Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Crusoe |  |
|
uzytkowniczka | |
|
Event | 00:38:50 |
|
Obito | 00:41:21 |
|
123sprawdzam | 00:45:22 |
Witajcie,
Na portal ten trafiłam całkowicie przypadkiem. Mimo, iż moje przewinienie nie jest na dużą skalę, sumienie nie pozwala mi o tym zapomnieć.. Zacznę od początku.. W tym roku zaczęliśmy ze znajomymi organizować imprezy w plenerze przy ognisku i tak co dwa tygodnie. Zjawiało się na nich coraz więcej osób - znajomi znajomych, a w rezultacie dobiliśmy do 50 osób imprezujących z nami. Na jednym z takich ognisk pojawił się znajomy mojego partnera (jestem w udanym związku od ponad 5 lat, od 18 roku życia). Kolega ten nie zrobił na mnie wrażenia, ale szybko złapaliśmy wspólny język - podobne poczucie humoru i te same podejście do pewnych spraw sprawiło, ze się polubiliśmy. Na kolejnych imprezach zaczął pojawiać się przy mnie, niby to przypadkiem, zawsze kończyło się to rozmową, czasem oparł głowę na moim ramieniu, albo udawał, że robi mi motorówkę na brzuchu przez kurtkę, ot takie niewinne dureństwa. Nadal było to dla mnie na poziomie koleżeństwa, nie widziałam w tym nic niestosownego, gdyż z kolegami mojego partnera mamy luźne relacje, a sam mój chłopak darzy mnie zaufaniem bez granic i działa to w dwie strony. Zdarzyło się, że na pewnej z takich imprez zaczęła do niego świrować pewna dziewczyna, a był to już wrzesień i chłodno. Zaczęła go odciągać od ogniska i zagadywać na boku - szczerze się ucieszyłam, że coś z tego będzie, bo oboje szukają swoich połówek. Wrócili siadając na ławce obok mnie, jego (w moim mniemaniu koleżanka z aspiracjami na coś więcej) zaczęła do niego krzyczeć: (zmienię imię) Marcin, jest mi zimno! Zignorował to, usiadł między mnie, a nią, zaczął mnie masować po plecach, by mnie rozgrzać i zapytał z głosem pełnym troski, czy na prawdę jest tak zimno i czy chcę od niego kurtkę. Otworzyłam usta ze zdziwienia. Po dłuższej chwili odpowiedziałam, ze jest mi ciepło, a obok jest kobieta, która marznie, więc jej na pewno się przyda dodatkowe okrycie i poszłam do partnera. Na drugi dzień mu o tym powiedziałam, a mój ukochany stwierdził, ze to nic takiego, po prostu na mnie leci. I koniec tematu. Po jakimś czasie odwiedzam pewną stronę internetową, a tam czeka na mnie wiadomość od niego: jak się czujesz bla, bla, bla, odpisałam kilka zdań i zapytałam jak się mają sprawy z nowo poznaną koleżanką, na co on odparł, że lubi ją i szanuje, ale między nimi nie iskrzy, a nie chce wykorzystywać dziewczyny, odpisałam, że to doceniam i, że porządny z niego chłopak, na co on odpisał, że gdybym nie była zajęta i nie była dziewczyną jego kolegi to zalecałby się do mnie. Szybko zmieniłam temat, zbywając to co właśnie napisał i pożegnałam się z nim, w rewanżu dostałam jego numer telefonu. Partnerowi o tym nie powiedziałam, bo nie chciałam niezdrowej sytuacji, a byłam pewna, ze nie dam się uwieść. Potem była u nas domówka, zaprosiliśmy masę ludzi, był i on. Ciągle na mnie patrzył, uśmiechał się, w kuchni starał się o mnie ocierać, czułam, ze jego nastawienie do mnie się zmieniło, udawałam, że tego nie dostrzegam i byłam taka jak zwykle. Wszyscy zaczęli tańczyć, ja tez chciałam, ale mój partner nie chciał ruszyć tyłka i kazał mi tańczyć z innymi, Marcin pojawił się od razu, tańczyliśmy wolnego. Czułam jak się przytula, jak zaciska ręce na mojej talii i wącha moje włosy, uświadomiłam sobie, ze on chce mnie mieć dla siebie. To jak uderzenie w policzek, zimny prysznic. Zaczęłam go unikać, nie chciałam jeździć na imprezy z nim. Mój chłopak tego nie rozumiał i zmuszał mnie do wyjść. Ostatnie ognisko w październiku skończyło się tak, że postanowiłam wziąć Marcina na bok na rozmowę, Staliśmy przy jego samochodzie i zapaliliśmy zielone. Popiłam piwem i właściwie doszłam do wniosku, ze rozmowa może poczekać. Chciało mi się siusiu, więc poprosiłam go, by ze mną poszedł do lasu, chętnie się zgodził. Poszłam głębiej w las, a on na mnie czekał ma drodze. Gdy skończyłam, nogi mi się poplątały i zjechałam na tyłku z górki pełnej liści, najpierw delikatny krzyk niedowierzania, a potem bęc i śmiech. Szybko do mnie przybiegł, pytając czy nic mi nie jest, odpowiedziałam, że jedyne co ucierpiało to moja duma, wyciągnął do mnie rękę by pomóc mi wstać, podałam swoją,a on gwałtownie przyciągnął mnie do siebie, objął w tali i zaczął całować, byłam tak zaskoczona, ze nawet się nie opierałam, ale po pewnym czasie się zorientowałam co właśnie się stało, odskoczyłam i powiedziałam mu, że to nie miało miejsca i pobiegłam do ogniska. Chciałam o tym od razu powiedzieć partnerowi, ale ten powiedział, że na rozmowy i na zabawę jest odrębny czas, ale jeśli to tak ważne to za minute do mnie przyjdzie i mnie wysłucha. Czekając na niego uświadomiłam sobie, że mój chłopak jest porywczy i ciężko nad nim zapanować, gdy ogarnie go złość, nie chciałam by zaczęli się bić, a na pewno do tego by doszło, więc w rezultacie powiedziałam mu, ze to nic takiego. Minął tydzień, a ja nie mogę spać. chcę mu o tym powiedzieć, ale boję się, że minęło zbyt dużo czasu od tego incydentu i to zadziała na moja niekorzyść. Pytanie, co robić, jak postąpić?