Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
| Rozwód jak wojna |
[0] |
67eve
baran138
Ewelina215 LordLachdanan Paszka| millagros | 17. Kwiecień |
| daleko | 17. Kwiecień |
| Aliszia | 17. Kwiecień |
| pieknia | 17. Kwiecień |
| cLauDiaa_S | 17. Kwiecień |
I mi przyszło dopisać swoją smutną historię na portalu nieszczęsnych osobników.
Pozwólcie, że zacznę od samego początku (będzie trochę długo).
Kilkanaście lat temu. To wtedy doświadczyłem pierwszego miłosnego rozczarowania. Młody, zakochany, szczęśliwy. Aż tu nagle, pewnego styczniowego dnia, moja narzeczona (tak, tak już były zaręczyny) przychodzi i mówi, że koniec. Że tak dalej być nie powinno, że ona tak dalej nie może. Szok, rozczarowanie, żal. Ból jaki czułem przez następne miesiące był nie do opisania.
Podniosłem się jednak, pozbierałem. Potem były dwie inne, na krótko. To ja odchodziłem.
Zdarzył się kiedyś dzień, w którym znajoma z pracy, kobieta w średnim wieku, powiedziała:
- WidzÄ™ jak cierpisz. Zdziwisz siÄ™, ale wiem czego potrzebujesz.
Nie wierzyłem, że ktoś zna moje pragnienia, moje potrzeby. Że ktoś wie co czuję.
- Och, tak? A skąd Ty to możesz wiedzieć? - zapytałem.
- Znam życie - odpowiedziała znajoma - umówię Cię ze wspaniałą dziewczyną.
Początkowo się broniłem, zabroniłem jej tego. Była wytrwała, drążyła temat, aż w końcu się złamałem. Pieprzona randka w ciemno...
Umówiliśmy się pod Marriotem. Punkt spotkania, dobry jak każdy inny. Miało być grudniowe piwo. Może grzane? Młodzi, niezależni. Co tam. Nie robiłem sobie złudnych nadziei.
Dziewczyna okazała się roześmianą, rozszczebiotaną blondynką. Swoim przygłośnym, ale czarującym zachowaniem przykrywała wstyd i nieśmiałość. Piwa nie było. Za to herbata na Nowym Świecie. Smakowała wyśmienicie. Dzisiaj już nie pamiętam o czym rozmawialiśmy. Zapewne o wszystkim i o niczym. Spędziliśmy tak kilka wieczornych godzin. Nie pamiętam kolejnych spotkań. Wiele ich nie było. Nawet nie wiem kiedy, wyznałem jej miłość. Nie oponowała, powiedziała, że też kocha, że jestem facetem jakiego szukała.
Przyszedł zwyczajny w każdym związku okres, choć bez wielkich uniesień (wszak jestem zodiakalnym bykiem). Na co dzień było bardzo dobrze, seks był świeży, ciekawy, niekiedy porywający. Przede wszystkim czuły. Jak to jest, że my faceci ciągle o tym myślimy? Nawet w takich chwilach.Wiedziałem, że żyję, że jest ktoś na kim mi zależy, jest ktoś, komu na mnie zależy.Rok później był ślub, cywilny, a jakże.
Dni mijały, poznawaliśmy się coraz lepiej. Dla Niej i dla mnie jasne było, że raz będzie lepiej, raz gorzej. Chciała dziecka, ja nie. Za młody jestem - mówiłem - zbyt cenię sobie swobodę życia.
Po kolejnym roku, no dobra prawie dwóch, na świat przyszła córka. Najwspanialsza kobietka w moim życiu. Dla niej oszalałem z miłości. W swoim życiu jeszcze nigdy nie kochałem tak żadnej kobiety i nie podejrzewam, że kiedykolwiek jakąś tak pokocham.
