Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Crusoe |  |
|
Obito |  |
|
bardzo smutny | 00:39:22 |
|
#
poczciwy | 00:59:29 |
|
Kalinka93 | 01:27:51 |
Nie byliśmy idealną parą. Jednak byliśmy razem i było nam dobrze. Może trochę czułam się ograniczana, ale nie przeszkadzało mi to dopóki czułam się kochana. Może chciałam się odrobinkę uwolnić i mieć jakieś chwile dla siebie, ale i tak byliśmy w kontakcie niemal codziennie.
W pewnym momencie zauważyłam, że zrobiło się pomiędzy nami trochę zimniej. Nie mieliśmy o czym rozmawiać. Na początku myślałam, że to przejdzie, że to nic. Jednak z czasem zaczęło mnie to martwić. Zaczęłam się bardziej starać, ale czułam jakbym to tylko ja się starała. W końcu on zechciał poważnie porozmawiać. Dowiedziałam się wtedy jedynie, że on nie wie, co czuje. Do dzisiaj mnie bawi to 'nie wiem, co czuję'. Chciał to skończyć, ale nie potrafiłam. Zaproponowałam wtedy, żebyśmy dali sobie trochę czasu, a jeśli nic z tego nie będzie to wtedy to zakończymy. Niedługo miał minąć rok odkąd zaczęliśmy być ze sobą. Kolejny dzień był dziwny, bo nastąpiło nagłe ocieplenie tego wszystkiego. Wtedy już był pewien, że mnie kocha. I tak przetrwaliśmy prawie dwa tygodnie po których on znowu zechciał porozmawiać. Znowu nie wiedział, co czuje. Nic nie rozumiałam. Nic a nic. Rozstaliśmy się.
Przez kolejne dni słyszałam jakiś pogłoski, że z ktośtam widział go z kimś. Nie docierało do mnie, że mógłby mieć kogoś innego. Że już miałby inną. Po zaledwie dwóch dniach. Minął może tydzień, kiedy byłam pewna. Kiedy mi powiedziano, że tą inną ma. Zanim dowiedziałam się, kto to jest miałam przeczucia. Przeczucia,m które okazały się słuszne. To była dziewczyna, z którą kiedyś coś go łączyło. Tylko, że ta dziewczyna go zraniła. Nie chciała z nim być. Jednak to nie znaczyło przecież, że mnie zdradzał. Taka myśl nawet nie pojawiała się w mojej głowie. Jednak ktoś życzliwy powiedział mi, że spotykał się z nią od jakiegoś miesiąca. Spotykali się, nawet całowali. No cóż. Zabolało...a jeszcze bardziej, że nie potrafił się do tego przyznać, że myślał, że się nie dowiem.
Ciągle nie mogę się po tym pozbierać. Czuję się gorsza. Teraz oboje zachowujemy się jakbyśmy się nie znali. Jest już lepiej niż było, ale nadal to boli. Boli, że ktoś komu się tak bardzo ufało, oszukał, okłamał.
Wiedziałam, że tamten związek nie przetrwa długo. Nie pomyliłam się. Po naszym rozstaniu byli ze sobą może ze trzy tygodnie. Nie wiem, kto kogo zostawił, ale domyślam się, że to ona jego. Teraz on jest z naszą wspólną znajomą. Nie wiem, co myśleć o tym związku. Szczególnie, że wcześniej zdarzało mu się z tej dziewczyny naśmiewać. 
Głowa do góry, uśmiech na twarz, :cacy
Owszem zastanawiałam się nad tym. Moje serce by chciało, ale rozum mówi co innego. Nie mogłabym chyba znów z nim być. Szczególnie, że moje zaufanie zniszczył nie tylko poprzez to spotykanie się z tamtą. A co do zachowywania się jak szpieg to nie ja się tak zachowuję tylko raczej on się tak zachowywał. Z tego co wiem to przez jakiś czas po rozstaniu moje rozmowy były inwigilowane
Myślę, że mam do siebie szacunek. Nie płaszczę się przed nim, nie zabiegam o niego. Jest z inną to jest. Po prostu wciąż boli, że tak mnie potraktował.