Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.
1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu. 5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proś o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.Rozmawiając nie koncentruj się na sobie.
33.Nie poddawaj się.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.
dogerek to smutne co piszesz...ale musisz stanąć na nogi aby jej pokazać, wydaje się to teraz może trudne ale dasz radę, wiesz dla kogo? dla Twojego synka!
najpierw przestań pić i spowrotem do pracy!, chcesz żeby mówiła dziecku że to Twoja wina że odeszła bo tatuś alkoholik i nie ma środków do życia?? popatrz w lustro ale w celu motywacji, powiedz sobie :"jestem kimś, to że ona włazi do bagna nie wciągnie tam mnie! mam syna i dla niego będę żyć"
niech sobie pomieszka z tym księciem z bajki, ale musi widzieć że traci coś najlepszego, Ciebie,
teraz wbrew temu co czujesz musisz być silny, a więc:
-przestajesz pić
-wracasz do pracy
-ustalasz z nią spotkania z synkiem
-ubierasz się modnie, zachowujesz jak gentelmen żeby patrzyła na Ciebie zadziwiona
DASZ RADĘ! nie masz innego wyjścia, bo co ? chcesz całe życie teraz przepić i przepłakać?
szkoda życia a syn Cię potrzebuje
Edytowane przez finka dnia 14.07.2008 09:31:06
niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.
O tak finka - tu masz rację. A jak jeszcze do tego wszystkiego zobaczy, że interesują się Tobą inne kobiety to masz efekt murowany. Od higieny rzeczywiście najlepiej zacząć. Polecam wspominany już na forum basen. Raz, że będziesz miał lepszą kondycję, dwa, że basen ma jakieś działanie oczyszczające. Mimo, że człowiek się pozytywnie zmęczy to i tak po wyjściu czuje się czysty. Dlatego zawsze wolałem basen od siłowni
Po za tym syn powinien być dla Ciebie rzeczywiście najmocniejszą motywacją. Mój przyjaciel dzięki temu przestał ćpać. Zresztą wszyscy powinni go poznać, bo jeśli chodzi o silną wolę to był dla mnie wzorowym przykładem.
Trzymaj sie Dogerek! Najgorsz co możesz teraz zrobić to stoczyć się! A juz nie ma gdzie sie stoczyć, teraz juz czas wypłynąć. Znajdź nowa pracę! I to koniecznie! A alkohol do widzenia! Lepiej sie wypłacz.....ale tak aż nie bedziesz miał siły i łez.......I pisz do nas
a na moim podwórku...
coraz lepiej, generalnie jest wspaniale,
koleżanki, które nie wiedzą o zdradzie patrzą z podziwem zazdrością na nas...
ale to jak jest teraz między nami równocześnie mnie cieszy i przeraża
cieszy bo widzę że naprawdę wrócił, nieba by mi przychylił, dba o mnie i o nasz związek,
a przeraża dlatego bo boję się znów zaangażować a potem tak bardzo cierpieć...
jest tak czuły jak na początku gdy się poznaliśmy a ja myślę sobie że tylko obiekt zmienił i zastanawiam się czy taki był dla niej?...
jeśli tak to nie dziwne że się zakochała, on potrafi jak chce, uczynić kobietę szczęśliwą ale potrafi też unieszczęśliwić zabierając to wszystko...
może jeszcze zbyt mało czasu upłynęło aby wsiąść do tej łodzi, stoję na pomoście, morze jest spokojne i zaprasza do żeglugi, trzymam w ręku zaproszenie, na kredowym papierze jest napisane pięknymi, kolorowymi literami: ZAPRASZAM CIĘ W CUDOWNĄ PODRÓŻ NA SZCZĘŚLIWĄ WYSPĘ
trzymam ulotkę w ręku i szukam czy nie napisano czegoś drobną czcionką,
czy nie kryje się tu jakiś podstęp a równocześnie mam wielką chęć wsiąść do tej łodzi,
to prawdziwy jacht z wszystkimi wygodami, przyglądam mu się, jest piękny, nowy, świeżo pomalowany a na burcie nazwa: SPEŁNIENIE MARZEŃ
myślę sobie :"trochę znam się na żaglowaniu ale czy to wystarczy? sama na morzu?"
nagle z ziemi wyrasta on, znałam go od lat, jest uśmiechnięty, pewny siebie, nienagannie ubrany odpowiednio na rejs, wskakuje pewnym ruchem na pokład i wyciąga do mnie z uśmiechem rękę
odwracam się i patrzę za siebie, na spokojną bezpieczną przystań, piaszczystą plażę i na stały ląd,
gdy patrzę na niego czuję niepewność bo tuż nad nim dostrzegam bezkresny horyzont i gdzie wzrokiem nie sięgnę ogrom oceanu, teraz wprawdzie spokojnego ale co będzie gdy podczas rejsu zerwie się sztorm?
już kiedyś zostałam jako rozbitek na środku wielkiej, wzburzonej wody sama...
takich rzeczy się nie zapomina...
niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.
Finka
Myślę ,że stale obserwujesz "Prognozę pogody zaufania".