Córa rosła, ja wariowałem coraz bardziej na jej punkcie. Żona poświęciła prawie dwa lata na wychowanie dziecka. Nie pracowała. Opiekowała się maleństwem i domem. Czasami coś "dorobiła". Gdzieś po drodze, wśród wielu kłótni i niesnasek zagubiło się wielkie uczucie. W odmętach naszych coraz częstszych i intensywniejszych walk na małżeńskim polu bitwy zgubiliśmy pożądanie, zapodziała się czułość. Zgubiliśmy naszą czystą i niewinną miłość. Przez te lata padło wiele słów. Przykrych, ostrych, niepotrzebnych. Dzisiaj z perspektywy czasu myślę sobie, że zagubiliśmy też szacunek do siebie. Owszem przetrwało przyzwyczajenie, świadomość obecności tej drugiej osoby. Świadomość, że razem jest łatwiej, że choćby ze względu na logistykę "przedsięwzięcia" warto trwać. No i dla córki. Dla Małej przede wszystkim!
Kilka, kilkanaście miesięcy temu Piękna Pani zmieniła się bardzo. Zadbała o sylwetkę, zadbała o siebie, bardziej niż dotychczas. Zmieniła styl. Imponowało mi to. Nic nie mówiłem. Nie widziałem w tym nic dziwnego, tym bardziej nic złego. Ot kobieta po trzydziestce, chce się dowartościować, zabłysnąć. Ba nawet mi się to spodobało. Byłem z niej dumny. Dlaczego nigdy jej tego nie powiedziałem? O ja głupi.Kilkoro znajomych zwróciło moją uwagę na metamorfozę Żony. Podpytywali co jest przyczyną, czy mnie to nie dziwi, nie niepokoi. Nie niepokoiło. Bo i czym miałbym się martwić. Mam cudowną rodzinę, wspaniałą Córkę, piękną Żonę. Tak sobie myślałem i wracałem do swojego świata.
Ach właśnie, mój świat. Ileż to razy tu wracam, uciekam, zamykam się w nim. Mój świat. Umysł introwertyka. Samotnika. Człowieka, który tylko w niewielkim stopniu potrzebuje kontaktu z innymi Homo Sapiens. Mój świat to bezpieczne miejsce w mojej głowie. Ciche, przytulne, ciepłe. Moje. Tu nie ma wstępu nikt poza mną. Tu nie rozgrywa się nic, na co nie miałbym ochoty. Tu odpoczywam, stąd czerpię siły przed starciami z przerażającą rzeczywistością. Tu mieszkam ja. Tu.
Mniej więcej rok temu pojawiły się pierwsze wzmianki, że może lepiej byłoby to zakończyć. Że powinniśmy się rozstać. Nie układa się, każde z nas dąży do realizacji innych celów. Nie mamy wspólnych zainteresowań, skończyły się wspólne tematy do rozmów. Brak pasji w tym co robimy.
Krótkie rozmowy nie wzbudzały mojego niepokoju. Ot małżeńskie rozterki. Normalne po kilku latach wspólnego życia, kilku latach rutyny, nudnej wegetacji. Żyliśmy dalej. "Pchaliśmy ten wózek do przodu". Raz szczęśliwi, raz sponiewierani. Razem. Celem od dawna była Młoda. Jej życie, jej szczęście. Och jak wiele razy słyszałem, że my i nasze zachcianki się już nie liczą. Że jest Młoda i to jej musimy się poświęcić. Początkowo to bolało, że niby dlaczego moje szczęście się nie liczy, jestem jeszcze młody i od życia mam prawo czegoś jeszcze oczekiwać... ale poddałem się. Skupiłem i ja na Córce. Choć u Pięknej Pani obserwowałem, jak powoli wkracza do innego świata. Świata pięknych strojów, ekskluzywnych przedmiotów, swobody, braku zobowiązań. Świata beztroskiego życia. Uważałem, że jej się należy. Ciężko pracuje. Niech korzysta. Nie chciałem jej ograniczać. Nie tak.
Dwa lata temu zmieniłem pracę. Odszedłem z dużej firmy, z kierowniczego stanowiska. Zmieniły się warunki finansowe, niestety na gorsze. Żona w tym czasie awansowała, stała się "kimś" w hierarchii firmy. Zaczęła pracować do późna, do bardzo późna niekiedy. Weszła na wyższy poziom.
