócić z nią do Polski by zobaczyć się z dziecmi. Po przyjeździe żony, nie poznałem jej, po kilku sekundach wiedziałem że coś jest nie tak. Cały pobyt w Norwegi spała, nie rozmawiała, siedziała tylko na smsach. Zero czułości, zero kontaktu, zero wiezi, nie móiąc o sexie, czułem się jak wróg.Już wtedy wiedziałem że mam pozamiatane. Wrociliśmy do Polski w bardzo kiepskich nastrojach. W Polsce po kilku dniach już wszystko stało się jasne. Żona się zakochała,w moim byłym pracowniku, którego bardzo lubiałem i szanowałem. To był szok! Żona powiedziała że się zakochała i to koniec dla nas. Nie ważne że mamy dzieci, że nic nas nie łączyło i że mnie nie kocha, usłyszałem wszystko co najgorsze o sobie. Przetrwałem ten pobyt w Polsce tylko dzięki dzieciakom. Byłem w ciężkim szoku, ponieważ wszyscy nasi znajomi, moja rodzina o wszystkim wiedziała, wszyscy bali mi się powiedzieć. Od momentu mojego wyjazdu żona kapitalnie się bawiła, dzieci podwoziła do mojej i swojej rodziny a sama spędzała czas z nim. Przebywali wieczorami w naszym domu, on naprawiał rzeczy w domu, spędzali noce razem itd. To jakiś koszmar. Obecnie mija 6 miesiecy od kiedy się dowiedziałem, nadal siędzę w Norwegii a ona jest w Polsce i nadal utrzymuje z nim kontakt. Chciałem ratować nasz związek, z jej strony nie ma żadnych chęci. Nadal mieszka z dziećmi w naszym mieszkaniu, ze mną prawie już nie rozmawia, mówi że może zostać dla dzieci, żebym się zastanowił. Ma mnie za wroga, ponieważ przeszkadzam jej nowej miłości. Najbardziej boli fakt że winą za sytuację obarczyła mnie i spowodowała takie spustoszenie w mojej psychice, że ledwo daje rady. Nie wiem co zrobić z tą sytuacją? Nadal ją kocham, Mamy dzieci które są bardzo mocno zemną zżyte. Fakt że ma je wychowywać żona i rwujekr1; przerasta mnie samego. Co robić??