Nic z nie nie wyczytasz. Ta obawa przed nagłym sztormem będzie chyba już zawsze. Jednak dopóki nie popłyniesz na ten rejs to nigdy nie dowiesz się , czy potraficie zachować kurs na "Spokojnych wodach".
Zazdroszczę Ci.
myślę że taka obawa po zranieniu spowodowanym zdradą będzie rzucać się cieniem już zawsze w tle każdego, nawet całkiem nowego związku,
to tak jak po wypadku samochodowym, ktoś może bać się jazdy jakimkolwiek samochodem,
niestety, ten kto raz zaznał tej goryczy nigdy nie będzie taki sam,
bardzo nas tu wszystkich zmieniła zdrada partnera, nasze myslenie, emocje doznały gwałtownej ingerencji z zewnątrz bez naszej zgody i bez uprzedzenia...
trzeba teraz zmierzyć się z tym z godnością i starać się wyciągnąć wnioski na przyszłość,
jak najszybciej wyjść z fazy rozpaczy i poczucia bezradności, nie jest to łatwe,
każdy z nas szuka na to sposobu
sposobu na to by być znów SZCZĘŚLIWYM...
niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.
cześc moi kochani.Wróciłam z nad morza.Boże jak ja się bałam tam pojechać.Tam są wspomnienia tam on mnie jeszcze kochał tam czułam się kiedyś szczęśliwa.Jechałam z drżącym sercem z bólem brzucha .Przerażenie czy dam radę z tym się zmierzyć.Siłę dawałam mi myśl że zobaczę córkę ktora była na koloniach.I poszłam nad to morze stanęłam na brzegu a szloch wstrząsał ciałem.Smutek żal rozpacz.Ja sama bez niego.Jak to możliwe ?Przecież rok temu staliśmy tam razem i patrzyliśmy na piękny zachód słońca.Krzyczałam Boże oddaj mi moje życie pomóż daj nadzieję i siłę.A potem spojrzałam w oczka mojej córci i pomyślałam że mam dla kogo żyć.Mam kogoś kto jest moim słońcem moją radością dla kogo będę walczyć o normalne życie.Smutek w sercu został ale wstąpiłam nadzieja że jutro będzie lepsze.Słuchałam szumu morza i ono wybijało rytm WALCZ NIE DAJ SIĘ POKONAĆ.I pojawił się spokój uśmiechnęłam się bo życie jest jeszcze przede mną.Zmierzyłam się z tym a wydawało mi się że polegnę że nie dam rady.Krok po kroczku idę do przodu.Wiem że ten smutek na długo pozostanie we mnie że kazde takie miejsce będzie wywoływało ból że będę siebie pytała jak zagłuszyć jak zacząc od początku.Cholera to 22 lata mojego życia.Nie chcę być martwa za życia.Chcę kochać i być kochana .CHCĘ BYĆ SZCZĘŚLIWA.Co czeka mnie za zakrętem tej drogi?
Dlaczego płaczę jak czytam Twoje słowa, Berto? Odebrano nam życie, dawne dobre życie, odebrano je gwałtem i przemocą, wyrwano z korzeniami. Nie możemy zostawić sobie części tego zycia, bo ta część to wspomnienia. Które obezwładniają piekącym bólem. Chcemy odzyskać je w całości, ale nienaruszone. To niemożliwe. Niektórzy je sklejają i ja im tego zazdroszczę. Ja musiałam zamknąć księgę dawnego życia. Następnego tomu nie będzie. Trzeba pisać nową książkę. Niech będzie piekna i szlachetna.
Wiesz czuję się obdarta ze wszystkiego w co wierzyłam przez całe życie.Miłość wiernośc poczucie bezpieczeństwa .Pozostała mi tylko wiara.Ja mu dziękuję za te 22 lata ale i przeklinam .Wierzyłam i dlatego brnęłam dalej dlatego wiązałam życie z nim jednym.On kiedyś mi powiedział chcesz monogamii to wyjdż za łabędzia i miał rację.Nie ma w zyciu nic pewnego oprócz zmian.Dlaczego to takie przykre?Dlaczego boli tak cholernie boli?Przecież nas skrzywdzili a my zamiast nienawidzić tęsknimy kochamy?Kiedy zgaszę światło i zamknę za sobą te drzwi poczuję że żyję poczuję że właśnie jak napisałaś zacznę pisać nową książkę.Czas jak ja pragnę by ten czas płynął szybciej bo każdy dzień to moja wygrana.Rozstroiło mnie to morzea było już tak dobrze.Ja wiem że on tam jedzie i chyba z nią i jej córką.Powiedz jak on będzie mógł zajmować się tamtym dzieckiem pluskać się z nią w wodzie patrzeć jak się bawi.To obce dziecko a tu jego własne którym zajmował się na plaży z którą szalał w morzu.Ona nawet o nim nie mówi jest tylko mama i nikt więcej.Jak można przekreślić tyle lat zrujnować zycie tylu osobom?WYGRAM
Nie wierzę w to, że jest mu z tym dobrze. Musiałby być robotem, musiałby zamiast serca mieć bryłę lodu. Postawiłaś mu twarde warunki i moim zdaniem jeszcze za mało dostał po dupie, żeby spokornieć. Mój ukochany też nie był skruszony, nie błagał o wybaczenie, nie walczył o związek i to jego buta unicestwiła nasze wspólne lata. Ja wiem, że on nigdy nie podejmie próby powrotu. Ale Twój mąż może jest inny. Czy wierzysz w to, że patrzy na to obce dziecko i nie myśli o swoim? Jeżeli ma jeszcze w głowie choć kroplę oleju i zachował resztki przyzwoitości, otrząśnie sie z tego. Jeszcze będzie Was błagał o litość. Skąd w ludziach ta bezwględność, dążenie do celu po trupach, brak delikatności, subtelności zachowan lub zwykłej grzeczności w stosunku do bliskich. Pomysl co to za ludzie, jakiego kalibru. Czy uważasz, ze łączy go miłość z tą kobieta? Czy kochająca kobieta pozwoliłaby na zaniedbywanie dziecka? To próżny związek budowany na zgliszczach Twojego. On gorzko zapłacze. Ale Ty bedziesz juz lata świetlne od niego.