Ja podjąłem wyzwanie pracy w domu, za średnie wynagrodzenie, ale za to "na miejscu". Cieszyliśmy się oboje, bo będzie łatwiej z Młodą. Cieszyła się Młoda, bo będzie częściej z ojcem. Finansowo jakoś damy sobie radę.
Trudno było odnaleźć się w nowej roli. Obojgu. Były sprzeczki, że siedzę w domu, że niewiele robię, że mogę przejąć obowiązki. Nie pomagało tłumaczenie, że przecież pracuję. Tak jak ona. Że praca w domu to nadal praca. Prawdziwa. Jakiś czas potem ustąpiłem Pięknej Pani. Ja zawsze jej ustępuję. Przejąłem część obowiązków. Pracuję zatem w biegu, choć w domu, opiekuję się dzieckiem, sprzątam, gotuję. Zakichany, Perfekcyjny Pan Domu. Opiekun, sprzątacz, kucharz. Żyje się. A co. Chyba się przyzwyczaiłem. Nie narzekam.
Trzy tygodnie temu (5 stycznia 2013 roku) moje życie się zmieniło. Bardzo. Można powiedzieć, że zostało skierowane na inny tor. Piękna Pani obwieściła mi w trakcie bardzo poważnej rozmowy - tak poważnej, jakiej nie prowadziliśmy nigdy przez jedenaście wspólnych lat - że powinienem być przygotowany na "ostateczne rozwiązanie". Zastanawia się, czy odejść. Czy odejść już teraz, żeby mnie, jak to ujęła "jeszcze bardziej nie skrzywdzić". Upadłem. Dosłownie i w przenośni. Czułem jak wali się na mnie cały świat. Jak przysypują mnie gruzy naszego wspólnego życia. Radości, troski, uniesienia, porażki. To wszystko przysypało mnie jak rumowisko cegieł ze zburzonego domu.
Była sobota, głęboka ciemna noc. Zapragnąłem przytulić moją Córkę. Uświadomiłem sobie, że Żony już nie mogę, Piękna Pani już nie jest moja.
Tu zaczyna się moja aktualna historia. Historia kolesia zdradzanego przez żonę. Żonę, która gra nie fair do samego końca. Żonę, która jednego dnia daje mi nadzieję, a drugiego ją odbiera. Żonę, która stała się z dnia na dzień zimna jak głaz. Która już oficjalnie przyznaje się do miłości do innego i perfidnie mną manipuluje.
Zapraszam Was do przeczytania o szczegółach aktualnej rozgrywki na moim blogu http://dlaczlowiekajestczlowiek.blogspot.com
Będę Wam bardzo wdzięczny za jakąkolwiek pomoc, za dobre rady, za drastyczną prawdę, czy warto to jeszcze ratować, czy w Waszej opinii jest już pozamiatane :(
Zrozpaczony.
Ich misterny plan się rozsypie i będą musieli znaleźć szybko rozwiązanie zastępcze, myślisz ze wtedy nie ujawnią się różnice interesów, sprzeczne oczekiwania ??
Właśnie przejmując inicjatywe masz szansę cokolwiek osiągnąc.
CzekajÄ…c na nich - nic.
Czekasz aż topór sam spadnie Ci na głowę, nie próbujesz go zatrzymać ani nawet usunąć głowy...
Komentarz doklejony:
Chłopie, ogarnij przestań się miękolić nad nią bo ona się Tobą nie przejmuje. Przejmujesz się nią, chcesz ugoddy... co to za ugoda na jej warunkach które biją w Ciebie. Ona chce Cię wyzyskać. Brednie o tym że nie chce z panem wspaniały... dopóki nie chwyci się drugiej gałęzi nie zdecyduje sie na odejście. Dlatego czek na krok z jego strony. Wiesz przecież że on tego kroku teraz nie zrobi, więc właśnie teraz działaj. Obiecuje jej tylko gruszki na wierzbie... wiosna
Która wiosna ?
postaw na zimÄ™ - zima wasza, wiosna MOJA !
