Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
mrdear | 00:24:04 |
|
Event | 00:39:51 |
|
Crusoe | 00:44:54 |
|
uzytkowniczka | 00:44:58 |
|
Obito | 01:23:45 |
Nie daje mi spokoju epizod,który wydarzył się w moim życiu.Mimo,że od tej sytuacji upłynęło już kilka miesięcy,bardzo często myślę o tym,zadając sobie setki pytań,szukam odpowiedzi,obiektywnej oceny.Miałem przyjaciela,znamy się ponad 7 lat.Mimo wielu wątpliwości zacząłem spotykać się z kobietą, z którą był prawie 6 lat,spacery,rozmowy...wszystko zmierzało w jednym kierunku,czułem się z tym źle.Muszę zaznaczyć,że mój przyjaciel rozstał się z tą kobietą 2 lata temu,ma dziewczynę,z tego co mówił czuł się szczęśliwy,nie chciał wracać do tego co było...oczywiście gdy tylko pojawiła się możliwość spotkania na żywo,poinformowałem go o całej sytuacji(nie chciałem tego robić przez telefon),zareagował zerwaniem znajomości,chyba tak to mogę określić...zdaję sobie sprawę ze złożoności tej sytuacji oraz tego,że może nie powinienem...jednak myślałem,że warto.Kobieta, o której mowa jest osobą reagującą bardzo emocjonalnie,doszukującą się podtekstów itp,czasami dochodziło między nami do kłótni odnośnie priorytetów w związku itd, po jednej z tych kłótni,mimo wielu moich przeprosin,spotkała się z moim byłem przyjacielem,następnie po wypiciu sporej ilości alkoholu zdradziła mnie,rzecz jasna nie podając szczegółów,jedynie tłumacząc się natłokiem emocji,alkoholem i jak to określiła sentymentem.O tym wszystkim poinformowała mnie na drugi dzień,obiecując,że nigdy więcej to się nie powtórzy,że urwie z nim kontakt itp,czego nie zrobiła.Właściwie nie brała pod uwagę moich uczuć i emocji,a jedynie swój "błąd",który wedle jej opinii nie miał prawa się zdarzyć,ponieważ "ona nie jest zdolna do takich rzeczy",jednak wydarzył się...następnie tłumaczyła się,że właściwie nic takiego się nie zdarzyło ponieważ nie byliśmy jeszcze razem(całowaliśmy się,chodziliśmy za rękę,dochodziło to pewnej bliskości...),oraz tym,że tak właściwie to moja wina,ponieważ czuła się niezaspokojona,co było dość dziwnym argumentem ponieważ podkreślała,że chce z tym poczekać,właściwie nie rozmawiała ze mną szczerze...obwiniałem się,wybaczyłem jej,dałem drugą szansę.Po 2 czy trzech dniach od zdrady wyjechała za granicę do pracy na ponad 2 miesiące,a jedyny kontakt jaki mieliśmy polegał na pisaniu sms-ów.Byłem wręcz "zasypywany wiadomościami",podkreślała jak bardzo jej zależy i że nie chce mnie stracić.Muszę przyznać,że było to dla mnie męczące,stale dochodziło to kłótni,kobieta ta oczekiwała zachowania,które ta tamtą chwilę nie mogłem i nie chciałem jej dać.Myślę,że już wtedy straciłem do niej większość szacunku i zaufania,jednak co dziwne nadal mi zależało,ponieważ utrzymywałem z nią kontakt,oszukiwałem się tworząc w swojej głowie idealny świat i związek z nią...potrzebowałem kobiety,bliskości.Spotkałem się z nią po miesiącu,jednak to tym wszystkim nie umiałem być dla niej miły,reagowałem złością,byłem pewien,że ta osoba już nie jest tym kim była kiedyś w moich oczach,nie zdawałem sobie sprawy,że to wszystko tak głęboko we mnie siedzi...Później było już tylko gorzej stałe kłótnie,złość,nieprzespane noce,jednak trwałem w tym,wierząc,że to tylko przejściowe.Gdy zdałem sobie sprawę z konsekwencji tej znajomości starałem się za wszelką cenę zniszczyć wszystko by odciąć się od tego całkowicie,padły złe słowa,było wiele przykrości,wyszedłem na osobę zła i niekulturalną...myślę,że wiele jest w tym mojej winy....wydaję mi się ,że byłem o tamtej dziewczyny w pewien sposób uzależniony...Teraz już wiem,że nie można być z kobietą,do której nie ma się zaufania oraz nie darzy się jej wystarczającym szacunkiem.Obecnie mam tylko dylemat czy odnowić znajomość z przyjacielem,którego straciłem?
Pozdrawiam
Marcin