dziekuję ci kochana bo dziś potrzebuję wsparcia.Jestem bez córci bo wraca dopiero w czwartek ten widok morza i towszystko razem z lekka mnie rozwaliło.Ja wiem że przyjdzie dzień że on będzie blagał ale wiesz ja się boję że juz nic nie zostanie do odbudowania.Ja się zmieniłam dzieci się zmieniły nasz dom jest już inny.Jak budować coś po czymś takim.Ja tęsknię nie za tym którym jest teraz ale za tamtym jakim był.A on nigdy już nie będzie tamtym moim mężem.I to mnie przytłacza bo wiem że nie ma już szans.Czekałam ale już nie chcę czekać.Bolą wspomnienia nie jego brak choć czasem tęsknię za ciepłem jego rąk za dotykiem za oczami które nie byly puste.To już nie wróci bo znam siebie bo wiem że nawet jak będe próbowała budować z nim zycie to zatruja mnie wspomnienia co zrobił mojej córce.To koniec choć nigdy nie mówię NIGDY.jA wiem że on nie jest szczęśliwy bo wydzwania nawet do mojej siostry i próbuje szukać głupich pretekstów aby dowiedzieć się co porabiam ale to wszystko jest tak chore że ja poprostu czasem nie wierzę że to się naprawdę dzieje.Mam wrażenie że to życie kogoś innego a ja jestem tylko obserwatorem.Piszesz o miłości.Wątpię że tu chodzi o wielkie uczucie i szybko to się skończy tylko tak naprawdę co mi po tym.Ja nie wierzę że ojciec mąż może byc tak okrutny.A jednak.Napiszę wieczorem bo idę do pracy.
Przebaczenie jest zawsze możliwe, ale żeby je uzyskać potrzebne są (jak w kosciele): wyznanie grzechów, szczery żal za grzechy, postanowienie poprawy, pokuta, zadośćuczenienie. Przebaczenie to nie fast food, ono nie może przychodzić zbyt łatwo. Życie powinno miec swój gatunkowy ciężar.
Berta
Wydawało mi sie ,że dzisiaj zrobiłem krok do przodu.
Jak przeczytałem co napisałaś to miałem łzy w oczach.
Kurcze ta walka nigdy się nie skończy............. .
Dlaczego cierpią osoby ,które nie zawiniły, dlaczego!!!
Do jakiego stopnia trzeba się upodlić ,żeby wypalić resztki miłości z własnego serca?
To życie to chyba konkurs na największe świństwo !!!!!!!!!!!!!
Dlaczego zwycięża draństwo.
Czy Bóg rozdaje za to dyplomy!
Nam na pewno przysyła rachunki do zapłacenia za te konkursy.
Cholera znów mam dosyć wszystkiego!
Witam wszystkich.Nigdy nie myślałam,że będę musiała szukać takich stron w internecie,Jaki człowiek jest naiwny..Byłam w związku{jak mi się zdawało szczęśliwym}do piątku-11 lipca.I nagle,jak obuchem w głowę.Mój partner,z którym byłam 8 lat,wrócił z pracy i oświadczył,że się zakochał i odchodzi..Serce mi pękło.Nie mogę dojść do siebie.Wiem,na to trzeba czasu,ale co tu zrobić ze sobą żeby mniej bolało?
Mnie pomogło wychodzenie z domu i czytanie ksiażek i praca. Najgorsze siedzenie w domu. Trzymaj się pisz do nas to tez bardzo pomaga, szczególnie jak sie czyta o życiu innych....
Długo cie zdradzał, podejrzewałaś cos?
Tusia, ja też po 8 latach zostałam sama, od 2 miesiecy nie mam żadnego kontaktu z tym, którego prawdziwie kochałam, wiem co czujesz. Pewnie płaczesz i trzęsiesz sie cała, nie możesz spać, zadręczasz się myslami, pytasz jak to mozliwe, głupie mysli przychodza Ci do głowy. Czytaj forum, pisz, pytaj - tu Ci każdy coś podpowie. Jestesmy z Tobą.