Czytam Twoje wpisy tu i na blogu i za cholerę nie czaję Twojego braku działania.Co z Tobą chłopie?.To już miesiąc odkąd wyszło szydło z worka a jedyne chyba to co zrobiłeś to to że,postawiłeś się w sprawie wyprowadzki.I to głównie za Naszą namową.Na co Ty czekasz?.To co było od 11lat już się nie wróci.
Możesz tylko budować życie na nowo.Z żoną lub bez Niej.Ale pod warunkiem że,podejmiesz decyzję.Jakakolwiek ta decyzja by była to napewno będzie lepsza od Twojej bezczynności.Już raz to udowodniłeś że,stać Cię na to więc idź do przodu i nie oglądaj się do tyłu.
Gdyby koleś ją zostawił, a ona została z Tobą,to gwarantuje Ci ,że za parę lat całując ją, myślałbyś o Tym co jej kochaś zostawiał w jej ustach. Nigdy nie szanowałbyś jej i nigdy nie pogodzisz się,że uprawiała sporty ekstremalne z innym.Ale tego nie rozpatruj bo wylądujesz u psychiatry. Rób to co, poradzili Ci użytkownicy tego portalu.
Mam coÅ› dla Ciebie.
Może to trochę pomoże.
Byl taki cytat z Malego Ksiecia :
- Dzień dobry - odpowiedziały
róże.Mały Książę przyjrzał się im.
Bardzo były podobne do jego róży.-
Kim jesteście? - zapytał zdziwiony.-
Jesteśmy różami - odparły róże.-
Ach... - westchnął Mały Książę.I
poczuł się bardzo nieszczęśliwy.
Jego róża zapewniała go, że jest
jedyna na świecie. A oto tu, w
jednym ogrodzie, jest pięć tysięcy
podobnych!
Uważam, że kochanka powinno się w tym momencie gry zostawić w spokoju. On się przyda, ale później. Jak otwiera się komuś ( żonie) drzwi do wyjścia z domu, to nie powinna za tymi drzwiami stać ściana. Także po co żonę już teraz pozbawiać złudzeń co do kochanka i jego planów? A niech sobie planują, niech myślą, że są bezpieczni. Co komu da, że ona zostanie w domu na wieść, że jej fagas się na nią wypina ? Niech się o tym dowie, jak drzwi za nią już będą zamknięte.
Cytat
Zgadzam siÄ™ w stu procentach!
Pomogliście przetrwać mi najtrudniejsze chwile.
Dzisiaj jestem już pogodzony z myślą, że ona odejdzie, że to koniec naszego małżeństwa, naszej rodziny. Nie mam złudzeń.
Jak już pisałem, nie chcę wojny, nie chcę wywlekania brudów w sądzie.
Wiem, zdaniem wielu z Was to poddanie się, utrata dużej części własnej godności. Rozumiem i szanuję Wasze zdanie.
Sądzę jednak, że polubowne załatwienie tej sprawy, pozwoli mi zachować tą cząstkę godności, która dzisiaj jeszcze mi pozostała. Pozwoli mi nadal czuć się człowiekiem, czuć się sobą.
Wszystkim Wam życzę wiele szczęścia i radości w codziennym życiu, szczególnie tym uczuciowym. Jeszcze raz dziękuję za wszystko.
Pozdrawiam,
MobileManiac.
Znasz Jego żonę?.Wiesz jak zareaguje na wspaniałą wiadomość od męża?.Nie.Prawda?
Do tego momentu jest jeszcze daleko a w międzyczasie możesz się zdziwić co przez rozwód polubowny Twoja żona i goguś chcą uzyskać.Idź do dobrego prawnika to wyłoży Ci to jak należy.Zapewniam Cię że,będziesz w lekkim szoku.
I tu właśnie mylisz się.Bo to co napisaliśmy,te rady które Tobie daliśmy,są walką o Twoją godność której kochankowie krok po kroku pozbawiają Cię dzisiaj.
Myślę że,to samo co My powiedziałby Ci ten kolega z którym ostatnio się spotkałeś.Szkoda że,z Nim nie porozmawiałeś.
To Twoje życie i Twoja decyzja.
Ale pamietaj że są w życiu chwile, kiedy decyzja o unikaniu podjęcia decyzji to... ucieczka.
Potem, po killku latach zaczynamy tego żałować.
Zrób tak żebyś potem nie miał do siebie pretensji.
Każdy z nasz potrzebuje swojej przestrzni. Takiej przestrzeni w którą nie pozwalamy innym ingerować. Inaczej - jest to przestrzeń ograniczna naszymi granicami. Bez postawienia naszych granic, stajemy sie bezwolnym narzędziem w rękach innych.
Sorry, ale obecnie tak oceniam Twoje postepowanie.
Komentarz doklejony:
na poczatku pisałeś " czy moge jakoś uśmierzyć swój ból" - ten ból jest spowodowany właśnie obdzieraniem Ciebie z godności przez żonę i jej kochanka.
Świadomością że stałeś się przedmiotem w ich rękach, którym sie bawią. Nie uśmierzysz tego bólu, pozwalając im nadal to robic.
Cytat
Jak już pisałem, nie chcę wojny, nie chcę wywlekania brudów w sądzie.
Wiesz co; życie kołem się toczy. Pomyśl też, że jak się pani noga podwinie, to możesz zostać z obowiązkiem alimentacyjnym na dokładkę.
To pani podjęła decyzję. Więc niech i ponosi konsekwencje. Ty nie masz dalej obowiązku być żyrantem weksla jej życia.
Zaręczam Ci za to, że wiele z tych pań potrzebuje kochasia jedynie by się dowartościować (choć może nawet same tego nie wiedzą i p..ą głodne kawałki o miłości). Jak im nagle widmo poważnych zmian i niepewności jakim człowiekiem się kochaś okaże (bo przecież kantując żonę udowodnił jakie mogą z nim być perspektywy) w oczy zajży, to nagle i ten "ciamajda" mąż jawi się im w innym świetle.
Ale by myśleć, to pani musi wyjść z amoku. W tym celu czasem nawet kochanej osobie trzeba dać po pysku.
amoku. W tym celu czasem nawet
kochanej osobie trzeba dać po
pysku.
Otóź to.Właśnie.
Stracisz Mobile córkę w dalszej perspektywie , bo patrzysz tylko na tu i teraz. I chowasz głowę w piasek. Nie masz łatwej sytuacji w zdobyciu opieki, ale nie masz też beznadziejnej. Czemu tego nie doceniasz, wiesz ilu facetów chciałoby startować w nowe z Twojej pozycji? Tyle atutów, a Ty nawet nie chcesz spróbować ich wykorzystać.
1. nic nie robisz
zostajesz w dołku płaczu żalu i bólu w którym na wiele lat zasypią
cie plany piękny , twoje żale i nieróbstwo , być może gorzała i
dragi . (pewnie każde z nas sie na moment stoczyło bynajmniej ja
tak miałem )
2.robisz to co ci radzimy i :
a. stajesz na nogi rozstajesz się z piękną na twoich warunkach .
b. stajesz na nogi , po wstrząsie pięknej wraca rozum i :
- ty "obudziłeś się " i już nie chcesz z nią być = rozwód
- walczycie ale już wspólnie o nowy związek bo stary już umarł .
TWOJE ŻYCIE TWÓJ WYBÓR ...
Powodzenia !!!
Szkoda ze zahaslowales bloga . No nic , dalej trzymam kciuki , pozdrawiam axxa.
Zmień nick bo mądry człek z Ciebie.
Już nie Jesteś taki zły lecz dobry.
Komentarz doklejony:
axxa
Możliwe że,piękna Pani małźonka znowu namierzyła męża w necie.Kto wie?.Tak Mi się wydaje.
Takie miałem i mam przeczucie.
A może to kochanek?.
Szkoda że,mobile vel ferdynand już tu raczej nie zagląda.
a szkoda mi chłopa tego, tak po prostu,
bo dobry z niego człowiek a życie go kopię w ****.
Niestety jest tak zaślepiony, że zrozumie swoje błędy jak już będzie za późno, ew. jak Piękna Pani zrealizuje swój plan w całości a on się ocknie.
Ja rozumiem takie myślenie, chyba każdego to spotkało, myślimy ciągle:
"ona jest inna, ona by tak nie zrobiła, jeszcze jest szansa"
a później wiadro zimnej wody na głowę
"na portalu nieszczęsnych osobników."
W tym fragmencie pierwszego posta,mobile jednoznacznie pokazuje Swój stosunek do nas.No to podejrzani osobnicy,(i osobniczki też) pozwólcie że ja określę mój stosunek do niego.O takich jak mobile w mojej rodzinie po mieczu mówi się krótko:"czemu biedny bo głupi ,czemu głupi bo biedny".
"Baranek" Kult
Ach ci ludzie, to brudne świnie
co napletli o mojej dziewczynie
jakieś bzdury o jej nałogach
to po prostu litość i trwoga
tak to bywa, gdy ktoś zazdrości
kiedy brak mu własnej miłości
plotki płodzi, mnie nie zaszkodzi żadne obce zło
na mój sposób widzieć ją
Na głowie kwietny ma wianek
w ręku zielony badylek
a przed nią bieży baranek
a nad niÄ… lata motylek
KrzywdÄ™ robiÄ… mojej panience
opluć chcą ją podli zboczeńcy
utopić chcą ją w morzu zawiści
paranoicy, podli sadyści
utaplani w brudnej rozpuście
a na gębach fałszywy uśmiech
byle zagnać do swego bagna, ale wara wam
ja ją przecież lepiej znam
Na głowie kwietny ma wianek
w ręku zielony badylek
a przed nią bieży baranek
a nad niÄ… lata motylek
Znów widzieli ją z jakimś chłopem
znów wyjechała do St. Tropez
znów męczyła się Boże drogi
znów na jachtach myła podłogi
tylko czemu ręce ma białe
chciałem zapytać, zapomniałem
ciało kłoniąc skinęła dłonią wsparła skroń o skroń
znów zapadłem w nią jak w toń
Na głowie kwietny ma wianek
w ręku zielony badylek
a przed nią bieży baranek
a nad niÄ… lata motylek
Ech, dziewczyna pięknie się stara
kosi pieniÄ…dz, ma Jaguara
trudno pracę z miłością zgodzić
rzadziej może do mnie przychodzić
tylko pyta kryjÄ…c rumieniec
czemu patrzę jak potępieniec
czemu zgrzytam, kiedy siÄ™ pyta czy ma Å‚adny biust
czemu toczÄ™ pianÄ™ z ust?
Na głowie kwietny ma wianek
w ręku zielony badylek
a przed nią bieży baranek
a nad niÄ… lata motylek
Mobil napisał tu szukając pomocy, chętnych było wielu, rad tysiące, Mobil grzecznie wysłuchał, podziękował za rady, napisał, że nie chce iść na wojnę jak mu radziliście, jego prawo, jego życie, wy za niego tego życia nie przeżyjecie, możecie mu radzić a nie narzucać co ma robić. Zablokował bloga, nie odzywa się tutaj, może ma powody, wiemy jakie? nie wiemy, więc czemu do cholery teraz mu dowalacie? pije do ciebie sale. Nazwał nasz nieszczęsnymi osobnikami, bo nimi jesteśmy albo byliśmy, on też, pisał tu bo szukał pomocy a nie obrażał nas, to czemu teraz go obrażacie? Mylę się? źle odczytałam twój wpis sale i rekonstrukcjo ?
obym się myliła, ale jak się nie mylę to ... to nie napiszę, ale sobie o was odpowiednio pomyślę
"pije do ciebie sale"
Nie pij proszę bo wpadniesz w nałóg.A serio,mobile ma prawo pisać,my mamy prawo go oceniać.
Ps.W czasie kiedy u mnie był pożar,przez myśl mi nie przeszło żeby "dokładać do do własnego pieca"nazywając się nieszczęsnym osobnikiem.
Komentarz doklejony:
bumerang
I jeszcze jedno,kota można zagłaskać na śmierć.U ludzi nazywa się to bezstresowe wychowanie.W pracy mam dookoła siebie sporo takich trzydziestoletnich bezstresowo wychowanych gówniarzy.Kilku z nich ma założoną jeszcze obrożę kredytową.Ci nieszczęśnicy boja się własnego cienia.Żal na nich patrzeć.Coś mi się wydaje że nasz mobile jest jednym z ich.
I wyobraź sobie że ja jak miałam u siebie pożar to nazwanie siebie nieszczęsnym osobnikiem to było najłagodniejsze co mogło mi przyjść do głowy, nie mierz wszystkich swoją miarą, każdy ma prawo przechodzić swoją tragedię na swój własny indywidualny sposób robić to co jest dla niego dobre a nie to co każą inni
"pomyślałam sobie"
Kiedy córki podobnie jak Ty,mówią "tata a ja myślę"zawsze troskliwie dopytuję a czym?.
Często nawet za często kusi mnie aby zadać to samo pytanie nie tylko własnym dzieciom.
I jeszcze uwaga co do tego fragmentu Twojego posta:
"I wyobraź sobie że ja jak miałam u siebie pożar to nazwanie siebie nieszczęsnym osobnikiem to było najłagodniejsze co mogło mi przyjść do głowy"
Czy takie zachowanie ugasiło lub chociaż zmniejszyło ogień?Dla jasności ja nie oceniam tylko pytam.
Dla jasności możesz sobie oceniać, a tak z przekory odpowiem na pytanie, ogień był bardzo długo i nic go nie ugaszało, ani potulne zachowanie, ani rzucanie się do gardła eksa , przeszłam wszystkie etapy zdrady od zwątpienia w siebie, w cały świat, od obojętności po złość, od kochania do nienawiści, od duszenia bólu w sobie po krzyk na tym forum i nie tylko, cenię sobie każdą radę tu uzyskaną, wysłuchiwałam wszystkich, ale swoją drogę wybrałam sama i nikt wcześniej tutaj mi nie narzucał swojego zdania, był pomocny, odpowiadał na pytania, radził, dzielił się dobrym słowem, ale nikt nigdy nie mówił co mam robić i jak bo to dobre dla mnie.
Ok.,priv to dobry pomysł.Ponieważ nie wchodzimy do windy to Ty pierwsza.
Może właśnie trawi to co tu przeczytał i dopiero podejmuje decyzje a może już ją podjął , działa i po prostu nie ma czasu tu zajrzeć .
Jeśli możemy pomagajmy ale nie oceniajmy bo tak naprawdę do końca nie znamy tych ludzi i do końca na prawdę nie wiemy jakie
tam sÄ… relacje .
Szkoda tego , co wypracował, zanim oberwał obuchem w łeb. Czas nie działa na Jego korzyść, a moment zaskoczenia zdrajcy trwa tak krótko i se ne wrati. A wiadomo, że jak się go szybko nie wykorzysta, to później nie będzie miał tych możliwości , choćby nie wiem jakich prawników wynajął. Ale rozumiem doskonale, że Mobile nie wyszedł jeszcze z szoku i mechanizmy samoobronne działają w spowolnionym tempie.
Jeszcze napisze ?
Chyba już nie bo nawet blog jest chyba zablokowany lub skasowany.
Przez mało kulturalną żonę. Dał się przekonac do "cichego" wyproszenia z rodziny.
Szkoda że żona "wspaniałego" nie dostała szansy na podjęcie decyzji przez nią i nieświadoma jest że spadnie na nią topór przygotowany przez męża. Na wiosnę... pewnie dowie się że wspaniały się "wypalił", życzy jej żeby jeszcze znalazła godnego siebie mężczyznę, że niewiele jej potrzeba żyby była idealna i zaakceptowana przez nowego mężczyznę jej życia ale... póki co niech nie robi scen, zachowa się na poziomie i bez prania brudów, "kulturalnie" da jej wolność. Jeżeli go choć trochę kocha to musi zrozumieć że życie z osobą której sie nie kocha to taka udręka :rozpacz:niemoc